علی اکبر اجاکه استاد گروه ادبیات و زبان فارسی واحد ساری در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز در بزرگداشت روز حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی وی را از شاعران مشهور عالم و از مفاخر ملت ایران دانست وعنوان کرد: سالی که رودکی در ماوراء النهر لب از سخن فروبست، استاد توس در سال 329 یا 330 در توس دیده به جهان گشود. حکیم ابوالقاسم فردوسی نسبت به تاریخ ایران آگاه و به ایران عشق می ورزید به همین دلیل سه ضلع بلند حماسه، وطن و غرور ملی شاهنامه فردوسی را برپایه خرد، دانش و دین تشکیل می دهد.

وی گفت: فردوسی مردی موحّدمسلمان معتقد ومومن بوده و آنچه از ادبیات شاهنامه دریافت می‌شود گویای ایمان صادق فردوسی به اسلام و تشیع است و گرایش فردوسی به تشیع موجب دشواری‌های بسیاری برای او شد اما استاد طوس با سرفرازی و افتخار از باور مذهبی خود سخن گفته و دانش و دین را تنها راه رهایی و رستگاری دانسته است و با کار عظیم خود و به پشتوانه تجربه گذشته زبان فارسی را به مرحله تثبیت رساند هم چنین هدف فردوسی از سرودن شاهنامه احیای فرهنگ و مواریث گذشته بود که با همت سی ساله او به بار نشست.

اجاکه ادامه داد: شاهنامه کتاب بزرگ زبان فارسی است که شصت هزار بیت در بحرمتقارب به نظم در آمده است و به مدد روایات و شفاهی که سینه به سینه نقل می‌شود روح ایرانی را درخود نشان می دهد دوران بالندگی فردوسی در شاهنامه، نیرومندی و سرافرازی قوم ایرانی را می سراید و علاوه براینکه یک اثر حماسی است از نصایح و مواعظ آکنده است که فردوسی با خلق شاهنامه زبان فارسی را از نفوذ واژه‌های بیگانه حفظ کرد.

وی افزود: به گفته ایران شناس آلمانی "نولدکه" شاهنامه آینه تمام نمای افکار، اندیشه ها، اعتقادات، روحیات، عواطف و احساسات فردوسی است و هیچ ملتی نظیر این اثر را ندارد به بیان دیگر فردوسی نبوغ نژاد خویش را در این اثر نفیس در نهایت دقت و صحت منعکس ساخته است.

عضو هیأت علمی واحد ساری تصریح کرد: این اثر به سه بخش تقسیم می شود، دوره اساطیری، دوره پهلوانی و دوره تاریخی که اخلاق، نصیحت، و مسائل حکمی را به بهترین وجه با پند و واعظ های تعلیمی در پایان داستان ها به زبان قهرمانان بیان کرد.

انتهای پیام /