به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، سن بیولوژیکی ارزیابی عینی وضعیت سلامتی فرد است. از نظر فرضی، سن بیولوژیکی یک فرد از نظر ظاهری، عملکرد و ظرفیت باید معادل سن زمانشناسی وی باشد. تاکنون بسیاری از دانشمندان سعی در ایجاد سیستمهایی برای تعیین دقیق سن بیولوژیکی افراد داشتهاند.
در مطالعهای که اخیراً در کالیفرنیا انجام شد، دانشمندان دریافتند که امکان بازگشت روند پیری وجود دارد. نتایج واقعاً شگفت آور بود، اما دانشمندان گفتند که این یافتهها مقدماتی است زیرا این آزمایش بسیار کوچک بود.
این مطالعه شامل 9 داوطلب سالم بود که به آنها سه داروی معمول برای هورمون رشد یک ساله و دو داروی دیابت داده شد. هنگامی که دانشمندان علائم مربوط به ژنوم فرد را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، دریافتند که داوطلبان به طور متوسط 2.5 سال از سن بیولوژیکی خود را از دست دادند.
علائم روی ژنوم آنها نشانگر ساعت اپی ژنتیکی و همچنین سیستم ایمنی بدن آنها است که با وجود گذشت زمان در واقع بهبود یافتهاند. علاوه بر این، سیستم ایمنی نیز علائم جوان شدن را نشان داد.
ساعت اپیژنتیکی توسط اپیژنوم بدن تخمین زده میشود. سابقهای از تغییرات شیمیایی در DNA یک ارگانیسم با افزایش سن افراد بوسیله تنظیمات شیمیایی یا برچسبها به DNA افراد اضافه میشوند و در طول زندگی تغییر میکنند.
DNA موجود در بدن ما دستورالعمل های لازم برای ساخت تمام قسمت های بدن را دارد، اما DNA تنها نیمی از ماجرا است! DNA درون سلولهای بدن ما به دور پروتئین هایی که هیستون نامیده میشوند میپیچد. هم DNA و هم هیستونها بوسیله مواد شیمیایی پوشیده میشوند، که این لایه ساختار ثانویه اپیژنوم نامیده میشود.
اپیژنوم، ساختار فیزیکی ژنوم را شکل میدهد و ژنهای غیرفعال را بطور محکم فشرده و بسته بندی میکند، به طوری که غیرقابل خواندن میشوند. این ساختار ژن های فعال را ریلکس و در نتیجه آنها را به راحتی قابل دسترس می کند.
ژنهای مختلفی در سلولهای مختلف فعال میباشند. کد DNA در طول زندگی ثابت باقی میماند، اما اپی ژنوم قابل تغییر است. عوامل اپی ژنتیکی با سیگنالهای حاصل از دنیای خارج از بدن (محیط اطراف) مانند رژیم غذایی و استرس واکنش میدهند. در پاسخ به محیط به شدت در حال تغییر ما، اپیژنوم تنها ژنهای خاص در چشم انداز ژنومیک ما هستند.
انتهای پیام/