به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، مخاط های جسمی که 200 متر مربع بدن ما از جمله ریه ها و دستگاه گوارش را در بر می گیرد، فقط یک مانع فیزیکی نیست بلکه می تواند میکروب ها را خنثی و از ایجاد عفونت جلوگیری کند.
گلیکان ها که در مخاط یافت می شوند، عمدتا مسئول این خاصیت هستند. محققان اثرات گلیکانها را در «سودوموناس آئروژینوزا» مورد مطالعه قرار داده و دریافتند که این میکروب دیگر سموم تولید نمیکند و یا ژن های بیان شده را برای ارتباط باکتریها ضروری میکند.
این خاصیت تازه کشف شده ممکن است علاوه بر آنتی بیوتیک های سنتی، در یافتن راه های جدیدی برای مقاومت در برابر آنتی بیوتیکها مفید باشد.
گلیکان (Glycan) و همچنین پلیساکارید اصطلاحاتی هستند که آیوپاک آنها را برای «ترکیباتی که حاوی مقادیر زیادی از تکقندیها بوده و با پیوندهای قندی بههم متصلند» به کار میبرد. با اینحال، در عمل، واژهٔ گلیکان، برای بخش قندیِ یک ترکیب گلیکوکونژوگه همچون گلیکوپروتئین، گلیکولیپید و پروتئوگلیکان به کار میرود. حتی اگر آن قند، یک الیگوساکارید باشد. گلیکانها عموماً تنها از پیوندهای «O-گلیکوزیدی» مابین مونوساکاریدها به وجود آمدهاند.
انتهای پیام/