به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، براساس گزارش2019 کیفیت هوای جهانی، که به طور مشترک توسط گروه IQAir و Greenpeace منتشر شده است با در نظر گرفتن جمعیت، بنگلادش به عنوان کشوری با بدترین آلودگی PM2.5 و به دنبال آن پاکستان، مغولستان، افغانستان و هند قرار دارند چین هم در رتبه یازدهم قرار دارد.

ماده ذره ای 2.5 میکرون یا قطر کمتر از آن (تقریباً عرض موی انسان) خطرناکترین نوع آلودگی هوا است. لکه های میکروسکوپی به اندازه کافی کوچک هستند که از طریق دستگاه تنفسی وارد جریان خون شده و منجر به آسم، سرطان ریه و بیماری­های قلبی شوند.

در بین بزرگترین شهرهای با جمعیت 10 میلیون نفر یا بیشتر جهان، بیشترین سم PM2.5 در سال 2019 متعلق به دهلی نو پایتخت هند بود و پس از آن لاهور در پاکستان، داکا در بنگلادش، کلکته در هند، لینی و تیانجین در چین و جاکارتا در اندونزی قرار داشتند.

در جایگاه های بعدی، ووهان (مرکز مرکز شیوع کروناویروس جدید) به همراه چنگدو و پکن قرار داشتند.

گزارش IQAir براساس داده های نزدیک به 5هزار شهر در سراسر جهان است. بیش از هفت میلیون مرگ زودرس که توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) به آلودگی هوا نسبت داده شده، ناشی از ذرات PM2.5 است که منشاء آن در طوفان شن، کشاورزی، صنعت، آتش سوزی و به ویژه سوختن سوخت های فسیلی است.

به گفته «فرانس هامز» مدیر IQAir، آلودگی هوا مهمترین تهدیدکننده سلامتی محیط زیست در جهان است. نود درصد از جمعیت جهان هوای ناامن تنفس می کنند.

میانگین غلظت PM2.5 شهری چین در سال 2018 و 2019 به 20درصد کاهش یافته است، اما سال گذشته هنوز در جایگاه صدوهفتمین شهر در بین 200 آلوده ترین شهر جهان شمارش شده است.

دو درصد از شهرهای چین از دستورالعمل های WHO برای سطح PM2.5 فراتر رفته اند، در حالی که 53 درصد از مرزهای سختگیرانه ملی ایمنی کمتر است.

داده های کمتری در مورد آفریقا وجود دارد

سازمان ملل می گوید چگالی PM2.5 نباید در هر دوره 24 ساعته بیشتر از 25 میکروگرم بر متر مکعب باشد.

طبق آمار سازمان بهداشت جهانی هر سال بیش از یک میلیون مرگ زودرس در چین بر اثر آلودگی هوا ایجاد می شود. در محاسبات اخیر این عدد دو برابر این رقم است.

بر اساس شاخص زندگی شمال هند و شمال مرکزی چین، در صورت رسیدن به استانداردهای WHO برای آلودگی PM2.5 ، امید به زندگی را تا شش یا هفت سال افزایش می دهد.

در هند حتی اگر آلودگی هوا به طور کلی در سال گذشته کاهش یافته باشد، آلودگی ذرات کوچک با 500 درصد از حدنصاب سازمان بهداشت جهانی فراتر رفته، این در حالی است که 98 درصد از شهرها تحت کنترل قرار گرفته اند.

در میان 36 کشور ثروتمند سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، کره جنوبی بیشترین آلودگی را برای PM2.5 نشان داد و جایگاه 105 را در بین هزار بدترین شهر را به خود اختصاص داد. در اروپا ، لهستان و ایتالیا به ترتیب 39 و 31 شهر قرار دارند. سایر مناطق جهان مانند آفریقا و خاورمیانه فاقد داده بودند.

هامز گفت: «آنچه را نمی توان اندازه گیری کرد، قابل مدیریت نیست. قاره آفریقا با 1.3 میلیارد نفر جمعیت، در حال حاضر کمتر از 100 ایستگاه نظارت دارد تا داده های PM2.5 را در زمان واقعی در دسترس عموم قرار دهد. از سال 2018، چین به تنهایی بیش از هزار ایستگاه از این دست در 200 شهر داشت.»

این گزارش حاکی از اینست که تغییرات آب و هوایی برای تقویت خطرات ناشی از آلودگی PM2.5، به ویژه از طریق آتش سوزی شدید جنگلی و طوفان های ماسه ای (که با گسترش بیابان زایی بدتر شده) تقویت شده است. گرم شدن کره زمین و سوزاندن زغال سنگ ، نفت و گاز نیز همان محرک اصلی را دارند.

در حالی که ارتباط آلودگی با سرطان ریه اثبات شده است، مطالعه ای جدید نشان داد که بیشترین تعداد مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا در اثر سکته قلبی، مغزی و انواع دیگر بیماری های قلبی عروقی ایجاد می شود.

ذرات کوچک و بزرگتر، دی اکسید نیتروژن (NO2) ، دی اکسید گوگرد (SO2) و ازن (O3) به همین ترتیب با افت عملکردهای شناختی، بهره وری نیروی کار و پیامدهای آموزشی مرتبط هستند.

در بین شهرهایی که بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارند، کمترین آسیب PM2.5 مربوط به شهرهای آدلاید، هلسینکی، استکهلم و سان خوزه در مرکز کالیفرنیا، پس از آن پرت و ملبورن در استرالیا، کلگری در کانادا و نیویورک می شوند.

انتهای پیام/