به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، پس از تحمل آسیب مغزی در ورزشکاران سطح سه پروتئین در خون بالا میرود. تشخیص ضربه مغزی احتمالی بستگی به ارزیابی دقیق علائم آن دارد. در حال حاضر این مطالعه به تمایز بین ورزشکارانی که دچار ضربه مغزی شدند و افراد سالم کمک میکند.
محققان اعلام کردند که پس از ضربه مغزی پروتئینهای مشخصی در خون بالا میرود. این کشف ممکن است روزی در شناسایی ورزشکارانی که از این آسیب دیدگی مغزی رنج بردهاند مفید باشد.
محققان از سال 2015 تا اواسط سال 2018 از 264 ورزشکار بازی فوتبال راگبی و سایر ورزشها نمونه خون قبل و بعد از آسیب را گرفتند. آنها دریافتند که سطح خون برای سه پروتئین قبل از آسیبدیدگی بالاتر از حد مجاز بود.
«مایکل مک کارا» متخصص عصب شناسی در کالج پزشکی ویسکانسین اعلام کرد که هر یک از این سه پروتئین میتواند نشانهای از آسیب به نوع دیگری از سلولهای مغزی باشد. پروتئین Glial fibrillary acidic در پاسخ به آسیب سلولهای گلیال (که از سلولهای عصبی مغز پشتیبانی میکنند) آزاد میشود.
آنزیم Ubiquitin C-terminal hydrolase-L1سیگنالی در مورد مجروح شدن سلولهای عصبی صادر میکند؛ تاو نشانه آسیب آکسونها است که باعث انتقال تکانههای عصبی میشود. این پروتئینها در تحقیقات گذشته به عنوان سازندگان بالقوه آسیب دیدگی شدید مغزی بررسی شدند.
تیم مک کارا همچنین این پروتئینها را در 138 ورزشکار ورزش تماسی(بازیکنان ارتباط بدنی دارند) بدون آسیبدیدگی و 102 ورزشکار ورزش غیرتماسی بدون مصدومیت اندازه گیری کردند. سطح پروتئین برای این دو گروه در طول مطالعه ثابت مانده است.
مک کارا اظهار کرد که اگر میزان پروتئین در ورزشکارانی که آسیب ندیدهاند تغییر زیادی داشته باشد این امر میتواند ارتباط بین پروتئینها و مغز را تضعیف کند.
صدمات مغزی در اثر ضربه به سر در هنگام سقوط، تصادفات اتومبیل یا هنگام ورزش میتواند شدید یا خفیف باشد.
مک کارا اعلام کرد که صدمات مغزی مربوط به ورزش به عنوان آسیب دیدگی خفیف محسوب میشوند. براساس مطالعهای که سال2015 در «American Journal of Sports Medicine» منتشر شد حدود 10 میلیون و 560 هزار مورد آسیب مغزی بین ورزشکاران دانشگاههای آمریکا گزارش شد.
فردی که دچار گیجی است به طور کلی یک یا چند مورد از علائم سردرد، حالت تهوع، سرگیجه، گیجی و از بین رفتن آگاهی را تجربه میکند؛ اما این علائم جسمی ممکن است همیشه برای تشخیص خوب نباشد برای مثال سردرد بعد از برخورد لزوما نشانهای از ضربه مغزی نیست. بنابراین محققان به دنبال سیگنالهای شیمیایی به نام نشانگرهای زیستی هستند که ممکن است در هنگام وقوع ضربه مغزی آشکار شود.
مک کارا اعلام کرد قبل از اینکه نشانگرهای مغزی برای استفاده در کلینیک استفاده شود، اقدامات بیشتری از جمله تعیین اینکه کدام پروتئین با آسیبها مرتبط و تشخیص سریع آن لازم است.
«جولیانا واندر پلویم» متخصص مغز و اعصاب در کلینیک مایو اظهار کرد که هدف از نشانگرهای زیستی ارائه یک شاخص قابل تکرار و دقیق از وضعیت پزشکی است و مهم است که [نشانگرهای زیستی] را به عنوان یک دستیار در نظر بگیریم و نه لزوماً به عنوان تعیین کننده نهایی تشخیص. به عنوان مثال، اگر ورزشکاری دارای علائم نشان دهنده ضربه مغزی با سطح پروتئین طبیعی باشد آیا میتواند به بازی بازگردد؟ این سؤالاتیست که ما باید قبل از اینکه نشانگرهای زیستی جزئی از اقدامات بالینی شوند به آنها بپردازیم.
ضربه مغزی (Traumatic brain injury) (اختصاری TBI) هنگامی رخ میدهد که یک نیروی بیرونی ترومایی بر قشر مخ وارد شود. ضربهٔ مغزی برپایهٔ شدت، سازوکار یا دیگر ویژگیها طبقهبندی میشود. ترومای سر به دلیل شمول آسیبهای وارد بر جمجمه و فرق سر مفهومی گستردهتر از ضربه مغزی دارد. ضربهٔ مغزی یکی از مهمترین و معمولترین دلایل مرگ یا ناتوانی در سراسر جهان بهشمار میرود. TBI در مردان بیشتر از زنان و در کودکان و نوجوانان بیشتر از بزرگسالان است و عموماً به سبب تصادف، افتادن از ارتفاع و هراس روی میدهد.
انتهای پیام/