به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، سریال پایتخت6 به کارگردانی سیروس مقدم، جمعه شب(15فروردین) درحالی به پایان رسید که فیلمبرداری قسمت پایانی آن به دلیل شیوع ویروس کرونا متوقف شده است. عوامل این سریال وعده داده اند که بلافاصله پس از بهبود شرایط کشور و در زمانی مناسب، قسمت پایانی پایتخت6 را تولید کرده و از قاب رسانه ملی به نمایش بگذارند.
چندسالی است که خانواده معمولی در سریال پایتخت، توانستهاند مخاطبان میلیونی را پای تلویزیون بکشانند و به نوعی دست برتر را در میان سریالهای رسانه ملی داشته باشند.
اما امسال باتوجه به فوت خشایار الوند از نویسندگان اصلی این سریال، بسیاری از مردم و کارشناسان معتقدند که پایتخت6 بر خلاف فصلهای پیشین، از جذابیت چندانی برخوردار نیست؛ درواقع نبود خشایار الوند در این فصل پایتخت موضوعی بسیار ملموس بوده است. همچنین نقدهای دیگری مانند قبح زدایی از برخی محرمات شرعی مانند دختر بازی، دروغ، استفاده از الفاط بی ادبانه و... را مطرح کرده اند.
در همین راستا عبدالحسین خسروپناه معاون علوم انسانی و هنر دانشگاه آزاد اسلامی با انتشار یادداشتی،برخی نکات موجود در فصل ششم پایتخت را مورد تحلیل و ارزیابی قرار داده است.
مشروح این یادداشت در ادامه آمده است:
«دوستانی از بنده خواستند تحلیلی از پایتخت۶ داشته باشم و اینک بعد از مشاهده قسمت ۱۵، ضمن تشکر از دستاندرکاران این سریال و تبریک سال نو و اعیاد رجبیه و شعبانیه به نقدی کلیدی اشاره میکنم.
البته کارشناسان نقدهای واردی بر آن گرفتند؛ از جمله: اختلاط نامحرم، ترویج بیحدرقص و موسیقی، تعابیر بیادبانه مخصوصاُ نسبت به والدین و بزرگترها، بیاحترامی به نماز و حج و غیره ولکن نقد ریشهایتر این سریال به نظر بنده، رویکرد ایرانگریزی و ایران تضعیفی است که متاسفانه از دوره قاجار توسط مستشرقین و بعد روشنفکر نمایان داخلی دنبال میشود و کتابها در باب ناتوانی و مجمعالرذایل بودن ایرانیان نوشته میشود.
این سریال با نشان دادن ایرانیانی که یا قاچاقچی(ارسطو) هستند یا روانی(بهبود) یا مسئول ناتوان و بیعرضه و منفعل(نماینده مجلس) یا دارای کمبود شخصیت(بهتاش) یا نوجوانان غرق در اینستاگرام و فضای مجازی(دختران دوقلو) یا مدعیان پرادعای هیچکاره و فرصتطلب(نقی) یا مروج آرایشگری و رفتارهای نامناسب(رحمت و فهیمه) یا عقل کلی که در مواردی احساسی داوری میکند(هما) که برای بیننده مخصوصاً بیننده خارجی تصویر بسیار منفی علیه ایران میسازد.
سوال این است که چرا عدهای از نویسندگان و هنرمندان با هم تلاش میکنند تا ایرانی را با موفقیتها، مقاومتها و فرهنگ و تمدن بزرگ به ایرانی بیعرضه، ناکارآمد و احساسی و فاقد فرهنگ و تمدن معرفی کنند.
انتظار این بود لااقل واقعیتهای ایران اعم از ضعفها و قوتها به نمایش گذاشته شود تا ناامیدی در مخاطب تحقق نیابد.
نکته قابل تامل اینکه چرا پایتخت۶ بعد از پایتخت۵(مقابله با داعش) ساخته میشود؟ آیا نباید مدیران صدا و سیما در باب جریانشناسی سریالهای ایرانی بیشتر دقت کنند؟».
انتهای پیام/