ورزش ایران از علم پذیری هراس دارد

قائم مقام سابق فدراسیون ورزش های دانشجویی و استاد دانشگاه شهید بهشتی بر این باور است که ورزش ایران از پذیرش علوم ورزشی مدرن هراس دارد.

محمد پورکیانی استادیار مدیریت و برنامه ریزی در ورزش دانشگاه شهید بهشتی در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز گفت: ورزش هم مثل تمام صنایع و علوم دیگر با روش تجربی و آزمون خطا رشد کرده و مسیر تمدنی خود را سپری می‌کند اما درست مثل تمام علوم و صنایع دیگر محتاج علم پذیری است. ورزش ایران به شدت علم گریز است و این علم گریزی سبب می شود تا به آنچه استحقاقش را دارد نرسد.

معاون فرهنگی اولین دوره بازی های همبستگی دانشجویان کشورهای اسلامی تاکید کرد: هر رشته، علم یا صنعتی که بر مبنای کار تجربی پیش برود، درجا می زند و تنها زمانی می تواند پویایی لازم برای ادامه مسیر را به دست بیاورد که علم روز را بپذیرد و با آن پیش برود. به عنوان مثال آدم اسمیت چند صد سال قبل نظریه تقسیم کار را مطرح کرد و انقلابی را در زمینه افزایش بهره وری زندگی انسان ها به وجود آورد. نمونه دیگر آن نظریه انگیزشی بهداشتی هرزبرگ بود که در کارخانه ها و صنایع مختلف به شدت باعث بهبود کیفیت زندگی و افزایش راندمان کاری کارگران شد. در ورزش هم نظریه های مختلفی مطرح شده و هربار این نظریه ها مسیر را برای پیشرفت این صنعت برگ هموار کرده اند.

عضو کمیته ورزش های همگانی دانشگاه های کشور تصریح کرد: ورزش از ابتدای خلقت بشر به عنوان یک امر دفاعی و جنگی در زندگی انسان ها رواج داشت و تبدیل شدنش از یک مهارت دفاعی به یک صنعت سرگرمی ساز تحولی بزرگ است که به سختی صورت گرفته است. از زمانی که مسائل تجربی دیگر جواب ندادند، پای علم به این رشته باز شد و در نتیجه شاهد این بودیم که رکوردهایی که برای سالیان سال شکست ناپذیر بودند به راحتی و با سرعت شکسته شدند. دلیل این شکسته شدن رکوردها این بود و این است که علم وارد زمین بازی ورزش شده است.

وی افزود: با اضافه شدن متخصصین تغذیه، بدنسازی، فیزیولوژی، روانشناسی و .. به کادرفنی باشگاه های ورزشی مختلف، ورزش یک علم/صنعت است و کار علم هم پیشبرد زندگی است. ورزش هر روز در دنیا پیشرفت می کند و رکوردهای تازه و قهرمان های جوانتری را به نمایش می گذارد. در چنین شرایطی است که ورزش ایران به شدت و با تمام توان از پذیرش علم و آدم های علم محور خودداری می کند و نتیجه اش هم می شود وضعیت فعلی که شاهدش هستیم.

عضواسبق شورای نظارت و ارزیابی اداره کل تربیت بدنی وزارت علوم در ادامه افزود: یک نمونه از علم گریزی ورزش در مباحث حقوق ورزشی است. چطور می شود که در طی ده سال اخیر این همه مربی و بازیکن خارجی از باشگاه ها و فدراسیون های ما شکایت کرده اند و پول شان را با سود و جریمه گرفته اند اما هنوز قراردادهای ضعیف نوشته، امضا و رسمی می شود؟ ما چقدر کارشناس تخصصی حقوق ورزشی داریم و چقدر از این نفرات برای مشاوره دادن به فدراسیون ها و باشگاه ها استفاده می شود؟ آیا وزارت ورزش یا فدراسیون فوتبال هیچ وقت با بدنه دانشگاهی کشور مکاتبه کرد که با توجه به حجم بالای سرمایه های از دست رفته کشور، لطفا دانشجویان برجسته خود در رشته حقوق ورزشی را به باشگاه های ورزشی معرفی کنید؟ آیا هیچ وقت خواستار افزایش تعداد فارغ التحصیلان این رشته ها شدند؟

