فرشته حشمتیان در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، درباره طرح رتبهبندی معلمان اظهار کرد: طرح رتبهبندی معلمان با تأخیر مصوب شد. باید زمانی که مجلس شورای اسلامی مدعی امر بود، دولت نیز عمل میکرد. مجلس بهراحتی میتوانست این اعتبارات را در سالهای گذشته پیشبینی کند. نمایندگان در سال 98 عددی را در نظر گرفتند، در حالی که امکان پیشبینی این رقم در سالهای پیش نیز وجود داشت. همان زمان میتوانستند شرایط را بهگونهای پیش ببرند که کاستیهای کنونی اتفاق نیفتد.
وی ادامه داد: دولت با کاستی بودجه روبرو بود یا فهم درستی از آموزش و پرورش نداشت که رتبهبندی معلمان را زیر نظر خدمات کشوری قرار داد. اگر از ابتدا چنین موضوعی را پیشبینی میکردند، هم در روند آموزش مؤثر بود و هم در جریان خدمات معلمان تأثیر داشت و از نظر حقوقی، آنها را دلگرم میکرد. نکته دیگر؛ رشد آموزش و پرورش از باب توانمندسازی معلمان است. طبیعتاً تفاوتهایی در شایستگی معلمان وجود دارد. این موضوع طبیعی است و مورد قبول ماست؛ اما معلم نیز باید در حد مناسبی براساس توانمندی مبتنی بر سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، امتیاز بگیرد.
معاون سابق وزیر آموزش و پرورش خاطرنشان کرد: شیوه مناسبی در آموزش عالی پیاده میشود؛ استاد، استادیار و دانشیار هر کدام رتبه خاص خود را دارند. در فاصلهای که رتبه آنها از نظر مالی رشد میکند، از نظر فرصت مطالعاتی نیز ارتقا پیدا میکنند؛ یعنی رتبهبندی بهخوبی تعریف شده است. نوع خدمات آموزشی در کشور نباید دوگانه باشد؛ این مهمترین نکته است؛ اما در آموزش عالی یک روش و در آموزش و پرورش، روشی دیگر پیاده میشود، در حالی که خدمات آموزش و پرورش در ارتباط با دانشآموز بسیار سختتر است. آموزش مبتنی بر تفهیم دانشآموزان، بسیار دشوار و ارزشمند است.
بحث تربیتی را در آموزش و پرورش بهخوبی نمیبینند
حشمتیان بیان کرد: جا انداختن مطالب برای دانشآموز، کار آسانی نیست؛ پس معلم پرتلاش ما، سختیِ کار دارد. بخش مالی را در رتبهبندی، بهشکل مناسبی در نظر نمیگیرند و در نتیجه تعریف رتبهبندی با چالشهای مالی مواجه میشود. تأکید دارم در آموزش و پرورش، بحث تربیتی را بهخوبی نمیبینند و زحمات را جبران نمیکنند. در آموزش عالی، کار آموزشی است؛ اما در آموزش و پرورش، کار تربیتی است و مسیر آموزشی، نتیجه تربیتی دارد.
وی افزود: خانواده، پایه تربیت و مدرسه، تکمیل تربیت است. دانشگاه و سایر مراحل اجتماعی، مرحله تحول فرد برای نقشآفرینی در جامعه است؛ اما واقعاً باید روی مرحله تکمیل تربیت سرمایهگذاری شود. خانوادهها، ثروت و سرمایه خود را در اختیار معلم قرار دادهاند و معلم با تمام علاقه و عشق درونی خود برای تکمیل تربیت خدمت میکند. وقتی معلم استخدام میشود، باید با هر مدرک تحصیلی، روند رشد، او مرحلهبندی شود.
معاون سابق وزیر آموزش و پرورش با انتقاد از مدل رتبهبندی معلمان تأکید کرد: در مراحلی که پیشبینی کردهاند، واژههای خوبی بهکار نبردهاند؛ واژههای پیشین مانند حرفهای، تخصصی و مهارتی جا نیفتاده و سختی کار را به خوبی معرفی نمیکرد. روشی که در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پیاده میشود، روش ارتقا را در خود دارد؛ اما در آموزش و پرورش بهگونهای تعریف کردهاند که ذیل حقوق دیده شده است. هرچند معاون اول رئیس جمهور در نامهای، واژهها را تغییر داد و رتبهبندی را بر مبنای اعداد تعریف کرد؛ اما اگر عدد یا واژه بگذارند باز هم در مقایسه با وزارت علوم، شأن معلم رعایت نشده است.
