به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، تحقیقات نشان میدهد که صورت انسانها به عنوان نشانگر قابل اعتمادی برای بیان احساسات افراد نیست. در حقیقت تحقیقات جدید نشان میدهد که ما نباید به چهره یک فرد اعتماد کنیم. برخی از مشاغل حتی برای تعیین رضایت مشتری از طریق چهره، روی فناوری آن کار میکنند.
تحقیقات نشان میدهد که حالت صورت ممکن است شاخصهای قابل اعتمادی برای احساسات نباشد. تحقیقات جدید نشان میدهد که در حقیقت هرگز نباید به چهره فرد اعتماد کنیم.
«الیکس مارتینز» استاد مهندسی برق و کامپیوتر در دانشگاه ایالتی اوهایو گفت: «سوالی که باید پرسیدیم این است که آیا میتوانیم احساسات را از مفصلهای صورت تشخیص دهیم و نتیجه گیری این است که نه به هیچ وجه نمیشود.»
مارتینز (که کار وی در مورد ساخت الگوریتمهای رایانهای مرتبط با تحلیل چهره است) و همکارانش یافته های خود را در نشست سالانه انجمن آمریکا برای پیشرفت علوم در سیاتل ارائه دادند.
محققان سینتیک حرکت ماهیچه ها را در چهره انسان مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و آن حرکات را با احساسات شخص مقایسه کردند. آنها دریافتند که تلاش برای تشخیص یا تعریف احساسات بر اساس صورت فرد تقریباً همیشه اشتباه بوده است.
مارتینز گفت: «همه بر اساس متن و پیشینه فرهنگی، صورتهای مختلفی را ایجاد می کنند و مهم این است که درک کنیم همه کسانی که لبخند می زنند خوشحال نیستند. اکثر افرادی که لبخند نمی زنند لزوماً ناراضی نیستند و اگر شما یک روز راضی باشید لزوما با لبخند راه نمیروید.»
مارتینز گفت، این نیز صادق است که گاهی اوقات مردم از تعهد به هنجارهای اجتماعی لبخند میزنند. مطمئناً حق دارند که لبخند بزنند، اما برخی از شرکتها برای شناخت حرکات عضلات صورت و تخصیص احساسات، اقدام به توسعه فناوری کردهاند.
گروه تحقیقاتی که در نشست سالانه انجمن آمریکا ارائه شده برخی از این فناوریها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و به گفته مارتینز، عمدتاً نتایج حاکی از چیز دیگری بود.
وی گفت: برخی ادعا می کنند توانایی تشخیص اینکه فرد مجرم است یا دانشآموز به کلاس توجه میکند یا مشتری پس از خرید رضایت دارد یا خیر را دارند.
آنچه تحقیقات نشان داد این است که به هیچ وجه نمیتوانید این موارد را تعیین کنید؛ بدتر از آن که این اقدامات میتوانند خطرناک باشد.
مارتینز گفت ، این خطر در احتمال از دست رفتن احساس واقعی یا قصد در شخص دیگر نهفته است و سپس تصمیم گیری در مورد آینده یا توانایی های آن شخص است.
به عنوان مثال یک کلاس را در نظر بگیرید و معلمی که فرض میکند دانش آموز به دلیل حالت چهره به درس توجه ندارد. در این شرایط معلم توقع دارد که دانش آموز با لبخند توجه خود را نشان دهد. اما شاید وی، به دلایلی که معلم نمیداند به طور جدی گوش میدهد؛ اما لبخند نمیزند. به اعتقاد مارتینز این اشتباه است که معلم به دلیل حالت چهره دانش آموز او را کنار زده و در نظر نگیرد.
پس از تجزیه و تحلیل دادهها در مورد چهره و احساسات، تیم تحقیقاتی که دانشمندان دانشگاه شمال شرقی، موسسه فناوری کالیفرنیا و دانشگاه ویسکانسین بودند به این نتیجه رسیدند که تشخیص صحیح احساسات بیش از حالتها طول میکشد. به عنوان مثال، رنگ صورت میتواند به ارائه سرنخ کمک کند.
مارتینز گفت: «آنچه نشان دادیم این است که با تجربیات احساسی مغز شما پپتیدها را آزاد میکند که جریان خون و ترکیب خون را تغییر میدهند و به دلیل اینکه صورت با این پپتیدها در ارتباط است، رنگ چهره را تغییر میدهد.»
پـِپتید (Peptide از واژهٔ یونانی πεπτίδια به معنی: گواردنی کوچک، گوارَک) بسپارهای (پلیمر)کوچکی هستند که از به هم پیوستن اسیدهای آمینه با ترتیب مشخصی و با پیوند پپتیدی تشکیل شدهاند.
این دانشمند اعلام کرد که بدن انسان نکات دیگری را نیز ارائه میدهد برای مثال وضعیت بدن نیز نقش اساسی ایفا میکند.
مارتینز در آزمایشی به شرکت کنندگان در مطالعه، تصویری از چهره یک مرد را نشان داد که دهان او به حالت فریاد زدن باز و صورتش قرمز روشن است.
هنگامیکه مردم به این تصویر نگاه کردند عصبانیت فرد از موضوعی یا ناراحتی وی از آن برداشت شد اما با دیدن تصویر کامل آن مرد به ظاهر عصبانی یک بازیکن فوتبال بود که بعد از زدن گل در حال ابراز خوشحالی است.
در تصویر کامل خوشحالی مرد معلوم است اما صورت فرد به صورت جداگانه تقریبا خطرناک به نظر میرسد.
تعصبات فرهنگی نیز نقش دارد
در برخی کشورها افراد زیادی لبخند میزنند اما فرهنگهای دیگر به معناهای مختلف است.یافتههای این گروه تحقیق نشان میدهد که افراد (از استخدام مدیران تا اساتید گرفته تا کارشناسان دادرسی کیفری) هنگام ارزیابی شخص باید بیش از چهره را در نظر بگیرند.
انتهای پیام/