به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی (ایسکانیوز)، مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری معتقد است همسان‌سازی حقوق بازنشستگان به جای بودجه محوری ،مدل محورشده تا بر اساس آن حقوق بازنشستگان به ۹۰ درصد میانگین حقوق شاغلان هم گروه طراز شده خود بالغ شود. وی در ادامه، تامین اعتبار و بودجه برای این مهم را کاری دشوار اما شدنی دانسته است.

در این میان، برخی نیز با برداشت ناروا و ناصواب از مطالب آقای مدیرعامل، نادانسته به ذینفعان چنین القا می‌کنند که همسان‌سازی پیش از آنکه بودجه‌محور باشد مدل‌محور است. گویا به زعم این عده، مدل بیچاره تنها با سوت و کف، بر کرسی بخت می نشیند! واقعیت آن است که پیاده کردن این مدل بودجه‌محور بوده و بی مایه فطیر است.

 تفاوت معنادار بین میانگین دریافتی ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار تومانی بازنشستگان و مستمری‌بگیران کشوری با میانگین بیش از ۵ میلیون و ۴۰۰ هزار تومانی حقوق شاغلان تنها با تخصیص اعتبار مناسب، قابل ترمیم و جبران است. البته رسیدن به یک مدل مناسب که علاوه بر دخالت دادن تمامی متغیرهای شغلی، مانع از اجتهاد سلیقه‌ای یا افزایش‌های «من درآوردی» به اصطلاح پلکانی شود همان اتفاقی که در این دوسال توسط سازمان برنامه و بودجه افتاد، بی تردید به عدل و عدالت نزدیک‌تر است.

 هنوز هیچ ریاضی‌دانی این معما را رمز گشایی نکرده است که سازمان برنامه و بودجه در ابتدای سال ۹۹ مبلغ ۱۰ هزار میلیارد تومان اختصاص یافته به موضوع همسان‌سازی را با کدامین فرمول، متر و میزان یا پلکانی بین بازنشستگان توزیع و تقسیم کرده است که ۱۴۰ هزار بازنشسته باوجود برخوداری از دریافتی پایین، از این موهبت عظیم بی‌نصیب مانده است.

امیدوارم در نیمسال دوم نیز برون‌داد این مدل تازه کشف شده به گونه‌ای نباشد که این شائبه را القا کند که دولت به جای همسان‌سازی حقوق بازنشستگان با شاغلان همتراز خود، صرفا به دنبال همسان‌سازی حقوق بازنشستگان با یکدیگر است تا تفاوت‌ها از میان برخاسته به همه بازنشسته‌ها فارغ از رده شغلی، مدرک تحصیلی، پایه، گروه و... به یک چشم نگریسته شود. امیدوارم بر خلاف شاهنامه فردوسی، اخر این داستان حماسی همسان‌سازی، برای قاطبه بازنشستگان و مستمری بگیران عزیز واقعا خوش فرجام باشد.

اما ۵۰ هزار میلیارد تومان پیش بینی شده در قالب بند واو تبصره ۲ قانون بودجه سال ۱۳۹۹،تاکنون بیش از ۳۲ هزار میلیارد آن با اجرای طرح همسان‌سازی حقوق بازنشستگان صندوق تامین اجتماعی به هزینه گرفته شده است و تنها ۱۸ هزار میلیاردی از آن باقی مانده است که خود آن داستان مفصلی دارد. برآوردهای اولیه نشان می‌دهد اجرای این مدل برای دولت حداقل ۲۸ هزار میلیاردی آب خواهد خورد. بنابراین مدل همسان‌سازی حقوق بازنشستگان و مستمری‌بگیران در حد ۹۰ درصد حقوق شاغلان تنها با ۱۸ هزار میلیارد هرگز قادر به پیاده‌سازی نیست. حال باید دید این کار دشوار یا گره کور چگونه به سر پنجه تدبیر گشوده خواهد شد؟!

سزاوار نیست پس از این همه انتظار، جد و جهد شبانه‌روزی در تبلیغ و اطلاع رسانی، که خیلی‌ها روی آن حساب باز کرده یا از قبل تمامی آن را در بازار گرانی، پیش‌خور کرده‌اند از این رویداد به اصطلاح بزرگ یا مدل اکتشافی تنها با ۱۸ هزار میلیارد رونمایی شود. ما نیز بی‌صبرانه منتظریم تا با پیاده شدن این مدل، کام چند میلیون بازنشسته در مهرگان پاییزی شیرین شود.

کارشناس آموزش و پرورش*

انتهای پیام/