به گزارش گروه علم‌و‌فناوری ایسکانیوز، برندسازی به عنوان اصل اساسی و مهم حرکت شرکت ها، سازمان ها و عرضه کنندگان محصول در بازار است، محصولی که می تواند یک خودکار باشد و یا یک برنامه تلویزیونی؛ اما آنچه اهمیت دارد لزوم برندسازی در این حوزه است.
ارتباطات از طرق و روشهایی بسیار متنوع صورت میگیرد. زبان، ابتداییترین آنهاست. ما از طریق زبان به سادگی قادر به اتصال به جهان بیرونی و خرد ورزیدن هستیم. تصاویر، علائم، نشانهها نیز به صورت دالهایی که حاوی پیام هستند، همین اهداف را برای انسان محقق میسازند. فی الواقع، انسانها از طریق دالهای ارتباطی به مدلولها و جهان مفاهیم دست مییابند و از این طریق، هویت خویش را برساخت میکنند.
یکی از این علائم ارتباطی که روز به روز بر حجم استفاده از آن افزوده میگردد برند است. به طور قطع، اغلب مردم که حامل و حتی استفاده کننده از برندهای گوناگون هستند، معنای دقیقی از مفهوم آن ندارند. برند، نام، عبارت، علامت یا نشانه گان هر پدیده یا امری است که خدمات یا کالاهای خاصی را از یک بنگاه مشخص بازنمایی می کند. یک فوتبالیست، شوی تلویزیونی، سیاستمدار و یا یک لباس یا غذای خاص، میتواند مبدل به نشانی تجاری برای بازنمایی خدمات یا تشویق به فروش کالایی خاص باشد. ما در این پژوهش، تمرکز خود را بر برندشدن برنامه‌های تلویزیونی قرار دادهایم.
برند بر اساس ترجمه واژهنامه آکسفورد، نوعی از فرآورده ساخته شده توسط یک شرکت خاص تحت عنوان نامی خاص میباشد برند در واقع همان چیزی است که مخاطب با دیدن، شنیدن، حس کردن یا هرگونه ارتباطی با آن به صورت مفهومی، دیداری یا لفظی صفات و ویژگی‌های خود را در ذهن و قلب مخاطب تداعی می‌کند؛ اما برندآفرینی برای برنامه‌های تلویزیونی با برندآفرینی کالاهای مصرفی مانند گوشی اپل متفاوت است. برند در واقع همان چیزی است که مخاطب با دیدن، شنیدن، حس کردن یا هرگونه ارتباطی با آن به صورت مفهومی، دیداری یا لفظی صفات و ویژگی‌های خود را در ذهن و قلب مخاطب تداعی می‌کند.
سعید ملایی در پایاننامه کارشناسی ارشد خود تحت عنوان «مطالعه مولفه های برندسازی در تولید برنامه های تلویزیونی» به دنبال دستیابی به مؤلفه‌هایی است که برنامه‌های تلویزیونی را به «برند» تبدیل می‌کند. محقق در پی پاسخگویی به این سوال است که مولفههای برنامه‌های تلویزیونی چگونه در برندسازی آن تاثیر میگذارند؟ برای پاسخگویی به این پرسش ضمن استفاده از مبانی نظری مرتبط به برندسازی و شرح مفاهیم آن، مفهوم برند در چهارچوب دانش برنامهریزی تشریح شده است.
در مورد مدل‌های برندآفرینی در رسانه به‌خصوص تلویزیون، پژوهشی چندان صورت نگرفته است و این در حالی است که روزبه‌روز بر تعداد این برنامه‌ها افزوده‌شده و مخاطبان خاص خود را یافته‌اند. «برنامه‌های تلویزیونی زیادی در دنیا وجود دارند که خود از شبکه تلویزیونی معروف‌تر می‌شوند...حتی ارزش برند برخی از برنامه‌ها از شبکه هم فراتر می‌رود» (دیکلی و دیگران ،1394).
استراتژی برندسازی به برنامه‌های تلویزیونی ارزش‌افزوده متمایز می‌دهد که باعث می‌شود مخاطب برای چیزی بیش از جنبه‌های عملکردی آن به سراغ برنامه بیاید، ارزش‌افزوده‌‌ایی که قرار است به همراه هویتی منحصربه‌فرد فقط از سمت رسانه به مخاطب منتقل شود و این یعنی تمایز یک برنامه تلویزیونی از دیگر برنامه‌های تلویزیونی رقیب.
ملایی در پژوهش خود ذیل چهار مقوله «تمایز در برنامه‌سازی»، «سنخیت در تولید برنامه»، «سلبریتیها و برندهای انسانی» و «اعتماد و وفاداری مخاطب به برند تلویزیونی» نشان می‌دهد که برندسازی در برنامه‌های تلویزیونی پروسهای بلندمدت است و شرط ضروری تبدیل یک برنامه تلویزیونی به برند در زمانهی ما، توجه و رعایت «تمایز درون‌زا»، «تعامل پایدار با مخاطب و بازخوردهای آن‌ها» و «ثبات کیفی در همه شئون برنامه‌سازی» است.
ملایی در نمودار مفهومی زیر برندسازی را در چهار مقوله دسته بندی کرده است:
کارشناسان، فرآیند برندسازی را مستلزم عنصری می‌دانند که «اعتماد و فاداری مخاطب به برنامه» خوانده می‌شود. ایجاد اعتماد به برنامه از جانب مخاطب امری «زمان‌بر» است و نباید انتظار داشت که برند در یک شب متولد شود. آن‌ها برای ایجاد حس اعتماد و وفاداری به عواملی چند اشاره کرده‌اند که مهم‌ترین آن‌ها توجه به بازخوردهای مخاطب نسبت به برنامه و اعمال نظرات آن‌ها در برنامه‌سازی است . عامل دیگر ایجاد کننده اعتماد، حفظ ثبات در کیفیت برنامه‌سازی و عدم نوسان میان کیفیت عناصر تولید برنامه است.
- ملایی، سعید، (1396)، مطالعه مولفه های برندسازی در تولید برنامه های تلویزیونی.
- دیکلی و دیگران، (1394) برنامه ریزی رسانه‌های تبلیغاتی.
انتهای پیام/
