به گزارش خبرنگار گروه علمی ایسکانیوز، پیشرفت فناوری تغییرات مهمی در نوع زندگی انسان‌ها ایجاد کرده؛ تغییراتی که دامنه‌شان حتی تا نحوه پرورش فرزندان نیز رسیده است.شاید در اطرافتان کودکانی کوچیکتر از ۵ سال دیده باشید چنان خیره پیام‌های بازرگانی پخش شده از تلویزیون هستند، که با سه الی چهاربار صدازدن هنوز هم، چشمانشان به تلویزیون است. تا چه حد از این ظرفیت نهفته کودکان در مسیر تربیت صحیح، در دنیای فناوری استفاده می‌شود؟
سالیان متمادی است که بسیاری، تنها از پیامدهای منفی فضای مجازی و تاثیرات نامطلوب آن بر تربیت کودکان و نوجوانان سخن می‌گویند، اما در عمل، آنچنان که باید، عملکرد مؤثری در جامعه برای پیشگیری از این تاثیرپذیری منفی مشاهده نمی شود.
کوثر محمدی روانشناس کودک با اشاره به این مطلب به ایسکانیوز گفت: توجه کودک از سن ۱ سالگی به محیط پیرامون جلب می‌شود و همچنین توجه کردن به گوشی و تبلت از سن ۲ الی ٢.۵ سالگی شروع می‌شود.
محمدی از دلایل ترغیب کودکان به بازی با گوشی را، مشغله زیاد والدین بیان کرد و در توضیح بیشتر این مسئله افزود: پدر و مادر برای مشغول کردن کودک، او را به سمت استفاده از گوشی و تبلت سوق می‌دهند. از سوی دیگر کودک با دیدن پدر و مادر خود که مدام در حال استفاده از گوشی هستند، توجه‌اش به این وسیله بیشتر جلب می‌شود.
از آنجا که در دنیای امروز بسیاری از ارتباطات در فضای مجازی و با گوشی‌های هوشمند صورت می‌گیرد، والدین نیز به عنوان عضوی از جامعه به استفاده از وسایل ارتباطی روی می‌آورند. بنابراین کودک نیز ناخواسته به این وسایل بیش از اسباب بازی‌هایش توجه نشان می‌دهد.
این کارشناس کودک، به این نکته مهم نیز تاکید کرد که کودکان در این بازه سنی، به دنبال الگوگیری از والدین هستند و با دیدن آنها که مدام سرگرم گوشی و تبلت هستند، بهانه گیری‌هایشان برای داشتن این وسیله ارتباطی بیشتر می‌شود.
خرید گوشی یا تبلت واقعی برای کودکان، یکی از معایبی است که این کارشناس در ادامه صحبت‌هایش بیان کرد و گفت: کودک هنگامی که می‌بیند گوشی بازی، جذاب نیست، پدر و مادر را مجبور به خرید گوشی یا تبلت واقعی می‌کند و این خود عامل ورود کودک به دنیای مجازی می‌شود.
براساس تحقیقات صورت گرفته، استفاده از گوشی یا تبلت معایبی دارد که از آن جمله می‌توان به ضعف بینایی، بروز مشکلات عصبی در کودکان، پایین آمدن کیفیت خواب، به وجود آوردن اختلالات ذهنی، منزوی شدن کودکان، آسیب‌های انگشت دست کودکان و محدود شدن یادگیری اشاره کرد که بیش از بیش اهمیت این موضوع را در کودکان نشان می‌دهد.
درست است که نمی‌توان سن ٢ الی ۲.۵ سالگی را به عنوان سن قطعی جلب توجه به گوشی، برای همه کودکان تعمیم داد، اما با توجه به آنچه گفته شد، می‌توان از این پتانسیل برای آموزش کودکان تدبیری اندیشید.بسیاری از کار‌شناسان آموزش نیز، بهترین سن برای یادگیری زبان دوم را، سنین زیر ١٠ سال بیان می‌کنند و تاثیر آموزش در این سن را در پیشرفت عملکرد کلی کودک در بقیه دروس مدرسه بدیهی می‌دانند.
در سال ١٣٩۶ شورای عالی فضای مجازی، سندی شش محوری با عنوان سند صیانت از کودکان و نوجوانان در فضای مجازی تصویب کرد که از جمله اهداف تنظیم این سند؛ ایجاد فضای مجازی صیانت شده مبتنی بر شبکه، متناسب با ارزش های ایرانی - اسلامی و تامین خدمات و محتوای مناسب با اقتضائات سنی کودکان و نوجوان است.
از آنجا که کودکان و نوجوانان دو گروه مهم در جامعه به شمار می‌روند، علاوه بر این سند، در سندهای مرتبط دیگر مانند سند آموزش و فرهنگ سازی عمومی نیز کودکان و نوجوانان به صورت جدی مورد توجه قرار گرفته‌اند.محور دوم سند صیانت از کودکان و نوجوانان در فضای مجازی، شامل خدمات آموزش و ترویج است که به کودکان و والدین در ارتباط با فضای مجازی ارائه می‌شود.
با توجه به اهمیت موضوع و بر اساس اسناد تصویب شده توسط شورای عالی فضای مجازی، باید از سوی سازمان‌های مربوطه، شاهد گسترش این خدمات آموزشی به والدین و کودکان می‌بودیم.اما با گذشت دو سال و اندی از تصویب آن، چه در فضای مجازی و چه در رسانه‌های رسمی دیداری و شنیداری کشور، به آن پرداخته نشده و بیشتر جنبه شعاری به خود گرفته است.
بگذارید مثالی بیاوریم، همگی‌مان انیمیشن‌های مربوط به پلیس راهنمایی و رانندگی و همیارهای پلیس را به یاد داریم، اما آیا پس از آن، توانستیم مشابه آنها، برنامه‌ای کاربردی تهیه و برای نهادینه کردن اصول تربیتی، استفاده کنیم؟
آنچه این روزها می‌بینیم یک جمله در برنامه «پاشو پاشو کوچولو » است که از شبکه پویا پخش می‌شود با مطلع «یک و دو و سه و چهار، تبلت و گوشی کنار» که تنها به گنار گذاشتن این وسیله ارتباط جمعی اشاره می کند و درباره روش صحیح استفاده از آن، مطلب خاصی آموزش نمی دهد.
انتهای پیام/