شهرام ابوالقاسمی در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز با اشاره به تاریخچه ساخت هنرستانها در ایران اظهار کرد: هنرستانهایی که در سالهای پیش از انقلاب یا اوایل انقلاب در کشور ساخته شدهاند بسیار بزرگ و مجهز بودند، بهطوری که مساحت یکی از این مدارس به 3 هکتار میرسید. پس از مدتی این هنرستانها از یکدیگر تفکیک شده و بهصورت هنرستانهای کوچکتر به فعالیت خود ادامه دادند.
وی ادامه داد: به عنوان مثال زمین دانشگاه تهران را در نظر بگیرید که میخواهند چند دانشگاه به این دانشکده اضافه کنند. در واقع این اقدام منجر به کوچکتر شدن دانشگاه تهران میشود. همین اتفاق برای هنرستانهای کشور نیز رخ داده است. هنرستانهای صنعتی بزرگ در گذشته به بخشهای کوچکتری مانند مراکز تربیت معلم، دبیرستان یا هنرستانهای کاردانش تقسیم شدند.
این کارشناس آموزش و پرورش با بیان اینکه بودجه چندانی به ساخت هنرستان در کشور اختصاص داده نشده است، گفت: امروزه هنرستانها تفاوت چندانی با دبیرستانها ندارند؛ تاسیس هنرستان نیازمند زیرساخت و تجهیزات مناسب است؛ همچنین دانشآموزانی که در هنرستانها درس میخوانند، نیازمند فعالیت در کارگاه هستند.
وی اضافه داد: در حال حاضر هنرستانها بیشتر تزئینی و دکوری هستند و تنها نام هنرستان را یدک میکشند، هنرستان چهار هکتاری را در نظر بگیرید که به هشت هنرستان 500 هزار متری تبدیل شده و هر کدام نام مخصوص به خود را دارد؛ اما در واقع همان یک هنرستان بوده که به بخشهای مختلف تقسیم شده است.
ابوالقاسمی با ذکر مثالی یادآور شد: در شهر اراک یک هنرستان به نام شهید باهنر وجود داشت، اما در حال حاضر 9 هنرستان در این شهر وجود دارد. واقعیت آن است که از لحاظ آمار تعداد هنرستانها افزایش یافته و کارکنان بسیاری در آن مشغول به کار هستند؛ اما در واقع تنها یک هنرستان به قسمتهای کوچکتر تبدیل شده است.
وی با اشاره به کمبود امکانات اولیه آموزشی در هنرستانها اشاره کرد و گفت: به عنوان مثال در گذشته هنرستانهای کشاورزی مخصوص دانشآموزان روستایی تاسیس میشد و تنها 2 درصد از دانشآموزان شهری به شرط قبولی در یک آزمون حق داشتند در این زمینه ادامه تحصیل دهند.
وی افزود: مسئولان بر این باور بودند که دانشآموزان روستایی در این مدارس کشاورزی و دامداری را به صورت علمی یاد میگیرند تا به روستا بازگردند و در راستای آبادسازی آن تلاش کنند. در همین راستا زمینهای کشاورزی و دام در اختیار هنرستانها قرار میگرفت. اما پس از مدتی هنرستانها به دلیل فقدان امکانات آموزشی اولیه، مباحث آموزشی خود را مانند دبیرستانها به صورت تئوریک پیش بردند. زمانی که بیشتر زمینهای کشاورزی به استعمار کارخانهها درآمد، آموزش کشاورزی و دامداری تنها پای تخته صورت میگرفت و خبری از آموزش عملی نبود.
این کارشناس آموزش و پرورش گفت: خیرین مدرسهساز نیز تمایل چندانی به ساخت هنرستان ندارند و معمولا دبستان یا دبیرستان تاسیس میکنند. بیش از 4 دهه است که با رعایت اصول استاندارد جهانی هنرستانی در کشور ساخته نشده است.
وی با بیان اینکه ساختار معاونت حقوقی آموزش و پرورش بسیار ضعیف است، خاطرنشان کرد: هر کدام از ادارات مناطق مختلف استان تهران دارای معاونت حقوقی هستند. این افراد در ادارات کل و وزارتخانه همان معلمانی هستند که در مدارس حقوق تدریس میکردند و با دادگاه و مسائل سنگین قضائی چندان آشنا نیستند.
ابولقاسمی بیان کرد: ممکن است یکی از زیر مجموعههای شهرداری با معاونت حقوقی قوی بتواند بخشی از هنرستان را بگیرد. به عنوان مثال هنرستان آزادی در ونک دارای زمین فوتبال بود که توسط شهرداری گرفته شد. طبیعتا امکان پیروزی وکلای حقوقی باتجربه از معاونت حقوقی ادارات بیشتر است، آموزش و پرورش در این راستا بازنده است و امکاناتی که در حال حاضر دارد را در این بازی از دست میدهد. در همین راستا هنرستانها کوچک و کوچکتر میشوند.
وی در پایان با بیان اینکه تجهیزات هنرستانها بسیار قدیمی و فرسوده هستند، گفت: برخی از این تجهیزات کاربرد چندانی ندارند. به عنوان مثال استفاده از دستگاههای جوجه کشی چند دهه گذشته در شرایط کنونی با توجه به پیشرفت علم دور از ذهن به نظر میرسد. سایتهای رشتههای کامپیوتر در هنرستانها همان کلاسهای درس هستند که چند کامپیوتر فرسوده در آن قرار گرفته است.
انتهای پیام/