مراقب مصرف ایبوپروفن باشید

مطالعه ای جدید روی موش ها نشان می دهد که ایبوپروفن، شاید رایج ترین داروی کاهش درد باشد اما می تواند جنبه های سلامت کبد را تحت تأثیر قرار دهد.

به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، ایبوپروفن یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی شایع (NSAID) است. در ایالات متحده، داروخانه ها تمایل به فروش نسخه های با نام تجاری Motrin یا Advil دارند. در آمریکا و سایر کشورها ایبوپروفن به راحتی از طریق پیشخوان در دسترس است. افراد تمایل دارند از آن برای تسکین درد یا علائم سرماخوردگی استفاده کنند.

ایبوپروفن مانند هر داروی دیگر نیز می تواند عوارض جانبی داشته باشد. یکی از آنها آسیب کبدی است اگرچه ممکن است نادر باشد.

اکنون مطالعه جدید انجام شده توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا روی موش نشان می دهد که اثرات منفی ایبوپروفن بر سلامت کبد ممکن است از آنچه پزشکان گمان می کنند، قابل توجه تر باشد.

محققان در مقاله خود توضیح می دهند که کبد نقش اساسی در متابولیسم انرژی دارد و برای هموستاز کلی بدن (تثبیت عملکردهای بدن) از طریق تنظیم گلوکز، لیپید و اسید آمینه متابولیسم ضروری است.

کبد فیلتر اصلی بدن است و عناصر هر چیزی را که مصرف می کنیم از جمله داروها را پردازش می کند. در نتیجه این دارو می‌تواند اثرات ناخواسته ای بر کبد داشته باشد.

تأثیرات متفاوت روی مردان و زنان

محققان برای تعیین ظرفیت واقعی ایبوپروفن در ایجاد مشکلات کبدی، مرتباً مقادیر متوسط ​​ایبوپروفن را به مدت 1 هفته برای موش ها تجویز کردند. دوز دارو معادل مصرف یک انسان بالغ ( روزانه حدود 486 میلی گرم) است.

در پایان هفته، محققان از طیف سنجی جرمی پیشرفته استفاده کردند. این طیف سنجی مجموعه ای از تکنیک هاست که به دانشمندان این امکان را می دهد تا نسبت و نوع مواد شیمیایی موجود در یک نمونه آزمایشگاهی را در هر زمان معین تعیین کنند. محققان از این روش برای ارزیابی تأثیر ایبوپروفن بر سلولهای کبدی موش استفاده کردند.

«آلدرین گومس» نویسنده این مطالعه، اعلام کرد که ما دریافتیم که ایبوپروفن باعث ایجاد تغییرات بیشتر از آنچه انتظار داشتیم در بیان پروتئین کبد می شود.

بسته به جنس موش ها، این تغییرات متفاوت بود. در کبد نرها، محققان تغییراتی در حداقل 34 مسیر متابولیک از جمله مواردی که به تنظیم برخی از اجزای اساسی سلامتی کمک می کند مانند آمینو اسیدها، هورمون ها، ویتامین ها، آزاد سازی اکسیژن واکنش پذیر و پراکسید هیدروژن درون سلول ها را مشاهده کردند.

محققان اعلام کردند که زمانی که این تنظیمات ضعیف باشد، پراکسید هیدروژن می تواند به پروتئین ها آسیب برساند و استرس را بر سلول های موجود در کبد وارد کند که بر سلامت اعضای بدن تأثیر می گذارد.

در همین حال، در موش های ماده، رژیم ایبوپروفن فعالیت برخی از کلاس آنزیم «سیتوکروم پی ۴۵۰» را که باعث تجزیه داروها می شود افزایش می دهد.

گومس تأکید می کند که مشاهدات درباره سیتوکروم پی 450 می تواند به معنای این باشد که سایر داروهای مصرف شده با ایبوپروفن می توانند در بدن مردان برای طولانی مدت بمانند و این قبلاً هرگز نشان داده نشده بود.

وی بر اساس یافته های تیم توصیه می کند که افراد ایبوپروفن را با احتیاط مصرف کنند و بیشتر از دوز توصیه شده مصرف نشود و در صورت علائم خفیف از مصرف دارو خودداری کنید.

علاوه بر این، این تیم تحقیقاتی در مورد تأثیر داروها روی مردان در مقایسه با زنان تأکید می کند زیرا ممکن است تفاوت های اساسی در متابولیسم بین جنس ها وجود داشته باشد.

سیتوکروم پی ۴۵۰ یک خانواده گسترده از آنزیم هموپروتئینی است که در تمام موجودات زنده وجود دارد. بخش بزرگی از آنزیم‌های پی۴۵۰ (یا چیپ) وظیفه کاتالیز کردن روند اکسیداسیون ترکیبات آلی را به عهده دارند. سوبستراها در آنزیم CYP شامل واسطه‌های متابولیک مانند لیپیدها و هورمون‌های استروئیدی، و همچنین به عنوان مواد زنوبیوتیک مانند مواد مخدر و سایر مواد شیمیایی سمی هستند. ایزوآنزیم CYP وظیفه عمده متابولیزم داروها را انجام می‌دهد. همچنین فعال شدن بسیاری ترکیبات شیمیایی در درون بدن توسط همین ایزوآنزیم‌ها انجام می‌گیرد.

انتهای پیام/

کد خبر: 1063917

وب گردی

وب گردی