به گزارش گروه علم‌و‌فناوری ایسکانیوز، دانستن بهتر تغییرات «‌اپی ژنیک‌» در فرآیند پیر شدن می تواند بهترین درمان‌ها را در رابطه با ناتوانی ها، نارسایی ها و بیماری هایی که به کهولت سن مربوط هستند، در اختیار جوامع انسانی و علم پزشکی قرار دهد. این تغییرات همچنین می تواند در تشخیص این که آیا روند پیر شدن در بدن انسان کندتر یا تندتر از حد معمول انجام می شود نیز به افراد کمک کند.

در همین راستا محققان به تازگی کشف کردند که برخی از افراد در سن صد سالگی می‌توانند قابلیت و توانایی های افراد بیست ساله ای را از خود نشان دهند. معجزه هایی که رمز و راز آنها را باید در ژن های این افراد جستجو کرد. دانشمندان در دانشگاه «بروان» طی تحقیقاتی کشف کردند که تفاوت های مربوط به سن و سلامت در افراد متفاوت، کاملا مرتبط به قطعاتی از «‌دی ان ای‌»هایی هستند که در داخل سلول نبوده و در جریان خون انسان ها معلق است (cfDNA یا دی ان ای های بدون سلول).

این فاکتورها به شدت می توانند در تعیین سن بیولوژیک و زیستی افراد تفاوت ایجاد کنند ولو این که سن شناسنامه ای آن ها چیز دیگری بوده و جوان تر یا پیرتر باشند. در یک مطالعه اثبات مفهوم، محققان طی یک آزمایش، دی ان ای های خارج سلول را از نمونه های خون تعدادی از افراد که در سن بیست سالگی و تعدادی دیگر که در سن هفتاد سالگی و تعدادی از افراد صد ساله که سالم یا بیمار بودند، استخراج کرده و مورد آزمایش قرار دادند. این تیم تحقیقاتی تفاوت هایی را در این که چگونه دی ان ای در این چهار گروه متفاوت بسته بندی شده است، یافتند.

نوکلئوزوم های افراد بیست ساله بسیار به نوکلئوزوم های صدساله هایی که سالم بودند، شباهت داشت؛ در صورتی که نوکلئوزوم های گروه پیرتر و صدساله های بیمار بسیار با گروه بیست ساله از لحاظ ساختاری و بسته بندی متفاوت بودند. «نوکلئوزوم» واحد اصلی در بسته بندی دی ان ای است.

هنوز منشاء دی ان ای های خارج از سلول کشف نشده است؛ اما محققان برای اولین بار این دی ان ای ها را در افراد سرطانی یافتند و از قطعات آن برای تشخیص نوع و چگونگی سرطان استفاده کردند.

انتهای پیام/