حشمتیان یادآور شد: وزیر آموزش و پرورش صحبت خوبی انجام داد و گفت: «انگیزه شغلی باید در طرح رتبهبندی معلمان دیده شود.» طرح فعلی، بهطور کامل در حد و وزن معلم نیست حتی در ساعت تدریس نیز تناسب در آموزش و پرورش رعایت نشده است. همچنین هرساله رقم جدیدی برای طرح رتبهبندی اعلام میکنند. در مجموع این طرح خوب است؛ اما مطلوب نیست.
چرا طرح رتبهبندی معلمان را در فصول بودجه آموزش و پروش ندیدند؟
وی ادامه داد: باید رقم طرح را ثابت ببینند. چرا طرح را در فصول بودجه آموزش و پروش در نظر نمیگیرند تا ثابت باشد؟ در این شرایط، طرح درگیر برخوردهای سلیقهای نشده و رقم کم و زیاد میشود. یکی دیگر از اشکالات طرح این است که گفتهاند طرح از مهرماه اجرا شود؛ پس تابستان چه میشود؟ در حالی که معلمان، سال تحصیلی را طی کردهاند و سه ماه تابستان جزو فراغت آنها بوده است. افرادی که بازنشسته شدهاند چه گناهی کردهاند؟ بسیاری از افراد ابتدای سال بازنشسته شدهاند، در حالی که 6 ماه در طرف دیگر سال کار کردهاند و بعد از احتساب درصدهای روی حقوق بازنشسته شدهاند. دستور اجرایی از مهرماه شامل بازنشستهها نمیشود که نوعی اجحاف است و باید در این باره نیز بازنگری صورت بگیرد.
معاون سابق وزیر آموزش و پرورش خاطرنشان کرد: امسال بازنشستهها از شیوه و زمان اجرا کمی دلخور شدند. باید منابع و زمینههای رشد و ارتقای معلمان را پیشبینی کنند تا دلگرمی در معلم ایجاد شود. اکنون معلمان ما تصور میکنند تلاش آنها بسیار بیشتر؛ اما امتیازاتشان کمتر است. این موضوع باعث میشود هم انگیزه در اردوگاه معلمان ما کاهش پیدا کند و هم تأثیرگذاری برای نسل آینده تضعیف شود.
حشمتیان با اشاره به بیتوجهی دولت نسبت به معلمان گفت: دانشآموزانی که میخواهند در آینده وارد دانشگاه و بعد وارد عرصه شغلی شوند، الگوها را میبینند؛ اما به نظر میرسد با روش فعلی، رغبتی برای معلمان باقی نماند. باید فاصلهها را بشکنیم و لازمه این کار، تدابیر نمایندگان مجلس و بعد اهتمام ویژه دولت است که باید نسبت به معلمان، باور قلبی پیدا کنند. تا زمانی که باور نداشته باشیم، نمیتوانیم برنامهریزی کنیم. باور، ضعیف شده و در نتیجه برنامهریزی نسبت به سطوح شغلی معلم برای تأمین امتیازات کاهش یافته است.
وی در پایان گفت: وقتی برنامهریزی ضعیف باشد، شک نکنید جامعه نیز ممکن است در بهرهمندی از ظرفیت معلم، جایگاه خود را گم کند. خوشبختانه مردم ما فهیم هستند و به قشر معلم نیز احترام خاصی میگذارند؛ اما مجلس و دولت نیز براساس باور مردم که ثروت و سرمایه خود را در اختیار معلم میگذارند، چه تعهدی دارند؟ آیا میخواهند نسخههای مقطعی بپیچند یا درمان ریشهای انجام دهند؟ امروز معلم ما نیاز به درمان ریشهای درباره حق و حقوق و شأنیت خود دارد. کار مجلس آینده در این زمینه قابل توجه است و باید جبران کند. انتظار ما با توجه به خدمات معلمان بسیار بیشتر است.
انتهای پیام/