به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، یک صفحه نمایش بزرگ روبروی بچه‌های کلاس نصب شده که در آن تصویر کارتونی قورباغه‌ای سبز که روی برگ گل زنبق نشسته به چشم می‌خورد. هرکدام از قورباغه‌های موجود روی صفحه مانیتور، نماینده یکی از دانش آموزان حاضر در کلاس است. هر بار که معلم با استفاده از برنامه iPad یک نقطه را ثبت می کند، دانش آموز از طریق قورباغه، یک پیام پاپ‌آپ و جلوه صوتی دریافت می‌کند.

در پایان روز و پس از اتمام درس دانش آموزان برای دریافت پاداش، امتیازاتی که از طریق قورباغه کسب کرده اند را معامله می کنند و این برنامه برای چرخه مجموعه بعدی دوباره تنظیم می شود.

این روش جدید تعامل بین معلم و دانش آموزان کلاس اول استثنایی در یکی از ایالات متحده آمریکاست که توسط یکی از طراحان فناوری تهیه و راه اندازی شده است. برنامه ای که نتایج آن به حدی برای دانش آموزان مثبت و دلگرم کننده بوده که نه تنها رابطه بین این دانش آموزان خاص و ویژه را بالا برده بلکه به جایی رسیده اند که با حمایت از یکدیگر به دوستانشان کمک می کنند تا اهداف خود را تحقق بخشند.

اپلیکیشن‌ها به یاری می‌آیند

دو مطالعه جدید روی مشکلات برنامه های موجود در موبایل ها و تبلت های دانش آموزان دارای نیازهای ویژه‌، معلمان و والدینشان انجام شده که درصدد است تا با کمک ابزاری خاص و بیشتر به این دانشجویان و دانش‌آموزان نیازمند و افرادی که آنها را حمایت می کنند، کمک برسانند.

به همین دلیل است که «گابریلا مارکو»، استادیار دانشکده اطلاعات دانشگاه «میشیگان» و استادیار مهندسی برق و علوم کامپیوتر در همین دانشگاه، کار تحقیق و طراحی فناوری خود را روی راهبردهای راه حل های مبتنی بر تیم و ارتباط بین معلمان، والدین و دانش‌آموزان متمرکز کرده است.

مارکو می گوید: مربیان K-12 معمولا از فناوری در کلاس های خود استفاده می کردند. به ویژه هنگام آموزش دانش آموزانی با نیازهای ویژه، هر چند که شاید همیشه با موفقیت آنچنان بزرگی مواجه نشده باشند.

مارکو اعتقاد دارد که اگر تکنولوژی، خوب طراحی شده باشد می تواند باعث بهبود در نتایج رفتاری بچه ها شود و معلمان و والدینی که غالبا وقت و منابع خود را به آنها اختصاص می دهند، توانمند سازد.

مارکو می گوید: امروزه و با پیشرفت تکنولوژی، ما بیشتر از همیشه با یکدیگر ارتباط برقرار می کنیم؛ اما در آموزش های استثنایی، برقراری ارتباط هنوز چالشی بزرگ است. من به عنوان یک طراح‌، می خواهم آینده فناوری را به گونه ای شکل دهم که بتوانیم با ابزارهای مناسب این کار را بهتر کنیم.

حالشان را درک کنیم

اطمینان از این که والدین و مربیان هنگامی که مبحث تربیت رفتاری بچه ها مطرح می شود، در یک راستا قرار داشته باشند، برای موفقیت دانش آموزان استثنایی بسیار مهم است.

مارکو می گوید: فناوری های تلفن همراه و تکنولوژی شبکه های اجتماعی که هر روزه از آنها استفاده می‌کنیم، می تواند ابزاری برای دستیابی به این هدف باشد.

به عقیده وی والدین باید کارهایی را که معلمان در کلاس انجام می دهند در خانه تقویت کنند؛ اما این امر بدون داشتن ارتباط خوب اتفاق نمی افتد. روش های سنتی مانند یادداشت های کاغذی و حتی اشکال ارتباطی امروزی تر مانند ایمیل، در اغلب موارد نتایج دلخواه را به دنبال نخواهند داشت.

مارکو و همکارانش تحقیقی را با معلمان و والدین دانش آموزان ترتیب دادند تا بتوانند از خدمات رفتاری و بهداشت روانی برای رفع اختلالاتی از قبیل اوتیسم، اختلال کمبود توجه بیش فعالی، اختلال در رفتار، اضطراب، تروما و سایر ناتوانی ها استفاده کنند.

بر اساس قانون، این دانش آموزان و دانشجویان باید برنامه های آموزش فردی خاص مورد نیاز خود را از بین سایر برنامه ها و اپلیکیشن ها دریافت کنند؛ از سوی دیگر پیشرفت هایی که در جهت اهداف مندرج در این طرح لازم است را مستندسازی می‌کنند.

با وجود این، والدین اغلب به دلیل خرابی های ارتباطی در مورد این برنامه ها یا نتایج آنها مطلع نمی شوند. محققان در همین رابطه با معلمان و والدینی در دو کشور ایالات متحده و سوئد صحبت کردند تا دریابند که چگونه این ارتباط به طور عادی برقرار شده و نگرش ها در این مورد چقدر خوب نتیجه خواهد داد.

