علیرضا بابک-ایسکانیوز/ دروازه بان ها معمولا در یک بازی معمولی و در یک روز آفتابی طلوع می کنند اما سن ایکر در یک شب تاریخی و با یک تعویض اجباری، طلوعی ماندگار در تاریخ پر آوازه کهکشانی ها کرد.
سرنوشت خود در شش دقیقه جهنمی رقم زد و با مهار هایی که انگار از بهشت آمده بودند، رویای قوی سپیدِ مادرید را به حقیقت بدل کرد و لقب قدیسه را تا ابدیت به نام خود کرد.
سال ها در کنار مادریدی ها ایستاد، آن قدر که بازوبند کاپیتانی بر دست های مقدس او بوسه زد.
در تاریک ترین روز های سانتیاگو برنابئو وفاداری اش را ثابت کرد اما زمانی که روز های روشن به تیم اول شهر مادرید لبخند می زد، فلورنتینو پرز، او را، کاپیتان را به بدترین شکل ممکن رها کرد.
قدیسه نه در چمن سانتیاگو برنابئو که با یک مصاحبه خبری ساده رفت.
اشک هایی که تا ابد تلخ ترین و غم انگیز ترین سکانس برای مادریدیستا ها خواهد بود.
رفت اما بازوبند را به دست های امن سرجیو سپرد.
رفت اما به خوبی می داند هیچ دروازه بانی در ادامه تاریخ با شکوه مادرید جای او را در قلب ها نخواهد گرفت.
حسرت هیچ جام بزرگی را بر دل ندارد و هر چه بود را در عرصه ملی و باشگاهی درو کرد و امروز اگر در مادرید هیچ کس دوست ندارد که جی جی بوفون جام اروپا را لمس کند، دلیلش بسیار واضح است، فقط قدیسه باید تمام جام ها را در آغوش گرفته باشد.
بدرود سن ایکر، بدرود مرد مقدس.
