به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، پلاستیک ممکن است جزئی ضروری از زندگی روزمره ما باشد؛ اما استحکام و فراوانی و استفاده بیش از حد آن باعث وارد آمدن بار سنگینی بر محیط زیست شده است.

انتشار بالای زباله های پلاستیکی منجر به تجمع آن در آب ها می شود. مطالعات اخیر وجود حدود 0.27 میلیون تن پلاستیک شناور در اقیانوس‌های جهان را تخمین زده اند. از آنجا که پلاستیک در آب تجزیه نمی شود، برای زندگی دریایی خطری جدی است. بنابراین برای جلوگیری از آلودگی پلاستیک درک دقیق چگونگی انتشار پلاستیک در اقیانوس ها بسیار مهم است. مطالعات قبلی سعی در آنالیز انتشار پلاستیک ها داشته اند، اما محدودیت هایی نیز در این زمینه وجود داشته است: آنها بیشتر روی سوء مدیریت انتشار ضایعات پلاستیکی متمرکز بوده اند و به چگونگی این انتشار کاری نداشته اند.

برای این منظور، گروهی از دانشمندان دانشگاه علوم توکیو به سرپرستی یاسوو نیهی روش جدیدی برای مقابله با انتشار پلاستیک تهیه کردند. دانشمندان این مطالعه که در «Water» منتشر شده نقشه ای با وضوح بالا از 1 کیلومتر شبکه انتشار پلاستیک در سراسر ژاپن ایجاد کردند.

نیهی توضیح داد که اگر زباله های پلاستیکی همچنان به دریا ورود کنند، میزان زباله های پلاستیکی افزایش می یابد. برای جلوگیری از این امر، لازم است که به طور واضح مشخص شود که در حال حاضر بقایای پلاستیک چگونه تولید می شود.

دانشمندان برای شروع، روی انواع مختلف پلاستیک متمرکز شده اند: میکروپلاستیک (MicP) که سایز آن کمتر از 5 میلی متر است، ماکروپلاستیک (MacP) که اندازه آن بیشتر از 5 میلی متر است. آنها درک کردند که کنترل MicP بسیار مهم است؛ زیرا پس از ورود به اقیانوس به دلیل کوچک بودن بازیابی مجددشان بسیار سخت است. علاوه بر این، توسط ارگانیسم های دریایی به راحتی قابل هضم است که می تواند روی اکوسیستم های جهان تأثیر منفی بگذارد. برای جلوگیری از انتشار MicP در آب، باید دقیقاً بدانید که این انتشارات از کجا می آیند.

دانشمندان روندی سه مرحله ای را برای نقشه برداری از انتشار پلاستیک دنبال کردند. آنها ابتدا غلظت MicP را در 70 رودخانه و 90 سایت در ژاپن اندازه گرفتند و رابطه بین غلظت MicP و خصوصیات زمین را بررسی کردند. آنها نسبت غلظت MacP / MicP را برای ارزیابی غلظت MacP از غلظت MicP جمع آوری کردند. در مرحله بعد، برای به دست آوردن تخلیه جریان در شبکه های 1 کیلومتری، آنها آنالیز تعادل آب را انجام دادند که در آن آنها میزان آب را به سه دسته تبخیر، رواناب و نفوذ زیرزمینی توزیع می کردند. سرانجام ، میزان انتشار پلاستیک را محاسبه می کنند، که محصول غلظت MicP و MacP و دبی خروجی است.

یافته های آنها نشان داد که غلظت MicP و خصوصیات حوضه به طور معنی داری با یکدیگر همبستگی دارند، به این معنی که ویژگی های فیزیکی آب میزان ضایعات پلاستیک جمع شده را دیکته می کند.

این آنالیز به دانشمندان کمک کرد تا میزان انتشار پلاستیک سالانه در ژاپن که 210 تا 4،776 تن در سال است را تخمین بزنند.

دانشمندان سپس نقشه ای با وضوح بالا از انتشار پلاستیک را در بیش از 1 کیلومتر شبکه در سراسر ژاپن ارزیابی کردند. آنها مناطق بحرانی را که بالاترین میزان انتشار را داشت شناسایی کردند. تجزیه و تحلیل آنها نشان داد که این میزان انتشار در رودخانه های نزدیک به مناطق شهری با تراکم بالای جمعیت زیاد است. در این بین شهرهایی مانند توکیو، ناگویا و اوساکا نقاط مهم انتشار پلاستیک بودند.

این تحقیق بر خلاف مطالعات قبلی، تنها سوء مدیریت را در مورد زباله های پلاستیکی در نظر نمی گیرد و در حقیقت منشا انتشار پلاستیک را پیدا می کند. این امر باعث شد که انجام اقدامات و مهار انتشار پلاستیک در مناطق خاص آسانتر شود. نیهی اظهار کرد که یافته های آن ها بینش های جدیدی را در جهت اقدامات متقابل برای انتشار پلاستیک ارائه می دهد و از این طریق می توان میزان خروج آلاینده های دریایی از ژاپن را کاهش داد.

انتهای پیام/