به گزارش گروه بین الملل ایسکانیوز ؛شاید رئیس جمهور آمریکا هیچ گاه احساس نمی کرد برجام و مساله ایران این گونه دستگاه دیپلماسی و اقتدار بین المللی ایالات متحده را زمین گیر کند. دونالد ترامپ انتظار داشت با خروج از برجام، افزایش تحریم و تشدید جنگ رسانه ای، ایرانی ها براساس دستورکارهای آمریکا به میز مذاکره بازمی گردند. اما در پایان معادله مورد نظر ترامپ تغییر کرد.
ایران با مقاومت در برابر تحریم ها نشان داد آمریکا نمی تواند با منطق زور و مداخله جویی با تهران تعامل کند ورود هیات های میانجی گر آلمانی و ژاپنی نیز نتوانست دیپلماسی آمریکا را از بن بست خارج کند. ساقط کردن پهپاد پیشرفته آمریکایی نیز تیر خلاص دیگری بر سیاست های کاخ سفید وارد کرد. بنابراین جنگ طلبان کاخ سفید این بار تحریم رئیس دستگاه سیاست خارجی ایران را نشانه گرفتند تا بلکه راه چاره ای برای بازگرداندن آب رفته به جوی پیدا کنند.
آمریکا مرد دیپلماسی را هدف قرار داد
به نظر می رسد تا حدودی کاخ سفید در تعامل با مساله ایران براساس الگوی فشار حداکثری و سپس مجبور کردن تهران برای مذاکره عمل می کند. این مساله در یک سال گذشته به شدت دنبال شده با این حال آمریکا به نتایج دلخواه و مدنظر خود دست پیدا نکرده است. بنابراین طبیعی است آنان راه حل های دیگر و استراتژی های تازه تری را دنبال کنند.
اما گویا جنگ طلبان کاخ سفید علاقه وافری به تکرار سناریوهای تکراری دارند سناریوهایی که نشان می دهد هیچ گونه خلاقیتی در دیپلماسی ندارند و تنها با استفاده از مکانیسم های قدیمی برای تحقق اهداف خود تلاش می کنند. در همین راستا و در اقدامی خلاف قواعد حقوق بین الملل و دیپلماسی آمریکا، وزیر خارجه کشورمان را مورد تحریم قرار داد.

این اقدام نشان داد تحریم های اقتصادی و سیاست فشار حداکثری علیه ایران به نتیجه نرسیده است. بر این اساس برای جبران این موضوع دولت آمریکا این اقدام ایذایی را در دستورکار قرار داد. همچنین یکی دیگر از اهداف دولت آمریکا، حفظ فشار روانی و تبلیغاتی بر روی ایران بوده است.
با این حال این تحریم‌ بدان معنا است که برخلاف ادعاهای دولت ترامپ، هرگونه دیپلماسی و مذاکره در شرایط موجود، غیرممکن است. امری که «محمد جواد ظریف» نیز به آن اشار کرد و این عمل را نماد جنگ طلبی و بیزاری از دیپلماسی آمریکا قلمداد کرد.
اقدامی نمادین اما بدون تاثیر
تحریم مرد شماره یک دیپلماسی کشورمان به عنوان یک عمل نمادین بیش از آنکه موضع قدرتمند آمریکا را نشان دهد استیصال و درماندگی کاخ سفید را به تصویر کشید. زیرا این عمل خلاف قواعد حقوق بین المللی نمی تواند مشکل و محدودیتی در سفرها و تماس های وزیر خارجه ایجاد کند.
همچنین تحریم وزیر خارجه می تواند به ابزاری برای نشان دادن حقانیت و مشروعیت مطالبات جمهوری اسلامی ایرانی و زورگوئی نظام سلطه تبدیل شود. وزارت خارجه کشورمان باید به صورت جدی این موضوع را از بُعد حقوق بین الملل پیگیری کند امری که می تواند نتایج غیرمترقبه ای و ناخوشایندی برای آمریکایی ها در پی داشته باشد.

علاوه براین در صورت ممانعت از حضور آقای ظریف در جلسات سازمان ملل، مجمع عمومی سازمان ملل می‌تواند جلسه سالانه خود را به جای نیویورک به ژنو منتقل کند. این اتفاق مسبوق به سابقه است. در سال ۱۹۸۸، وقتی دولت «رونالد ریگان» از صدور ویزا برای «یاسر عرفات» خودداری کرد، مجمع عمومی چنین رأیی داد.
برگ برنده سیاست خارجی
برای تشریح بیشتر این موضوع و بررسی ابعاد مختلف آن با یک کارشناس مسائل بین الملل گفت و گو کردیم. اگرچه هنوز ابعاد و سطح تحریم مرد شماره یک دیپلماسی کشورمان توسط آمریکا مشخص نیست با این حال این اقدام در عرصه بین المللی کم سابقه بوده است. این بخشی از سخنان «الهام امین زاده» بود.
امین زاده معتقد است آمریکا پیش از نیز «خورخه آریزا»، وزیر امور خارجه ونزوئلا را تحت تحریم قرار داده بود اما از این اقدام خود چیزی به دست نیاورد بنابراین طبیعی است در مورد ظریف نیز آمریکایی ها راه به جایی نخواهند برد.
امین زاده براین باور است دستگاه سیاست خارجی کشورمان باید این عمل را به برگ برنده خود علیه ایالات متحده تبدیل کند و با طرح تنظیم شکایت علیه واشنگتن در شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل، اقامه دعوا علیه آمریکا در دادگاه های بین المللی و طرح این موضوع در نهادی جهانی، کاخ سفید را تحت فشار شدیدی قرار دهد.
سخن آخر
سیاست خارجی ایالات متحده در قبال ایران نه تنها تابع مولفه های عقلایی و استراتژیکی نیست بلکه به کلاف سردرگمی می ماند که با گذشت زمان ابهام و پیچیدگی آن نیز بیشتر می شود. در عین حال که بر گفت و گو با تهران تاکید می شود رئیس دستگاه دیپلماسی کشورمان تحریم می شود.
شاید دلایل مختلفی همچون وجود آنارشی در کاخ سفید و کشمکش دو جناح حاکم بر آن در ناهمگونی سیاست خارجی ایالات متحده بسیار موثر بوده است. اگرچه شخصیت بی ثبات ترامپ نیز باید به این پارمترها اضافه کرد.
به هرحال به نظر می رسد دولت آمریکا نمی تواند در آخرین راهبرد خود نیز دستارود خاصی در قبال ایران به دست آورد اگرچه این اقدامات بیش از پیش کورسوهای امید واشنگتن برای حل و فصل پرونده هسته ای ایران را به یاس تبدیل خواهد کرد.