به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، مجلس شورای اسلامی تصمیم به تعیین سقف حقوق برای استادان و اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها گرفته است تا نظام مالی جامعه دانشگاهی نیز چارچوب مشخصی داشته باشد. البته بسیاری از کارشناسان و حتی رؤسای دانشگاه‌ها معتقدند سقف حقوقی، بی‌انگیزگی استادان را به دنبال دارد و البته امکان ایجاد جذابیت برای چشم‌پوشی استادان ایرانی از پیشنهادهای وسوسه‌انگیز کشورهای دیگر را از بین می‌برد.

زرین زردار در این‌باره به خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز گفت: روال متداولی در همه جای دنیا وجود دارد که بر اساس آن، وضعیت معیشتی اعضای هیئت علمی به گونه‌ای در نظر گرفته می‌شود که استادان دانشگاه دچار مشکل مالی نشوند. از طرفی حقوق این استادان باید به اندازه‌ای باشد که اعضای هیئت علمی بر اساس آن ترغیب شوند که در کشور خود بمانند. متاسفانه امروز شاهد هستیم بعضی از همکاران ما به اروپا مهاجرت کرده‌اند.

وی ادامه داد: شاید مشکلات پیش روی استادان دانشگاه در هر شغل دیگری نیز وجود داشته باشد؛ اما انتظارات از استادان و اعضای هیئت علمی دانشگاه در سطح بین‌المللی است. مسئولان آموزش عالی از استادان توقع دارند شتاب رشد علمی را حداقل از نظر کمی سرعت ببخشیم؛ اما حقوق دریافتی ما با انتظارات آنان همخوانی ندارد.

استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی تصریح کرد: سازوکار مالی باید به گونه‌ای در نظر گرفته شود که عملی کردن انتظارات نیز ممکن باشد. به طور مثال پژوهشگران در عرصه‌های مختلف به کشورهای مختلف می‌روند و در کنفرانس‌های جهانی، مقالات خود را ارائه می‌دهند. این مقالات در مرحله بعدی برای انتشار به داوری گذاشته می‌شود؛ اما استادان ایرانی به دلیل مشکلات مالی در راه انتشار مقالات با دشواری‌های زیادی مواجه هستند، تا جایی که قید سفر را می‌زنند و گاهی از انتشار مقاله صرف‌نظر می‌کنند. مسئولان دانشگاه نیز از حمایت مالی سخن می‌گویند؛ اما در عمل اتفاقی رخ نمی‌دهد.

زردار با بیان اینکه حقوق اعضای هیئت علمی در ایران نیز مانند دیگر کشورهای دنیا بین 5 تا 10 برابر کف حقوق یک کارگر است، خاطرنشان کرد: تجربه شخصی من متفاوت است؛ وقتی شغلی آزاد داشتم و کارمند بودم، حقوقی به مراتب بیشتر از زمان حضورم در هیئت علمی دانشگاه دریافت می‌کردم. در حال حاضر درآمدم حدود 25 درصد کاهش داشته، در حالی که فشار کاری به شدت افزایش یافته و می‌توان گفت دو برابر گذشته کار می‌کنم!

وی در پایان تأکید کرد: از یک کارگر انتظار نمی‌رود با همتای خود در کارخانه خودروسازی آلمان رقابت کند؛ اما از دانشگاهیان توقعات بسیار بالاست و حتی انتقاد دارند چرا در حوزه‌هایی مانند علوم انسانی، صاحب نظریه نیستیم. مسائل مالی اولویت اول استادان نیست؛ اما فاکتوری کلیدی و تعیین‌کننده محسوب می‌شود.

انتهای پیام/