به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، براساس برآوردهای محاسبه شده توسط موسسه فناوری روچستر، تقریباً سالانه 22 میلیون پوند زباله وارد دریاچه‌های بزرگ می‌شوند که بیش از نیمی از آن به دریاچه میشیگان می‌ریزند.
صرف نظر از اندازه پلاستیک در آب آنها در معرض تابش نور خورشید و امواج تکه تکه می‌شوند. ریزگردها در روده بسیاری از ماهی‌های دریاچه میشیگان در آب آشامیدنی مشاهده شده است.

شاید نگران کننده‌ترین جنبه ناشناخته بودن تأثیر ریزگردها بر سلامت انسان است. پلاستیک‌ها آلاینده‌های صنعتی در آب مانند PCB را جذب می‌کنند در حالی که مواد افزودنی شیمیایی خود را (از جمله مواد افزودنی برای مقاومت در برابر شعله) را نیز از خود خارج می‌کنند.

جنوب دریاچه میشیگان نقطه وجود انبوهی از پلاستیک است. هنگامی که پلاستیک ها وارد دریاچه می‌شوند جریان‌های دریاچه را دنبال و به طور بالقوه به ایالت‌های دیگر مهاجرت می‌کنند اما در انتهای جنوبی به دام میافتند.

آنچه که به دریاچه میشیگان می‌رود به طور معمول در آنجا می‌ماند. در حالی که آب سایر دریاچه‌های بزرگ به سمت پایین دست حرکت می‌کند، تنها جریان اصلی دریاچه میشیگان رودخانه شیکاگو است در نتیجه، طبق اعلام اداره ملی اقیانوس‌ها و جوی، قطره‌ای از آب که وارد دریاچه میشیگان می‌شود حدود 62 سال باقی می‌ماند.

انتهای پیام/