به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، تهران بیست و چهارمین شهر پرجمعیت جهان و پرجمعیت ترین شهر غرب آسیاست. با داشتن 8 میلیون و 600 هزار نفر جمعیت، دومین کلان شهر پرجمعیت خاورمیانه هم به شمار می رود. اتوبان ها و خیابان ها و کوچه ها مانند کلافی از دل یکدیگر عبور می کنند و هرروز خیابانی مسدود و پلی برداشته و به جایش تونل و زیرگذر و روگذر و خیابانی فرعی علم می شود. تعجب نکنید، این جملات توصیف کننده شهری است که در آن کار و زندگی می کنید؛ تهران.

حرفه‌ای بودن در این شهر یعنی بلد بودن راه های میان‌بر و آشنایی با ساعت های ترافیک خیابان‌ها و اتوبان های مختلف، یعنی اینکه با کدام وسایل نقلیه عمومی می توان با کمترین هزینه به مقصد رسید. چرا شناختن راه ها و تسلط بر مسیرها اینقدر مهم است؟ تهران 28 هزار و 208 کوچه دارد که به دلیل تحولات مداوم شهری، اسامی و راه های دسترسی به آن تغییر می کند. مردم در این شهر از 60 بزرگراه برای رسیدن به مقصد مورد نظر خود استفاده می کنند. 345 خیابان اصلی و 2 هزار و 351 خیابان فرعی، مویرگ های این شهر بزرگ را شکل می دهند و مردم مثل گلوبول های سفید و قرمز خون در این مویرگ ها در جریان اند.

این آمار البته به اینجا خلاصه نمی شود. تهران 59 جاده، 718 میدان، 271 بلوار و بیش از 32 هزار بن‌بست دارد، بن بست هایی که بسیاری از آن ها با نام های تکراری شناخته می شوند. به طور مثال خبرآنلاین در گزارشی درباره نام های تکراری این بن بست ها نوشت: «بن بست اول» با هزار و 794 بار استفاده برای نام‌گذاری بن‌بست‌های تهران، تکراری‌ترین نام در میان آن هاست. در میان کوچه‌ها هم «کوچه دوم» با 245 بار تکرار، بیشترین میزان نام‌گذاری را دارد و دلیل اینکه «کوچه اول» رکورددار نیست، تقسیم این نام‌گذاری میان دو واژه «یکم» و «اول» است که جمعاً 319 کوچه می‌شود.

هم چنین از بین نام‌های خاص، اسامی «یاس»، «لاله» و «حسینی» بیشترین مورد استفاده را در نام‌گذاری کوچه‌ها و بن‌بست‌های پایتخت دارد. این یعنی مردم در تهران باید از بین هزاران بن بست و کوچه همنام راه خودشان را پیدا کنند اما کمتر کسی این مسیرها را بلد است تا بتواند به راحتی و به سرعت در تهران بزرگ به مقصدش برسد. بنابراین تنها کافی است که یکی از این کوچه‌های همنام بن‌بست را اشتباه وارد شوید یا میدانی را اشتباهی دور بزنید. آن زمان است که حداقل برای رسیدن به مقصد چند دقیقه‌ای تاخیر خواهید داشت.

حالا این میزان راه و جاده و کوچه را به جمعیت پایتخت اضافه کنید تا بدانید «شهروند حرفه ای» بودن چقدر در این شهر مهم است. براساس آماری که در نیمه دهه 90 اعلام شده، جمعیت تهران در شب هشت میلیون نفر است اما در روز به 11 میلیون نفر می رسد. بخش عمده ای از این جمعیت از استان های همجوار برای تحصیل و کار به تهران سفر می کنند. به دلیل آلودگی هوا تردد خودروهای شخصی در بعضی محله ها و خیابان ها ممنوع شده است اما خیلی ها بلد نیستند با وسیله نقلیه عمومی در این محله ها راه خودشان را پیدا کنند و به کار و زندگی شان برسند.

از طرف دیگر با وجود حجم بالای ترافیک، استفاده از خودروی شخصی همیشه گزینه مناسبی نیست. تهران مجموعه ای از وسایل نقلیه عمومی و پیاده روی است. بیشتر مواقع نمی توانید تنها با مترو به مقصد برسید یا تنها تاکسی ها راه رساندن شما به مقصد نیستند. در روزهای نیاز است که همزمان از مترو و اتوبوس استفاده کنید و کمی هم پیاده روی کنید تا به مقصد برسید.

