امیر کریمی تحلیلگر فوتبال- ایسکانیوز
پرسپولیس و استقلال هردو محکوم شدند به پرداخت حق و حقوق مربیان و بازیکنان خود، تازه این ابتدای راه هست و خبر از حکم های دیگری هم در راه هست که نگو نپرس. تا اینجا که در آخرین حکم صادره از فیفا پرسپولیس به پرداخت حدود بیست میلیارد پول رایج محکوم شده و تازه تمام احکام نیامده چرا که حالا باید منتظر خبر جرایم پرسپولیس نسبت به کادر فنی برانکو و همچنین دیر یا زود شاهد خبر پیروزی کالدرون و دار و دسته اش در مقابل پرسپولیس خواهیم بود. در مورد استقلال هم اوضاع بر وفق مراد نیست خبرهایی در راه هست که خوشایند هوادارن و اصلا جامعه ورزشی نیست.
احکام فیفا
اساسا در محافل رسیدگی فیفا، فوتبال ما و همچنین باشگاههای ما بازنده بودند و هستند اصلا اهل فن می گویند حجم تلنبار پرونده های ورودی کشور ما انقدر زیاد هست که رسیدگی به آن در محافل بین المللی برای طرف مقابل ملال آور شده است. حال اینکه با ذهنیت مناسب چرا پای ما به فیفا باز می شود یا اینکه اصولا چرا کار به آنجاها کشیده می شود باید از مدیران شایسته فوتبالی ما پرسید که اصلا زیبنده این فوتبال هم نیست.
وزارت ورزش و خصوصی سازی
تا روزی که سایه تابناک وزارت ورزش و وزیر ورزش به عنوان پدرخوانده بر تابوت و بدنه لاغر و نحیف پوست بر استخوان رسیده این دو باشگاه باشد همین آش هست و همین کاسه. زخم تبر بیست میلیاردی برانکو بر پیکره بی جان که چیزی نیست هنوز ویترین ماجراست و ابتدای کار از صدقه سری حضور مدیرانی که بیشتر از لیاقت و کارایی قرابت به فلانی و بهمانی دارند و باج به آن جریان حاکم می دهند تا بر مسند پر نام نشان این دو باشگاه تکیه دهند و به جای خدمت، نکبت و ویرانی را به بار آورند و فقط با دستاویز کردن نام این دو تیم و استفاده ابزاری از آن و خرج کردن پول بیت المال نامی برای خود دست و پا کنند و این نتایج فاجعه بار را به بار آورند که درحال لمس آن هستیم. موضوع وقتی جالبتر می شود که درک کنیم بار فوتبال این کشور را همیشه این دوتیم به دوش کشیده اند، البته با احترام به همه تیم ها هنوز هم هروقت این دو تیم در اوج بوده اند همچنان فوتبال ملی ما آقایی کرده اصلا برای باور این موضوع لحظه ای تصور کنید که فوتبال ما با تمام پروپاگاندای رسانه ای و سر صداهای خاص خودش بدون این دو تیم به کار خودش ادامه دهد اصلا تصورش هم سخت و هم زجرآور است حرفش را هم نزنید.
اینجا ایران
وقتی در برنامه مستقیم و زنده سیما فلانی از فدراسیون تلویحا و در لفافه اعلام می کند که در انتخابات قبلی فیفا از ما دور خورد یعنی شفاف تر آن این می شود که خجالت‌آور و تحقیرکننده هست که فیفا نامه‌ای به فوتبال ایران زده و با تحکم اعلام کرده است که متن انگلیسی اساسنامه فدراسیون شما با متن فارسی متفاوت است! یعنی در فوتبال ما به فیفا با آن دبدبه و کپکه اش رحم نمی کنند و برای آنها زیر رو می کشن تو خود بخوان این حدیث مجمل.
پس با تفاصیل و تفاسیر ذکر شده دیگر جای تعجب ندارد اینکه یک تیم در فوتبال ما بیست میلیارد جریمه شود .
