به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، سند 2030 سپتامبر 2015 توسط رهبران کشورهای عضو سازمان ملل متحد به امضا رسید، براساس این سند، کشورهای عضو این سازمان متعهد شدند تا اهداف دستور کار جهانی توسعه پایدار را در سیاستگذاری کلان ملی تا سال 2030 اجرا کنند.
این سند بر خلاف قانون، 25 شهریور 98 در هیئت دولت بدون تایید شورای نگهبان مصوب شد و آذرماه سال 95 رونمایی شد. بندهای این سند براساس کنترل افکار نسلهای آینده کشورها تهیه شده است؛ اما با قوانین شرع و حاکم بر کشور ما مغایرت دارد. مقام معظم رهبری نسبت به اجرای و تصویب بی سر و صدای سند ۲۰۳۰ از جانب دولت انتقاد شدید مطرح کردند.
با وجود گلایههای متعدد رهبر معظم انقلاب اسلامی و کارشناسان فرهنگی، این سند بهطور پنهانی در مدارس کشور آموزش داده شد، محمد اسحاقی، معاون برنامهریزی و هماهنگی دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی بر این باور است که اسنادی نظیر 2030 براساس مبانی دینی و بومی ما تنظیم نشده و وارداتی است. اسناد از این دست باید در چارچوب ارزشها، مبانی، اسناد و قوانین ملی بازخوانی شود.
24 دی ماه 97 در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی مقرر شد سند ملی تربیت، آموزش و سلامت جنسی کشور، با همکاری شورای تخصصی حوزوی این شورا و وزارت بهداشت تدوین، تهیه و توسط وزارت آموزش و پرورش در صحن شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه شود.
این طرح تحت عنوان «تربیت جنسی دانش آموزان» اوایل مرداد ماه به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه شد. علیرضا کاظمی معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش در گفتوگو با خبرنگار ایسکانیوز اعلام کرد: پیشنویس اولیه سند تربیت جنسی توسط آموزش و پرورش تهیه شده؛ اما هنوز در شورای عالی انقلاب فرهنگی به نتیجه نرسیده است.
با استناد به این گفته، کارن خانلری عضو کمیسیون آموزش، کشورهای دیگر نیز سندهای بینالمللی را با فرهنگ و ارزشهای خود تطبیق دهند و آن را بهکار گیرند. در همین راستا ایسکانیوز تربیت جنسی را در مدارس دیگر کشورها بررسی کرده تا مشخص شود آموزش این مسائل تا چه اندازهای براساس فرهنگ هر کشور بوده است.
آموزش مبتنی بر فرهنگ، استراتژی تدریس در مدارس فیلیپین
فیلیپین دومین مجمعالجزایر بزرگ جهان بوده و دارای 7 هزار جزیره است. این کشور تنها مجمعالجزایر انگلیسیزبان در جنوب شرقی آسیا محسوب میشود که اکثر مردم آن از آیین کاتولیک پیروی میکنند. زبان ملی این کشور انگلیسی در کنار فلیپینی است و منحصر به فرد بودن این زبان، تأثیر زیادی در سیستم آموزشی مدارس و دانشگاهها خواهد داشت. آموزش جنبههای اجتماعی و فرهنگی در مدارس فیلیپین از محبوبیت زیادی برخوردار است.
اساس آموزش پایه در این کشور، براساس توسعه پایدار و آموزش مبتنی بر فرهنگ نهادینه شده است. فرهنگ این کشور؛ چشمانداز، روششناسی، شرایط و اصول چارچوب موجود در فیلیپین را ارائه میدهد. آموزش مبتنی برفرهنگ، استراتژی تدریس و فلسفه آموزش مدارس فیلیپین است. آموزش این استراتژی براساس ارزشهای منحصر به فرد کشور، هنجارها، اعتقادات فرهنگی، علم و دانش، میراث گذشتگان و تجربیات جامعه پایهگذاری میشود.
