کاوه تیموری مدرس خوشنویسی، نویسنده و پژوهشگر در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز با اشاره به شیوه های سنتی آموزش هنر گفت: در فرهنگ دیرینه و سنتی ایران به طور طبیعی آموزش هنر در اثر شیوه مستقیم تدریس بوده است. ما وقتی به نسل گذشته مراجعه می کنیم شاهد پویایی این شیوه به خاطر تجربه زیستی بودهایم.
وی افزود: هنرمندان در اثر ارتباط مستمر و مستقیم با استاد تراز اول خودشان آنچنان از عهده کار برآمدند که این اتفاق نسل به نسل منتقل شده است. خروجی این انتقال خلق آثار فاخر و دسته اول، توسط همان شاگردانی بوده که به یک استاد تبدیل شدند.
مدرس خوشنویسی، نویسنده و پژوهشگر ادامه داد: برخی استادان تراز اول در رشته های هنرهای سنتی وقتی مشاهده می کنند که دیگر، آن استادان تراز اول نیستند، برایشان یک علامت سوال بزرگ به وجود میآید که چگونه به راز و رمز هنر گذشته پی ببرند. به همین دلیل آثار گذشته را باید جستوجو کنند و بدون تجربه فعالیتشان را ادامه می دهند.
تیموری اظهار کرد: اگر شیوه نظام استاد شاگردی با این بضاعت و پتانسیلی که داریم احیا شود خدمت فرخندهای به جامعه است که پروژه آن توسط دانشگاه فرشچیان کلید خورده است.
وی با اشاره به نادیده گرفتن استادان هنر از سوی وزارت ارشاد و وزارت علوم تاکید کرد: این نکته درد بسیاری از هنرمندان ایرانی است که تحصیلات آکادمیک را دنبال نکردند، این نفرات تمام زندگی و وقتشان را صرف یادگیری در حوزه مورد علاقه خود کردند و تجربه زیادی بهدست آوردند و حالا درمانده یک مدرک تحصیلی شدهاند.
مدرس خوشنویسی عنوان کرد: کسانی که پشت یک میز اداری نشستند و همه چیز را با یک عینک و مدرک کاغذی نگاه می کنند واقعا در این زمینه کار مفیدی نخواهند کرد، حتی انگیزه را از هنرمند حرفهای دور میکنند یعنی هنرمندی که 30 سال تجربه کسب می کند بعد در بخش ارزشیابی ارشاد با بیمهری تمام درجه سه هنری یا چهار می دهند که هیچ مزایایی برای هنرمندان لحاظ نشود.
تیموری تصریح کرد: اگر دانشگاه فرشچیان در این قسمت درخشش داشته باشد باید سازو کار و فراهم کند تا جایگاه استادکاران را خودش حفظ کند؛ یعنی اگر دو نفر پایان نامهای جمعبندی می کنند و طرحشان را ارائه می دهند تلاش 30 ساله یک استادکار هم در نظر گرفته شود.
انتهای پیام/