به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز به نقل از «آسوشیتدپرس»، «جیم بریدن استاین»، سرپرست ناسا در دیدار خود از تأسیسات موشکی در نیواورلئان که مرحله اصلی این سایت در آن ساخته می شود، ضمن یک سخنرانی اعلام کرد که ساختار موشکی که انتظار می رود مأموریت بعدی ماه را انجام دهد ، تقریباً 90 درصد کامل شده و به زودی قابل بهره برداری خواهد شد.
مرحله اصلی این پروژه از 212 فوت (65 متر قد) و دو مخزن پیشرانه مایع و چهار موتور RS-25 تشکیل شده است. در ماه های آینده، بخش موتور به قسمت دیگر هسته متصل خواهد شد. اگر همه چیز خوب پیش برود، پرواز آزمایشی Artemis 1 را در سال 2020 انجام خواهند داد.
برنامه هایی برای این موشک طراحی شده است تا کپسول بدون سرنشین اوریون «Orion» را طی 25 و نیم روز پرواز ، دور ماه حمل کند.
انتظار می رود در ماموریت های آینده فضانوردانی از ایالات متحده به ماه بروند که در بین آنها احتمالا نخستین فضانوردان زن نیز حضور خواهند داشت.
پیشتر لاکهید مارتین و ناسا تأیید کرده بودند کپسول "اوریون"(Orion) که نقشی کلیدی در اجرایی شدن برنامه "آرتمیس" خواهد داشت، طی مأموریت "آرتمیس 1" بدون سرنشین به ماه خواهد رفت تا قابلیت خود برای راه اندازی سیستم فضایی و سیستمهای پشتیبانی مرتبط را ثابت کند.
یک کارمند از مرحله اصلی سیستم پرتاب فضایی خارج می شود. این قسمت انرژی مورد نیاز برای انجام مأموریت قمری Artemis 1 را تامین می کند.
در حال حاضر تلاشها بر سرهمبندی کپسول و یکپارچهسازی آن با ماژول سرویس و آزمایش آن قبل از پرتاب در اوایل سال 2020 متمرکز شده است. اولین مأموریت همراه با خدمه تحت ماموریت "آرتمیس 2" تعریف شده که در حال حاضر برای پرتاب در سال 2022 برنامهریزی شده است. این کپسول یک سازه پیچیده و جالب است. "اوریون" دارای تجهیزات کافی برای 21 روز زنده ماندن خدمه، یک کابین خلبانی مدرن، قابلیت اتصال اتوماتیک و 12 موتور پیشرفته است.
این بدان معناست که این کپسول، وسیله نقلیه اصلی نه فقط برای برنامه "آرتمیس"، بلکه برای ماموریتهای احتمالی به سیارکها و مریخ است.
این کپسول باید به گونهای سازگارپذیر شود که حتی کپسولهایی مانند "دراگون" متعلق به شرکت اسپیسایکس نیز اینگونه نیستند.
کپسول اوریون که در لغت به معنی شکارچی است، جدیدترین فضاپیمای سازمان فضایی ناسا برای حمل انسان به فضا و اکتشافات دور دست از جمله سیاره مریخ است.
مراحل اجرایی این فضاپیما پس از اتمام پروژه شاتل و ناوگان شاتل کلید خورد و نخستین پرواز آزمایشی بدون سرنشین خود را در ۵ دسامبر ۲۰۱۴ با موفقیت انجام داد.
این فضاپیما مانند فضاپیمای آپولو از یک کپسول حامل فضانوردان تشکیل شده است که میتواند به فضای ماورای زمین به اکتشاف در سیارات دیگر و همچنین سیارکها بپردازد و پس از آن به وسیله چتر نجات در اقیانوس فرود آید و به زمین بازگردد.
انتهای پیام/