با این حال، جمعیتی که روزانه در شهر تهران تردد می کند، برای رفت و آمد بیشتر به حمل و نقل عمومی وابسته است. شبکه مترو، اتوبوس های تندرو و خطوط تاکسیرانی میلیون ها نفر را در روز در پایتخت جا به جا می کنند. اما استفاده از این گزینه ها هم برای همه آسان نیست، همه نمی‌دانند که چطور با حمل و نقل عمومی به سرعت به مقصد برسند. چرا؟

سامانه اتوبوس های تندرو در شهر تهران با 10 خط و بیش از 100 ایستگاه از شبکه مترو پیچیده تر است. طول خطوط سامانه اتوبوس های تندرو به بیش از 100 کیلومتر در شهر می رسد با این حال بسیاری از شهروندان با یک بار سفر با اتوبوس های تندرو به مقصد نمی رسند. مترو یکی از محبوب ترین وسایل حمل و نقل عمومی برای شهروندان است که سرعت آن باعث شده به گزینه اصلی شهروندان برای تردد در تهران تبدیل شود. نزدیک به یک میلیون و 900 هزار نفر در روز از مترو استفاده می کنند اما کمتر مقصدی است که بتوان با یک بار سوار و پیاده شدن به آن رسید. از سوی دیگر شبکه متروی تهران با بیش از 190 کیلومتر طول و بیش از 120 ایستگاه فعال شبیه به یک شهر زیرزمینی است که پیدا کردن مسیر در آن هم برای بسیاری دشوار به نظر می رسد.

پیچیدگی های تهران روز به روز بیشتر می شود و البته تمرکز فعالیت های اصلی اداری و تجاری در این کلان شهر، سرنوشتی جز این برایش رقم نخواهد زد. تهران روز به روز جمعیت بیشتری جذب می کند، خانه های بیشتری می خواهد و مردم ساکن آن خانه ها، آسایش و آرامش بیشتری طلب می کند. حجم ترافیک بازگشت دوباره به پایتخت را برای مسافران هر روزه این شهر شلوغ تبدیل به کابوس می کند و تهرانی ها هم در آرزوی یک روز هوای سالم، ناامیدانه اخبار را بالا و پایین می کنند. حجم بالای ترافیک و جمعیت در کنار آلودگی زیست محیطی و صوتی، قربانی جز زمان و سلامت شهروندان ندارد. با این حال تهران اولین کلان شهر درگیر با چنین معضلاتی نیست و آخرین آن هم نخواهد بود.

مدت هاست شهرنشینان به دنبال هوشمندسازی محل زندگی شان هستند. فناوری برای زیست بهتر در شهرها به داد آن ها رسیده است. برنامه های اینترنتی مختلف امروز به کمک آمده تا رفت و آمد در شهرهای پیچیده و بزرگ در کمترین زمان ممکن انجام شود. اپلیکیشن هایی که با استفاده از تصاویر ماهواره ای نقشه کلی شهرها را در اختیار شهروندان قرار می دهند و مسیریاب هایی که می توانند کم ترافیک ترین مسیر را به شهروندان پیشنهاد کنند، از جمله برنامه های پرطرفدار مسافران شهری به شمار می روند با این حال پیچیدگی شهرها که روز به روز بیشتر می شود، نیازهای دیگری در شهروندان ایجاد کرده است.

ایرانیان امروز از اپلیکیشن هایی مثل گوگل مپ یا مسیر یاب ویز استفاده می کنند. هر دوی این برنامه ها محصول شرکت های خارجی است که درک واقعی از فضای شهری ایران ندارند و از کمبود ها و ظرفیت های حمل و نقل عمومی در ایران، فیزیک شهر و تحولات ترابری بی خبرند. این برنامه‌ها نمی دانند به طور مثال از متروی صادقیه چند خط اتوبوس و تاکسی به محله های غربی تهران می رسد و مردم می‌توانند با استفاده ترکیبی از وسایل نقلیه هم با هزینه کمتر به مقصدشان برسند و هم بتوانند به کاهش آلودگی هوا کمک کنند. تابستان هم که وسایل نقلیه عمومی مانند مترو و اتوبوس های بی‌آر‌تی نجات دهنده مسافران از گرما هستند.

مسیریابی در شهر بزرگی مانند تهران با وجود امکانات و البته محدودیت های خاصی به تشخیص های بومی نیاز دارد. در این شهر بلد بودن، بهترین گزینه است.

انتهای پیام/