به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، اگر مبتلا به دیفتری شوید(بیماری تنفسی ناشی از یک باکتری تولیدکننده سموم) بهترین امید شما برای زنده ماندن مبتنی بر درمانی است که در قرن نوزدهم ایجاد شده و بر تولید آنتی توکسین(پادتن) در اسب‌ها متکی است.
این موفقیت در آن زمان بسیار چشمگیر بود که «امیل فون بهرینگ» فیزیولوژیست آلمانی، به خاطر آن اولین جایزه نوبل فیزیولوژی پزشکی را دریافت کرد.
امروزه این روش (که پس از تزریق سم دیفتری به اسب‌ها، سرم غنی از آنتی بادی را جمع می کند) با توجه به نحوه برخورد با حیوانات بعضاً مورد انتقاد برخی قرار گرفته است. (به نظر نمی رسد که سموم به اسب‌ها آسیب جدی برساند.)
گروهی از دانشمندان که توسط کنسرسیوم رفاه حیوانات تأمین مالی می شوند از سلول‌های آزمایشگاهی برای ساخت آنتی بادی‌های انسانی استفاده کرده‌اند که سرانجام می تواند جایگزین آنهایی شوند که از طریق اسب ساخته شده اند.
تعدادی از آنتی بادی‌های جدید، خوکچه‌های هندی را از اثرات سم دیفتری تزریق شده به پوست محافظت می‌کند. دانشمندان امیدوارند که آزمایش‌های بعدی در این مورد روی انسان انجام شود.
«مارک کلمپنر» که در موسسه « MassBiologics» وابسته به ماساچوست مشغول به کار است؛ گفت که این اتفاق جدید به نیازهای بین المللی جهت جایگزینی پادتن دیفتری پاسخ می‌دهد.
سم تولید شده توسط باکتری که باعث دیفتری می‌شود؛ سلول ها را می کشد و بافت های مرده ای در دستگاه تنفسی ایجاد می کند که لایه ای متراکم و خاکستری را تشکیل می دهد.
این بیماری در قرن نوزدهم «فرشته خفه کننده» نامیده می‌شد و سالانه صدها هزار کودک را در سراسر جهان را می‌کشت. واکسیناسیون سالانه دوران کودکی با شکل غیرفعال سموم، این موارد را به چند هزار نفر کاهش می‌داد.
علاوه بر آنتی بیوتیک‌ها، آنتی سرم خنثی کننده سم خالص شده از خون اسب، همچنان به عنوان معالجه استاندارد مورد استفاده است. آنتی‌سرم به سرمی گفته می‌شود که حاوی مقادیر مشخصی از مولکول‌های آنتی‌بادی برای اتصال به یک آنتی‌ژن خاص است. اکنون تولید این پادتن بسیار کم شده و مردم نیز از انجام فرایند تولید پادتن بر روی حیوانات انتقاد کرده‌اند.
نکته منفی دیگر این است که در حداکثر 5درصد موارد، سیستم ایمنی بدن در برابر آنتی بادی‌های اسب واکنش نشان می‌دهد و باعث به‌وجود آمدن یک عارضه جانبی خطرناک به نام «بیماری سرم» می‌شود.
بیماری سرم، بیماری حاد و خود به‌خود محدودشونده‌ای است که به علت واکنش‌های آلرژیک در نتیجه تزریق پروتئین خارجی (سرم) یا آلرژن (مانند آنتی بیوتیک) به‌وجود می‌آید.
به همین دلایل، بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی در برابر جانوران(PETA) بودجه‌ای را برای کشف گزینه‌های دیگر ارائه داد و در سال 2016، مایکل هوست از دانشگاه فنی براونشویگ بخشی از این بودجه را برای تولید آنتی‌بادی‌های انسانی با استفاده از روشی آزمایشگاهی به نام نمایش فاژی استفاده کرد.
این گروه با استفاده از واکسن استاندارد، سه نفر را در برابر دیفتری واکسینه و یک هفته بعد خون آن‌ها را برای ایزوله کردن سلول‌های ایمنی (که آنتی بادی‌های هدف قرار دهنده سموم را می سازد) جمع آوری کردند.
با جدا کردن ژن‌های سازنده آنتی بادی از سلول‌های منتخب، آن‌ها را به فاژها (باکتری های آلوده به ویروس ها) منتقل کردند تا کتابخانه‌ای از میلیون فاژها ساخته شود که هر فاژ آنتی بادی متفاوتی را در سطح خود نشان می‌دهد.
آن‌ها سپس فاژهایی را انتخاب کردند که آنتی بادی‌های آن به سختی به سم دیفتری متصل شده و سپس فعالیت آنتی بادی‌ها را در برابر سم در کشت سلولی و بر روی خوکچه هندی آزمایش کردند.
حتی بهترین آنتی بادی به تنهایی حیوانات را از اثرات سم دیفتری محافظت نمی کرد؛ اما هنگامی که محققان دو یا سه آنتی بادی را ترکیب کردند، نتایج خوب بود.
دانشمندان در مقاله‌ای که برای این تحقیق در «Scientific» منتشر شد، اعلام کردند که آنتی بادی های شرح داده شده، نامزدهای امیدوارکننده‌ای برای جایگزینی پادزهر اسب هستند.
این آنتی بادی‌ها باید در انسان آزمایش شوند؛ اما ممکن است این کار هزینه‌بر بوده و سال‌ها طول بکشد و همچنین به دلیل نادر بودن موارد دیفتری، شرکت‌ها نسبت به گذشته کمترین علاقه را برای حمایت از عملیاتی شدن این پروژه نشان داده‌اند.
دانشمندان معتقدند که این نوع درمان فقط با پشتیبانی اهدا کنندگان نیکوکار و ذینفعان مختلف، قابل توسعه است. نمایش فاژی، تکنیک آزمایشگاهی است برای مطالعه برهمکنش پروتئین با پروتئین، پروتئین با پپتید و پروتئین با دی ان ای که از باکتریوفاژ ( ویروس یا باکتری بیمای زا) برای ارتباط بین پروتئین ها و اطلاعات ژنتیکی که آن ها را کد میکنند، استفاده می شود .
در این روش ژنی که پروتئین مورد نظر را کد می‌کند، به ژن کدکننده پروتئین، پوششی اضافه می‌کند که باعث می‌شود تا فاژ ,پروتئین را در بخش بیرونی خود نمایش دهد، در حالی که ژن کدکننده آن پروتئین در درونش قرار دارد.
انتهای پیام/