نتایج این صحبت ها به شرح زیر بود:

• والدین وقت زیادی برای ارتباط رو در رو با پزشکان مدرسه ندارند و بنابراین فرصت محدودی برای ایجاد رابطه‌ای کاری بین آنها وجود خواهد داشت.
• ارتباطی معمولا بین خانه و مدرسه شکل نگرفته یا اگر هم رابطه ای بود، والدین اعلام می کردند که برای مطرح کردن موضوع یا انجام کاری در آن رابطه بسیار دیر شده است.
• مربیان گاهی نگران بودند که اگر در مورد مشکلات رفتاری دانش آموزان در مدرسه اطلاعاتی را با والدین به اشتراک بگذارند، درگیری خانوادگی را در پی داشته باشد. این امر باعث شد تا آنها درباره این که مایل هستند چه اطلاعاتی را با والدین به اشتراک بگذارند، تصمیم گرفته و دست به انتخاب بزنند.

این ارتباطات معمولا از روشی خاص به نتیجه می رسیدند، خصوصا اگر از روش های مبتنی بر استفاده از کاغذ در آنها استفاده می شد. والدین و معلمان هر دو برای این که بتوانند از یکدیگر سؤال و جواب داشته و یا با هم کار کنند، بیشتر تمایل داشتند تا ارتباط دو طرفه برقرار شود.

مارکو برای تسهیل ارتباط با برنامه های آموزش فردی، برنامه ها و وب سایت هایی را پیدا کرد؛ اما در پایان از این که چگونه بسیاری از ابزارهای موجود نیازهای آنها را برآورده نمی‌کنند ، شگفت زده شد.

بنابراین به فکر طراحی برنامه های جدید به همراه والدین ، مربیان و کودکان افتاد تا قابلیت استفاده و سودمندی آنها را بهبود بخشد.

امکانات بیشتر برای دانش آموزان

برای مطالعه دوم ، مارکو و همکارانش نمونه اولیه ای را تهیه کردند تا بتوانند با انتظارات و بازخورد مداوم دانش آموزان و نیازهای عاطفی یا رفتاری آنان ارتباط برقرار کنند. وی در این باره می گوید: هدف این بود که به کودکان آزادی عمل بیشتری در قبال موفقیت هایشان داده شود.

محققان 30 ماه کار میدانی را در چهار کلاس درس، هم در زمینه آموزش ویژه و هم در زمینه آموزش عادی انجام دادند. آنها با استفاده از 265 ساعت مشاهده، مصاحبه و کار با گروه های متمرکز، چالش هایی را که مربیان با اجرای استراتژی های مدیریت رفتاری با آن روبرو بودند، مورد بررسی قرار دادند.

آنها به همراه مربیان و روانشناسان ایده ای را برای پیاده سازی در کلاس ارائه دادند که به دانشجویان برحسب عادت، بازخوردهای رفتار و نحوه عملکرد و رفتارشان را نشان می داد.

آنها از طراحی انسان محور استفاده کردند تا نمونه اولیه را تهیه و مشاهده کنند که چگونه استفاده از آن در یک کلاس پایه اول، در بازه زمانی بیش از 10 ماه سال تحصیلی تأثیر داشته است.

معلم از یک برنامه iPad استفاده می کند تا به دانش آموزان برای رفتارهای ایمن و مناسب ، امتیاز دهد. در این برنامه دسته بندی هایی انجام شده بود که به دانش آموزان در درک این که چه رفتارهای جسمی ، کلامی و اجتماعی از آنها انتظار می رود، کمک می کند.

وی گفت: «ما قطعاً نگران نتیجه این کار هستیم؛ زیرا نمایش عمومی این نوع اطلاعات فردی می تواند باعث شود تا دانش آموزان از رفتارهای خود احساس خجالت و شرم کنند؛ اما در همین نقطه حساس است که طراحی دقیق به میدان وارد می شود و این فناوری ها با یکدیگر به کمک معلم و دانش آموز می آیند.»

متوجه شدیم که به نمایش درآمدن این رفتارها و نتایج تا حدی برای دانش آموزان مثبت و دلگرم کننده بوده که در صدد برآمدند تا ضمن حمایت از یکدیگر به دوستانشان کمک کنند تا اهداف خود را تحقق بخشند.

نتیجه‌گیری

از آنجایی که فناوری ها اغلب مبتنی برتکنولوژی اطلاعات، ارتباطات و رایانه هستند، اغلب در پاسخگویی به نیازهای آموزشی ویژه، قابلیت منحصر به فردی دارند. قابلیت هایی که به عقیده کارشناسان باید منجر به افزایش انگیزه برای یادگیری، افزایش میزان دسترسی به آموزش، تسهیل فرایند توجه به تفاوت های فردی یادگیرندگان، فراهم ساختن فعالیت های آموزشی و یادگیری جایگزین با توجه به نوع معلولیت شود.

از سوی دیگر این برنامه ها با آسان سازی فرایند سنجش و ارزشیابی پیشرفت تحصیلی دانشجویان، راه را برای والدین و مربیان و معلمان این افراد باز می کنند تا بتوانند ضمن ایجاد ارتباط بین جامعه و خانه، معلولان را با فعالیت های یادگیری مربوط به زندگی واقعی درگیر سازند.

انتهای پیام/