مربی بیاید برای تیمی هفت جام به ارمغان بی آورد در سه الی چهارسال و تیم را با دو پنجره بسته با کلا یازده بازیکن فینالیست آسیا کند اما به حق حقوق خود نرسد یا بازیکنی بیاید و برای باشگاهای ما گلزنی کند بساط کیف جمعی از هواداران را که عضوی ازین جامعه هستند را کوک کند آن وقت براحتی حقوق او را ضایع کنند اصلا تعجب نمی کنیم و انگشت به دهان نمی مانیم و لب خود را از تعجب نمی گزیم از شنیدن صدور چنین احکامی در مورد فوتبال اینجا ایران هست دیگر چه می شود کرد؟!
چه می کنند این مدیران ما
البته دقیقا مدیران ما می دانند چه می کنند ما هنوز گیج و گنگ هستیم ازین همه صلابت و درایت بزرگواران اصلا با نگاهی دیگر برایشان اصولامهم نیست که دارند چه می کنند با فوتبال! ضمنا چه اصراری هست که مدیران فوتبال ما حتما از بزرگان و زعمای کیسه دوخته این روزگار باشند و ایرانی؟! مگر بازیکن و مربی از خارج وارد نکرده ایم و نتیجه مثبت نگرفته ایم؟ اینبار برای یک بار هم که شده دست به واردات مدیران با تخصص در حوزه ورزشی بزنیم کجای کار ایراد پیدا می کند کجای کار بیخ می کند ازین شرایط ایا بدتر می شود؟ یعنی ضرر و زیان این نوع واردات بیشتر از حضور بزرگوارانی هست که خیلی هایشان هنوز گویش و ادبیات مدیریت را فرانگرفته اند حالا تسلط به زبان دوم پیش کش ایشان.
دست گل عرب و ممدحسن
قریب با شش ماه و اندی از خروج برانکو سرمربی پرسپولیس از ایران می گذرد استوانه و ستون موفقیت های این تیم در این چند سال بدون شک او بود و دوران پسا برانکویی که هنوز میراث او در این باشگاه پابرجاست حتی کالدرون آرژانتینی هم از آن بی بهره نبود.
از سبک رفتن و جداشدن او و کادر همراهش کاملا عیان بود که شکوه و شکایت به فیفا خواهد برد و پای ما را یکبار دیگر با افتخار به پرونده ای دیگر باز خو اهد کرد و طبق معمول همیشه داستان های بعد آن.
دراین چند ماه پرسپولیس با نقش آفرینی هیئت مدیره و مدیرانی همچون ایرج عرب و جناب ممد حسن انصاری فر همچنان بر طبل خالی محق بودن باشگاه می کوبیدند که او فسخ یک طرفه کرده و به قول انصاری فر نه شایسته ما هست که در فیفا حضور پیدا کنیم نه جایگاه برانکو! در همین راستاچه بسیار دلسوزانی که زبان به نصیحت گشودند و گفتند که در این وانفسای تحریم و شرایط سخت جامعه تن به توافق دهید و قال قضیه را سرهم بیاورید که دلخوشی میلیونها انسان همین است و بس ولی امان از نبود گوش شنوا.
عرب داستان ما که مزد زحمتهای بی شائبه خود را گرفت و از پرسپولیس یک راست شد سرپرست فدراسیون دو میدانی شد و انصاری فر هم بعد او یکی دوبار وکیل و سفیرپرسپولیس و همراه را به ترکیه اعزام کرد تا توافق صورت گیرد که متاسفانه نشد که نشد و مشترکا دسته گلی به آب دادند که نگو نپرس حالا باید نشست و دید آخر عاقبت آن به کجا خواهد انجامید متذکر شدن این موضوع برای چندمین بار ایرادی ندارد که جریمه بودیمر مهاجم پرسپولیس و کادر فنی برانکو و در آینده ای نه چندان دور جرایم کالدرون و مربیان همراهش پرسپولیس را در تیررس خود قرار داده است.
