به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، دانشمندان گرد ستاره قدیمی را کشف کردهاند که برخی از آنها میلیاردها سال از خورشید بزرگتر هستند.
دانشمندان به تازگی قدیمی ترین ماده روی کره زمین را شناسایی کرده اند که از شهاب سنگی که نیم قرن پیش به زمین اصابت کرده باقیمانده است.
این گرد و غبار بین ستاره ای از «presolar grains » (دانه های گرد و غبار که خورشید را در بر میگیرند) ساخته شده که با مرگ ستاره در آخرین مراحل زندگی خود به جهان وارد شد. سرانجام برخی از این گرد و غبارها با استفاده از سیارکی که شهابسنگ مارکیسون را ایجاد کرد، به زمین رسید.
شهابسنگ مارکیسون (Murchison meteorite)، شهابسنگ بزرگی است که در سال ۱۹۶۹ در نزدیکی مارکیسون، ویکتوریا در استرالیا، با زمین برخورد کرد. این شهابسنگ به سه دلیل یکی از شناختهشدهترین های نوع خود است؛ یکی به سبب جرم جمعآوری شدهٔ آن که به بیش از ۱۰۰ کیلوگرم میرسد، سقوط آن مشاهده شده و نیز به خاطر پیوستگی گروهی آن به گروه شهابسنگهایی که از ترکیبات آلی غنی هستند.
تجزیه و تحلیل presolar grains، تاریخ های متفاوتی را از حدود 4 میلیون سال قدیمیتر از خورشید (که 4.5 میلیون سال پیش شکل گرفته است) تا 3 میلیارد سال نشان داد.
«فیلیپ هک» از محققان اصلی این طرح اعلام کرد که گرچه جهان با غبار کیهانی پوشیده شده؛ اما تاکنون هیچ اثری از presolar grains در سنگهای زمین یافت نشده بود که به این دلیل است که تکتونیک صفحه، آتشفشان و سایر فرآیندهای سیاره ای، تمام غبارهای پیشران در هنگام تشکیل زمین را جمع آوری گرم و دگرگون کرده اند.
وقتی سنگهای فضایی بزرگ شکل میگیرند( مانند سیارکی که شهابسنگ مارکیسون را ایجاد کرد) میتوانند گرد و غبار قدیمی و میان ستاره ای را جمع کنند اما برخلاف سیارات پویا، سیارک والد مارکیسون قطعه سنگی است که از سحابی خورشیدی تشکیل شده و از آن زمان تغییر نکرده است، بنابراین presolar grains به نوع دیگری از مواد تغییر پیدا نکردهاند.
بیشتر presolar grains حدود 1 میکرون و یا حتی کوچک تر طول دارند اما آنهایی که دانشمندان برای مطالعه آنالیز کردند، بسیار بزرگ تر و طول آنها بین 2 تا 30 میکرون بود.
محققان این دانههای مورد مطالعه را تخته سنگ نامیدند که می توان با استفاده از میکروسکوپ نوری آن ها را دید. هک و همکارانش برای این مطالعه 40 مورد از این تخته سنگها را مورد بررسی قرار دادند.
محققان با استفاده از روش «dating technique» میزان قرار گرفتن دانه در معرض پرتوهای کیهانی را اندازه گرفتند. ذرات پرانرژی در فضا از منابع مختلف سرچشمه گرفته و اشیاء جامد عبوری را بمباران و به آن نفوذ میکنند. پرتوهای کیهانی با این سنگ واکنش نشان داده تا عناصر جدیدی را تشکیل دهند. دانشمندان می توانند با اندازه گیری مقدار عناصر مختلف موجود، تخمین زنند که چه مقدار غبار در پرتوهای کیهانی هستند.
انتهای پیام/