فیلیپینیها با آگاهی از تاریخ، میراث گذشتگان و شرایط جغرافیایی و فرهنگی کشور خود در راستای افزایش کیفیت زندگی تلاش میکنند. با اجرای استراتژی آموزش مبتنی بر فرهنگ، متولیان در این کشور در نظر دارند که فیلیپین به عنوان کشوری که شهروندانش از فرهنگ و سواد بالایی برخوردار هستند، بتوانند در مسیر توسعه و پیشرفت گامهای بلندتری بردارند.
از لحاظ اجتماعی، نقش اساسی نقلکنندگان فرهنگ جامعه در فرایند آموزش و یادگیری این استراتژی حفظ میشود. همچنین احساس مسئولیت در ارزش گذاری، توسعه و محافظت از محیط زیست در دانشآموزان افزایش پیدا میکند. دانش آموزان شایستگیها و مهارتهای اجتماعی لازم را از طریق آموزش مبتنی بر فرهنگ یاد میگیرند که برای تعامل با مردم در سراسر جهان نیازمند آنها هستند.
استفاده از ارزشهای فرهنگی در آموزش و پرورش بر شکلگیری شخصیت دانشآموزان تاثیرگذار خواهد بود. آموزش مبتنی بر فرهنگ، هویت افراد را تقویت میکند و منجر میشود که در جامعه خود مشارکت بیشتری داشته باشند. همچنین موجب درک بیشتر دانشآموزان از تاریخ و میراث فرهنگی کشورشان خواهد شد. میراث فرهنگی گذشتگان تنها اشیا و خاطرات گذشنگان را در بر نمیگیرد بلکه شامل اشیای جدید، شیوه ها و مکانهایی است که برای آینده ارزش معنوی دارند.
فرهنگ نقش مهمی در فرایند یادگیری دانشآموزان و تدریس معلمان فلیپین ایفا میکند. از نوآوری و خلاقیت معلمها در آموزش مبتنی بر فرهنگ استقبال زیادی میشود؛ اما تدریس مسائل جنسی نیز باید بر اساس چارچوب فرهنگی و از پیش تعیین شده پیش رود. بهطوری که آموزش برخی مبانی آشنایی با جنسیت، بلوغ در پسران و دختران و مواردی از این دست، بر اساس فرهنگ کشور و در چارچوب مشخص و از پیش تعیین شده پیش میرود، آموزش چنین مسائلی نباید فراتر از چارچوب تعیین شده باشد، قوانین سختگیرانهای در زمینه تدریس چنین مواردی در مدارس وجود دارد.
نارضایتی معلمان از تدریس طرحهای جنسی در اوگاندا
زمانی که محتوا با ارزشها و اعتقادات فرهنگی حاکم بر جامعه مغایرت داشته باشد، معلمان میتوانند از آموزش طرحهای جنسی احساس ناراحتی کنند. محققان اوگاندا در زمینه تعارض بین ارزشها و اعتقاد معلمان و طرحهای آموزش مسائل جنسی در مدارس این کشور تحقیقاتی را انجام دادهاند.
تحقیقات پژوهشگران در سال 2006 نشان میدهد که معلمان مدارس به دلیل تعارض بین محتوای برنامههای آموزش جامع جنسی و معیارها و اعتقادات فرهنگی، اجتماعی کشور احساس ناراحتی میکنند. به عنوان مثال، معلمان ممکن است احساس کنند که رابطه جنسی قبل از ازدواج و اعمال جنسی مرتبط با آن برای جوانان مناسب نیست با این حال آموزش برخی مسائل جنسی، نوجوانان را به برقراری رابطه جنسی ترغیب خواهد کرد.
40 معلم در 16 مدرسه دوره متوسطه کشور اوگاندا در این مطالعه شرکت کردند. 18 معلم مرد و 22 نفر زن بوده و در بازه 22 تا 53 سال سن داشتند. 12 نفر از معلمان پنطیکاستی (جنبشی نوگرایانه درون مسیحیت اوانجلیکی)، 11 نفر پروتستان، 10 نفر کاتولیک، 4 نفر مسلمان و 3 نفر ادونتیستهای روز هفتم (یکی از مذاهب مسیحیت پروتستان) بودند.
