به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، در سالهای اخیر، نوآوری نیز همچون بسیاری از دیگر مفاهیم فنی مورد توجه ویژهای قرار گرفته و کتابها، نشریات و گزارشهای متعددی در این زمینه منتشر شده است. دلیل این امر را میتوان تأثیرات شگرف نوآوری در بقا و شکوفایی کسبوکارهای مختلف از یک سو و پویایی اقتصادی کشورها تلقی کرد. سرای نوآوری ایدهای بکر از دانشگاه آزاد است که زیست بوم فناوری را در واحدهای دانشگاهی گسترش میدهد.
سراهای نوآوری بستری برای گردهمآیی اِلمانهای فناوری در فضای آکادمیک دانشگاه و پلی برای گذر دانشگاه به مأموریتهای نسل سوم است. مراکز رشد، شتابدهندهها و پردیسهای پارک علم و فناوری ذیل سرا و سرای نوآوری ذیل بازار فناوری، تشکیلاتی پویا را برای توسعه کسبوکارهای دانشبنیان رقم زده است.
نکاتی در راهاندازی سراهای نوآوری مطرح است که توجه واحدهای دانشگاهی پیش از تأسیس این ساختار ضروری است. با قبول این مقوله که امکانات و زیرساختهای فیزیکی در راهاندازی سرای نوآوری فاکتوری ضروری است؛ ولی باید پذیرفت ایجاد ظرفیتهای منتورینگ بهمراتب اهمیت بالاتری از تعداد اتاقهای ساختمان سرای نوآوری دارد. چه بسیار در گذشته تجربه شده که امکانات زیرساختی و فیزیکی برای فعالیتهای فناورانه فراهم شده ولی نتیجهای هم از آن حاصل نشده است. بنابراین جای خالی مدیریت حرفهای، نقش منتورینگ و مراحل رشد در ساختار فناوری بسیار پررنگ است.
هرچند که شتابدهندهها بههمین منظور در چرخه سراهای نوآوری قرار گرفتهاند ولی تئوریزه کردن راهاندازی سرا نیز باید با تکیه بر ظرفیتهای نرم صورت بگیرد. پیشبینی فاکتورهای رشد کسبوکار منطقهای ذیل سرای نوآوری و اثر فناوریهای همگرا نیز نکتهای است که اغلب از آن چشمپوشی میشود و پیشبینی آینده کسبوکارهای دانشبنیان را سخت میکند.
ارزیابی و بررسی ظرفیتهای بالفعل منطقهای را شاید بتوان مهمترین فاکتور راهاندازی سرای نوآوری تلقی کرد. بهطور مثال در استان مرکزی حوزههای کسبوکار مختلفی میتواند حول صنایع پویای استان شکل بگیرد. این استان در حوزههای پتروشیمی و نفت، ذوب و فرآوری فلزات، پارچه و نساجی، ماشینسازی و صنایع سنگین و حتی کشاورزی ظرفیت بینظیری دارد؛ اما سوال اینجاست کدام حوزهها را میتوان برای تأسیس سراهای نوآوری انتخاب کرد؟ برای روشن شدن این سوال ضروری است واحدهای دانشگاهی با بررسیهای فراوان و محاسبه رابطه «میزان درآمدزایی صنعت نمونه بر درآمدزایی کل صنایع منطقه» شاخص مکانی ظرفیتها را مورد ارزیابی قرار بدهند.
ارائه برنامه مدون برای سراهای نوآوری از دیگر موضوعاتی است که باید مجریان طرح سرا که همان واحدهای دانشگاهی هستند مدنظر قرار بدهند. نباید فراموش کرد که سرای نوآوری متصدی و تولیدکننده نیست و نباید به آن به چشم یک واحد تولیدی نگریست. سرای نوآوری به معنای واقعی یک پلتفرم است. حتی بازار فناوری که در رده بالادستی سرا قرار دارد نیز نوعی پلتفرم عرضه و تقاضا است. سرای نوآوری محل تکثیر و رشد واحدهای فناور و فناوران است. تدوین برنامه نظاممند و در عین حال واقعی و در راستای اهداف اصلی زیست بوم فناوری دانشگاه، برای راهاندازی سرای نوآوری مهم و غیرقابل اغماض است.
با اندکی بررسی در چالشهای واحدهای فناور و شرکتهای دانشبنیان به یک نتیجه قابل تأمل میرسیم، آنهم اینکه اکنون 90 درصد اکوسیستم فناوری کشور پشت سد تجاریسازی و بازاریابی معطل مانده است. در بررسی عوامل چنین اتفاقی چندین مقوله مطرح میشود. عدم نیازسنجی از جامعه هدف و مسئلهمحوری یکی از ایراداتی است که فناوران بسیاری در دام آن میافتند. در این بین نقش هدایتگری و منتورینگ نیز پیدا میشود که قبلاً نیز به آن اشاره شد. سراهای نوآوری باید براساس الگوهای مسائل و نیازهای جامعه شکل بگیرد تا در آینده شاهد کسبوکارهایی نباشیم که در بازاریابی خدمات و محصولات خود ناکام هستند.
هدایتگری به معنای عام آن را میتوان در اجرای دقیق منتورینگ دید ولی انتخاب مأموریت صحیح برای سراهای نوآوری طبق ظرفیتهای منطقهای، اصلی است که فضای کسبوکارهای شکل گرفته را رونق میبخشد. سراهای نوآوری با انتخاب مأموریتهای صحیح است که میتواند رسالت بسترسازی را برای صاحبان ایده و فناوران پدید آورد و به غایت نهایی خود برسد.
انتهای پیام/