به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، بیشتر افراد فکر می‌کنند که جهان مسطح است، به این معنا که در زمان سفر از یک نقطه به نقطه ای دیگر همچنان از مبدا خود دورتر می‌شوید.

براساس تئوری نسبیت انیشتین، فضا می‌تواند به اشکال مختلف خم شود بنابراین دانشمندان فرض می‌کنند جهان باید باز، مسطح یا بسته باشد. حالت تخت ساده ترین شکل برای درک در مورد این ذهنیت است.

یک جهان باز به شکل زین اسب و پرتویی از نور خمیده خواهد شد و یک جهان بسته فضایی خواهد بود که پرتویی از نور در نهایت به دور آن می چرخد تا دوباره منشأ خود را ملاقات کند.

دانشمندان برای درک شکل جهان ما پدیده ای بنام تابش زمینه کیهانی (CMB) را مورد بررسی قرار می‌دهند.

در کیهان‌شناسی، تابش زمینهٔ کیهانی، تابشی الکترومغناطیسی است که سراسر کیهان را پوشانده‌ و تنها توسط رادیو تلسکوپ‌های قدرتمند شناسایی می‌شود.

در مقاله جدید، دانشمندان نوسانات موجود در CMB را با استفاده از داده های رصدخانه آژانس فضایی اروپا، «پلانک » به دست آوردند. می دانیم که این نوسانات مربوط به میزان ماده تاریک و انرژی تاریک در جهان است. گرچه هنوز هم نمی توانیم ماده تاریک یا انرژی تاریک را تشخیص دهیم، اما تقریباً می دانیم چه مقدار از هرکدام وجود دارد. بنابراین، هنگامی که محققان لنزهای قوی تر CMB را استفاده کردند متوجه شدند که سرنخی از شکل جهان پیدا کرده‌اند.

بدیهی ترین توضیح این یافته‌ها، بسته بودن جهان و مسطح نبودن آن است. این یافته‌ای چشمگیر است تا حدی که محققان آن را «بحران کیهان شناسی» خوانده اند. با این وجود پیچیدگی‌هایی وجود دارد که نمی‌توان مطمئن شد جهان به طور قطع بسته است.

به عنوان مثال، جهان دائماً در حال گسترش است و محققان در مورد سرعت این اتفاق اختلاف دارند و همین پیش بینی انحنای جهان را دشوارتر می کند. همچنین تجزیه و تحلیل‌های دیگری از داده‌های پلانک وجود دارد که از ایده یک جهان مسطح حمایت می کند.

انتهای پیام/