رئیس اسبق مرکز آموزش دانشپذیر آکادمی ملی المپیک افزود: علم گریزی در ایران موضوع ساده ای است. اصولا یک حرکت یا علم جدید اول با انکار مواجه می شود، بعد مورد ارزیابی قرار می گیرد و در نهایت پذیرفته می شود. علم در ورزش ایران هنوز در مرحله انکارقرار دارد. متاسفانه هنوز نمی توانند بپذیرند که باید شیوه های مدیریتی پوسیده، غیرشایسته سالار و از همه مهمتر سنتی خود را تغییر دهند و در انتخاب ها، به مصالح ورزش کشور توجه کنند و رشد را در پیشرفت ببینند. هنوز این باور در ورزش ایران به وجود نیامده که یک مربی علم محور با چند ماه کار می تواند به چنان دستاوردهایی برسد که باور کردنش اصلا آسان نیست. یک نمونه اش عملکرد استراماچونی در استقلال که دیده و باور شد و به خاطر همان نگاه غیر تخصصی و غیرشایسته سالار به این سرنوشت انجامید.

عضو گروه مطالعات برنامه درسی و تربیت بدنی انجمن مطالعات برنامه درسی ایران گفت: ورزش امروز سازوکار مدرن می خواهد. یادم می آید در یک دوره مسابقات بین المللی پدر دروازه بان مکزیک فوت کرد. سه روانشناس از مکزیک به کمک روانشناس حاضر در اردوی تیم رفتند تا این بازیکن را برای تداوم حضور در مسابقات از نظر ذهنی آماده نگه دارند. این بخشی از همان پذیرش علم است که ما نداریم. در ورزش امروز عده ای نمی توانند از تفکرات سنتی خود دل بکنند و در نتیجه ورزش را در همین وضعیت نگه می دارند. چه بسیار مدال ها و رکوردها و افتخارات که می تواند از آن ما بشود و آن را از خود دریغ می کنیم.

رییس انجمن هندبال اداره کل تربیت بدنی وزارت علوم ادامه داد: بدنه ورزش ایران شاید خود را علم گریز نداند اما به وقت عمل با انتخاب های سنتی و رفتار نامناسب و پرهیز از انتخاب های درست، خود را در جریان سنتی و ضدعلم گرا نگه می دارد. ورزش امروز سازو کار مدرن می خواهد. تیم ها دیگر در زمین خاکی تمرین نمی کنند. تغذیه و بدنسازی شان با دهه چهل تفاوت دارد اما افکار برخی از مدیران و مربیان در رشته های مختلف ورزشی هنوز در زمین های خاکی سیر می کند. به روز شدن برای این آدم ها دشوار است.

پورکیانی افزود: ضعف جامعه دانشگاهی را هم باید گفت. جامعه دانشگاهی ما نتوانسته مطابق علوم روز دنیا پیشرفت کند یا خود را به جامعه ورزش تحمیل نماید. بسیاری از درس ها و مباحث دانشگاهی از مد افتاده و خارج از علم روزند اما هنوز تدریس می شوند. بسیاری از بدنه اساتید را با سواد و به روز می دانم اما جریان مدیران سنتی حتی در دانشگاه ها نیز حضور دارند. دانشگاه های ما از منظر ورزش مدرن از باشگاه و بدنه ورزش جلوترند اما از ورزش دنیا فاصله دارند.

وی در انتها اضافه کرد: بین بدنه ورزش دانشگاهی کشور فاصله است. فدراسیون ورزش های دانشگاهی – که مدتی متولی آن بودم – با دانشگاه ها اختلاف نظرهایی دارد که باید با گفت و گو برطرف شود. اگر ما که بدنه ورزش دانشجویی کشور را تشکیل می دهیم نتوانیم با همدیگر حرف بزنیم چطور می خواهیم با بدنه ورزش کشور حرف بزنیم و خود را راه نجات آنها معرفی کنیم؟ ما خود را نجات دهنده ورزش معرفی می کنیم اما در بین خودمان اتحاد و همدلی کمتر دیده می شود. مسائل درون دانشگاهی را با گفت و گو حل کنیم و به وحدت رویه برسیم و بعد به نجات ورزش کشور مشغول شویم.

کد خبر: 1045714

وب گردی

وب گردی