عبدالمجید اسدی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره احتمال وقوع زلزله تهران اظهار کرد: وقوع زلزله از سال‌ها پیش توسط گروهی از متخصصان و سازمان زمین‌شناسی کشور پیش‌بینی شده و با توجه به شرایط پایتخت این اتفاق دور از انتظار نیست.

وی افزود: گسل‌های شهرری، مشا و شمال تهران(دماوند) اکنون در شرایط خطرناکی قرار دارند. تهران در سال‌های دورتر نیز بارها لرزیده ولی آن دوران پایتخت کشور نبوده و شهرسازی با چنین رشد بی‌رویه‌ای روبرو نبوده است. ساخت و ساز در حریم گسل‌ها به‌خصوص در حریم گسل شهرری شرایط را خطرناک کرده است.

عضو هیئت علمی گروه زمین شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز با اشاره به سختی امدادرسانی به بعضی مناطق تهران در صورت وقوع حادثه، بیان کرد: مسئله اصلی در پیامدهای زلزله تهران بافت فرسوده و تراکم جمعیت منطقه‌ای در این شهر است. روی بافت فرسوده شهر تهران حداقل باید مقاوم‌سازی صورت بگیرد تا این وضعیت خطرناک تا حدودی رفع شود.

اسدی زلزله را رفتار ذاتی طبیعت دانست و گفت: مردم باید در این روزها آمادگی نسبی خود را حفظ کنند و با طبیعت کنار بیایند. ضروری است مسئولان امر امکان نصب و برپایی چادر و انتقال جمعیت به خارج از محدوده فرسوده را در مواقع بحران فراهم کنند.

وی ادامه داد: جای شکر باقی است که در زلزله دو روز گذشته مقدار قابل‌توجهی از انرژی زمین آزاد شد؛ ولی هیچ خسارت جدی به بار نیامد، تعداد پس لرزه‌ها موجب خرد شدن عمق تخریب زلزه اصلی شده و قدرت تخریب را تا حد بسیاری کاهش داد.

عضو هیئت علمی گروه زمین شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز درباره عوامل تأثیرگذار بر روی زلزله تهران نیز تصریح کرد: زلزله و حرکات پوسته زمین مربوط به عوامل درون زمین و شرایط محیطی و روی زمین هیچ دخالتی در زلزله ندارد. فقط عملیات تخریب پروژه‌های سدسازی است که تأثیر اندکی بر روی گسل‌ها می‌گذارد.

اسدی عنوان کرد: تحلیل روندهای تاریخی و انگاره‌های وقوع زلزله در هر 150 سال کاملاً غلط و فاقد ریشه علمی است. به‌طور کلی زلزله زمان ندارد و لحظه وقوع آن نیز قابل تعیین نیست اما از آنجایی که انرژی تجمیع می‌شود و اکنون بیش از 100 سال است که هیچ زلزله مخربی در تهران تجربه نشده، این احتمال می‌رود که انرژی انباشته آزاد شود و تهران در معرض وقوع زلزله قرار بگیرد.

وی خاطرنشان کرد: زلزله جایی نمی‌رود که زمان بازگشت آن نیز معلوم باشد بلکه معیار روی میزان انرژی تجمیع شده در زیر پوسته زمین و مقاومت سنگ‌های رویی آن است.

انتهای پیام/