بیشتر معلمانی که در این تحقیق شرکت کردهبودند، آموزش جنسی را به عنوان بخشی لاینفک از دروسشان آموزش میدادند. این دروس شامل آموزش مذهبی مسیحیت، زیست شناسی بود. برخی از معلمان آموزش جنسی را به عنوان حامیان دورههای فوق برنامه با تمرکز بر پیشگیری از اچ آی وی یا سلامت جنسی و مبانی کلی تولید مثل آموزش میدادند و سایر معلمان نیز آموزش مسائل جنسی را در غالب مشاور یا سرپرست مدرسه به دانشآموزان گوشزد میکردند.
بسیاری از این معلمان معتقد بودند آموزش جنسی میتواند هم دانشآموزان را به فعالیت جنسی را تشویق کند و هم از آن جلوگیری کند. از آنجایی که در آموزش سنتی، قرار نبود جوانان اطلاعات جنسی را از سوی معلمان دریافت کنند، برخی از معلمان میترسیدند که آموزش جنسی باعث کنجکاوی دانش آموزان در زمینه رابطه جنسی شده و آنها را به سوی داشتن تجربیاتی در این زمینه سوق دهد. همچنین برخی از معلمان معتقد بودند که ممکن است دانشآموزان پیامهای آموزش جنسی را به عنوان تأیید معلم خود برای فعالیت جنسی تفسیر کنند.
برخی از معلمان که در این تحقیق شرکت کرده بودند، ترجیح میدادند منتظر بمانند که دانش آموزان به بلوغ برسند و اطلاعات جنسی را از منابع دیگر دریافت کنند و سپس برای تصحیح دانش و رفتارشان در این مسائل، از معلمان کمک بگیرند. بهطور کلی سند آموزش جنسی در اوگاندا با عقاید معلمان و شرایط فرهنگی تعارض داشت.
برخی مسئولان این کشور، از لزوم اجرای سند آموزش جامع جنسی در مدارس اوگاندا حمایت کردهاند، از طرفی این طرح مخالفان زیادی نیز داشته است. در سال 2016، دولت اعلام کرد که آموزشهای جامع جنسی نباید در مدارس اوگاندا تدریس شود. این اطلاعیه در پی مقالهای منتشر شد که ادعا میکرد بیش از 100 مدرسه اوگاندا از طریق یک برنامه جامع آموزش جنسی، که توسط سازمان غیردولتی «روتگرز مستقر در هلند» تهیه شده است، به آموزش انحرافات اخلاقی متهم شده بودند.
در سال 2017، دولت اوگاندا پیشنویس جدید «چارچوب آموزش جنسی» را برای دانشآموزان تدوین کرد که براساس آن باید آموزش جنسی در مدارس براساس فرهنگ، آداب و رسوم، عقاید مذهبی و آرمانهای مردم اوگاندا ارائه شود. این چارچوب توسط شورای بینالمللی مذهبی اوگاندا با هدف محافظت از «اخلاق جوانان» حمایت شد. بر این اساس از معلمان در مدارس متوسطه اوگاندا خواسته شد آموزش جنسی را بهگونهای آموزش دهند که در آن تفاسیر و معانی تعلیم و تربیت جنسی وجود داشته باشد.
در بسیاری از کشورهای جهان که آزادی مطلق در آنها حاکم است، چارچوب مشخصی برای بسیاری از موارد مشخص شده است، فرهنگ هر کشور این چارچوب را تعیین میکند. تربیت جنسی نیز یکی از مسائلی است که باید بر اساس فرهنگ و مطابق با قوانین دینی و اخلاقی کشور به نوجوانان آموزش داده شود، در صورت در نظر گرفته نشدن شرایط بومی و فرهنگی در تربیت جنسی، ممکن است دانشآموزان به مسیرهای نادرست کشیده شوند.
انتهای پیام/