یافته‌های جدید در مورد بیماری پارکینسون

یافته‌های جدید دانشمندان نشان می‌دهد بیماری پارکینسون را بسته به این که در سیستم عصبی مرکزی (CNS) یا سیستم عصبی محیطی (PNS) باشد، باید به دو دسته تقسیم کرد.

به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، دانشمندان دانمارک طی تحقیقاتی در مورد بیماری پارکینسون مشخص کردند که چگونه نتایج حاصل از تصویربرداری و مطالعات بافتی با نظریه پارکینسون مطابقت دارد.

بیماری پارکینسون اساساً سلول‌های دوپامین را در ناحیه توده سیاه مغز که بخش کنترل حرکت بدن است را از بین می برد.

شایع ترین علائم این آسیب لرزش، عدم استحکام و مشکلات تعادل است. همچنین بیماری پارکینسون ممکن است باعث ایجاد تغییرات عاطفی، افسردگی، یبوست، اختلال در خواب و مشکلات ادراری شود. الگوی علائم و میزان پیشرفت آنها می تواند در افراد متفاوت باشد. با این حال یکی از ویژگی های برجسته پارکینسون تجمع و گسترش توده های سمی پروتئین «آلفا سینوکلئین» به نام «جسم لویی» است. این توده ها همچنین نشانه‌های زوال عقل هستند.

بحث در مورد خاستگاه پارکینسون

برخی از دانشمندان اظهار کردند که آلفا سینوکلئین سمی در PNS روده تشکیل می شود و از طریق عصب «واگ» به مغز، که بخشی از CNS است گسترش می‌یابد.

«پر بورگامر» که در بخش پزشکی هسته ای و PET بیمارستان دانشگاه آرهوس دانمارک فعالیت می‌کند گفت که تمام مطالعات کالبد شکافی با این تفسیر موافق نیستند. وی اضافه کرد که در بعضی موارد در نقاط مهم ورود به مغز مانند هسته واگ پشتی در انتهای مغز، شامل آسیب شناسی نمی‌شود.

دانشمندان نتایج مطالعات تصویربرداری از مبتلایان به پارکینسون و آزمایشات بر روی بافت مدلهای انسانی و حیوانی را مورد بحث و ارزیابی قرار دادند.

دانشمندان در تمایز بین تئوری‌های «PNS-first» و «CNS-first» پارکینسون روی علائمی به نام «REM sleep behavior disorder» یا «RBD » که نوعی اختلال رفتاری در خواب است متمرکز شدند.

RBD و دو نوع پارکینسون
به نظر می رسد افراد مبتلا به RBD هنگام خواب رفتاری انجام می‌دهند که می تواند منجر به کارهای خشونت آمیز شود و می‌تواند به فرد یا شریک زندگی آنها آسیب برساند.

RBD تا0.5درصد از بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد و افراد مسن کسانی هستند که به احتمال زیاد این بیماری را تجربه می کنند. این در حالی است که در بین مبتلایان به پارکینسون و زوال عقل با اجسام لویی این میزان بسیار بیشتر است.

بورگامر نشان داد که ویژگی متمایز زیرگروه PNS-first پارکینسون، وجود RBD در مرحله اولیه یا پیشرونده بیماری است. به نظر می رسد فنوتیپ PNS-first به شدت با وجود RBD در طول بیماری پارکینسون همراه است در حالی که فنوتیپ CNS-first بیشتر با RBD منفی در فاز ظهور علامت بیماری همراه است.

تمایز بین این دو نوع پارکینسون که بر زمان ظهور RBD تأثیر می گذارد مربوط به این است که کدام قسمت از سیستم عصبی ابتدا علائم آلفا سینوکلئین را نشان می‌دهد.

تئوری جدید اختلافات متعددی را نشان می دهد

زیر گروه PNS-first علاوه بر پیوندی قوی با RBD در مرحله اولیه این بیماری قبل از اینکه بر سیستم دوپامین مغز تأثیر بگذارد به دستگاه عصبی پیرامونی آسیب می رساند.

در مقابل، در زیرگروه CNS-first که به طور معمول فاقد RBD در مرحله اولیه است؛ این بیماری قبل از اینکه بر PNS تأثیر بگذارد، به سیستم دوپامین موجود در ماده داخلی آسیب می رساند.

دستگاه عصبی پیرامونی تا حد زیادی عملکردهای بدن را که نیازی به توجه آگاهانه ندارند، مانند هضم، تنفس، ضربان قلب، گشاد شدن مردمک و ادرار کردن را کنترل می کند.

دانشمندان معتقدند که یافته‌های آن‌ها برخی ناسازگاری‌هایی را با یافته‌های قبلی دارد و با استفاده از آن‌ها می‌توان یافته های بیشتری در مورد منشا و پیشرفت بیماری به‌دست آورد.

انتهای پیام/

کد خبر: 1042946

وب گردی

وب گردی