به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، حدود 4 میلیارد نفر در سرتاسر جهان به دلیل شیوع ویروس کرونا در قرنطینه به سر می برند تا به جلوگیری از گسترش ویروس کرونا کمک کنند. با توجه به این تعداد زیاد، میزان کاهش گازهای گلخانه ای جهانی تقریباً کمرنگ است.

دانشمندان پیش بینی می کنند که میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در سال 2020 بیش از 5درصد باشد که رکورد بیشترین کاهش سالانه است.

دانشمندان اعلام کردند که برای جلوگیری از افزایش دمای جهانی به کاهش 7/6 درصدی نیاز است.

حال سوال اینجاست که چرا انتشار گازهای گلخانه ای در طول قرنطینه جهانی سریعتر نشده است؟

پاسخ این سوال به اینکه کدام بخش اقتصادی فعال است، مربوط می شود. باید دید که چه بخش هایی از اقتصاد تعطیل شده و انتظار می رود که در اواخر سال دوباره باز شوند.اگر اقدامات قرنطینه ای برای یک سال ادامه پیدا کند، احتمالا تولید دی اکسید کربن به پیش بینی های انجام شده برسد.

تحلیلگران به این نتیجه رسیدند که انتشار گازهای گلخانه ای طی یک دوره چهار هفته ای قرنطینه در چین که از 3 فوریه آغاز شده است، 25درصد کاهش یافته و از آنجایی که زندگی عادی در چین درحال از سرگیری است دوباره به حالت اولیه بازگشت.

براساس گزارش اخیر Rhodium در ایالات متحده میزان انتشار گازهای گلخانه ای بین 15 مارس و 14 آوریل در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته 15 تا 20 درصد کاهش داشته است.

بنابراین چرا این کاهش های عمیق در پیش بینی های سالانه منعکس نمی شود؟

اکثر پیش بینی کنندگان فرض می کنند که اقتصاد در نیمه دوم سال دوباره رشد خواهد کرد و باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه ای می شود. در سال جاری 6درصد کاهش تولید ناخالص داخلی ایالات متحده را پیش بینی می کنند، حتی صندوق بین المللی پول که شاهد کاهش جهانی است، در نیمه دوم سال 2020 روند صعودی را تجربه می کند.

به طور معمول در یک رکود اقتصادی، انتظار می رود که کاهش CO2 با کاهش تولید و حمل و نقل همراه باشد. امسال تقریبا برعکس این اتفاق افتاده است. حمل و نقل ثابت مانده است و کارخانه ها در حال تعطیلی هستند.

کاهش حمل و نقل سطحی باعث کاهش انتشار کربن در جهان است. «Rystad Energy » مشاور نفت در نروژ تخمین می‌زند که سطح ترافیک در هر قاره های پرجمعیت کاهش یافته است.ترافیک در انگلیس 54 درصد، در ایالات متحده 36 درصد و در چین 19 درصد کاهش یافته است.

در همین حال از زمان گزارش چین در مورد ابتلا 500 نفر به کووید-19 تا کنون سفرهای هوایی در 12 هفته 40 درصد کاهش یافته که نتیجه آن فروپاشی تاریخی تقاضای نفت بوده است.

براساس آمار وزارت نیرو در ایالات متحده، تقاضای بنزین برای چهار هفته منتهی به 17 آوریل در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته 41 درصد کاهش یافته است.

آژانس بین المللی انرژی تخمین می زند که تقاضای جهانی بنزین در ماه آوریل 11 میلیون بشکه در روز کاهش می یابد.

IEA همچنان انتظار دارد که جهان در سه ماهه دوم سال جاری 76.1 میلیون بشکه در روز مصرف کند. IEA انتظار دارد تقاضای سوخت دیزل در سال 2020 نسبت به سال گذشته 7درصد کاهش یابد.

پتروشیمی نیز تحت تأثیر این بحران قرار گرفته است. پلاستیک های مورد استفاده در ساخت اتومبیل کم هستند؛ اما نیاز برای پلاستیک های مورد استفاده در بسته بندی مواد غذایی بالا است.

به طور کلی، IEA پیش بینی می کند که تقاضا برای مواد اولیه پلاستیکی مانند اتان و نفتا در سال کاهش می یابد، اما اندازه بنزین یا سوخت دیزل نیست. این اعداد نشان می دهد که نفت چگونه با اقتصاد جهانی در هم تنیده است.

Trevor Houser از محققان در زمینه انرژی گفت که حمل و نقل یک عامل انتشار کربن است.

پروژه جهانی کربن تخمین زده که میزان انتشار گازهای گلخانه ای در سال 2019 به میزان 0.6درصد افزایش یافته و به 36.8 گیگاتون رسیده است. حمل و نقل حدود 20درصد از کل انتشارات را به خود اختصاص داده است که حمل و نقل جاده ای نیمی از آن بخش را تشکیل می دهد.

راب جکسون استاد دانشگاه استنفورد اعلام کرد که تنها حمل نقل است که در قرنطینه کاهش یافته است. به نظر می رسد که تولید زغال سنگ در چین در ماه فوریه کاهش یافته اما بر اساس وبسایت Carbon Brief در ماه مارس دوباره شروع به رشد مجدد کرد.زغال سنگ بیش از هر سوخت دیگر یعنی 40درصد از انتشار جهانی CO2 را تشکیل می دهد.