عبرت
صحبت در مورد واگذاری دو باشگاه پر هوادار به بخش خصوص شرایط خودش را می طلبد و داستانهای خودش که تکرار مکررات هست و فعلا بی نتیجه اما سوال اینجاست که اولا چرا نهادهای نظارتی هیچ گاه ورود به موضوع ورزش و بخصوص فوتبال نمی کنند یا خیلی کمرنگ هستند؟ این خود جای سوال هست یعنی هر مدیری می آید و از خود بدهکاری های مالی بجا می گذارد و می رود بی آن که جوابگو باشد و آب از آب تکان بخورد واینکه چرا مدیران فوتیال ما درس عبرت ازین اشتباهات خود نمی گیرندو باز همین مصائب را تکرار می کنند یا للعجب؟! همین پرسپولیس و استقلال در این دو سه سال هر کدام یک بار از دو پنجره نقل انتقالات محروم شدند تازه اینها به غیر از جریمه های پرداختی مالی انها می باشد اینکه چگونه این اتفاقات در کشور ما در حال افتادن است جایی بسی تاسف و البته تامل دارد چراکه همان پرسپولیس با همین مربی شاکی امروز به فینال آسیا رسید و قطعا جوایز نقدی بسیاری به حساب باشگاه واریز شده بود که می توانست جوابگوی حداقل مشکلات مالی باشد اما اصلا مشخص نیست این نقدینگی اصلا کجاست و چه اتفاقی برای آن اسکناسهای بی زبان افتاده است؟! یا اینکه با برانکو تمدید نکردند بی هیچ دلیلی و رفتند پی مربی دیگری که خب هم او کم هزینه نبود خب الان واقعا چه تفاوتی در اصل ماجرا کرد این همه هزینه و صرف انرژی پتانسیل های باشگاه کم وبیش با همان برانکو کنار می آمدید که اتفاقا دل هوادارن تان بیش از هر کسی پیش اوبود همان هوادانی که به اصطلاح نفستان برایشان می رود یا اینکه اصلا این دست دست کردن در این شش ماه چه تعریفی دارد؟ خدا می داند آدم و عالم می دانستند که پای ما به فیفا باز شود بازنده اصلی این ماجرا ما هستیم که نه فقط حقوق بلکه سود آن را هم باید پرداخت کنیم پس چرا این پا اون پا کردیم نمی دانیم تا حالا باید چند برابر همان مایه را خرج کنیم.
عبرت
واقعا متولیان باشگاهها را چه می شود مشخص نیست؟ مگر نه اینکه باشگاهها به نوعی جزو اموال دولتی هستند و بیت المال؟ پس بیلان مالی دوستان چگونه هست که همیشه باشگاههای ما بدهکارند یا اصلا مدیران فوتبال ما با ان همه خدم و حشم به جای موج سواری بر روی احساسات میلیونها انسان و سیاه بازی چرا در حداقل ها دقت نمی کنند ؟ هر بازیکنی یا مربی با هر دلیلی به راحتی باشگاه های ما را محکوم می کند نمونه آن حکم استوکس مهاجم این روزهای پرسپولیس برای خسارت گرفتن از تراکتور!
همین تراکتوری که با بازیکنی به نام کنستانت را قرارداد بست و مبلغ هنگفتی پرداخت کرد غافل از اینکه بیماری قلبی دارد و عذر پزشکی برای بازی!
این اتفاقات برای همه تیم های فوتبال ما یا افتاده یا محتمل هست اما سوال اینجاست آیا بهتر نیست مدیران باشگاههای ما به جای دایما مصاحبه جلوی دوربین و سوار بر هیجانات هواداری شدن به کارهای اولیه خود بپردازند تاهم آرزوی میلیونها ایرانی را به یاس تبدیل نکنند و هم بیت المال را حیف میل ؟!
کرونای جریمه
اوضاع باشگاههای ما هر روز بدتر از دیروز می شود امروز خبر پرسپولیس و تراکتور هست فردا روزی استقلال این داستان تا کجا خواهد انجامید خدا می داند اما دقیقا ضعف شدید مدیریت ورزشی در فوتبال ما از راس فدراسیون گرفته تا سطوح پایین بیداد می کند و اتفاقا به جای درون زمین احتیاج به انقلابی بزرگ در سطح کلان و مدیریتی فوتبال هستیم هر چند دیگر کلا چشم مان ترسیده چه مربی چه بازیکن چه در حوزه مدیریت و مشاوره و مدیریت کلا با همین داخلی ها کار شود بهتر است حداقل خیالمان آسوده هست بل یک ریش سفیدی و من بمیرم تو بمیری قضیه جمع می شود و کار به جاهای باریک کشیده نمی شود اصلا همان بهتر که کرونا بیاید و این فوتبال تعطیل باشد.
