به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، به گفته رئیس گروه ایرانشناسی و اسلام شناسی این سازمان، بسیاری از خاورشناسان انگلیسی و آلمانی از پیشتازان ترجمه اشعار حافظ شیرازی به شمار می‌روند و نقش سفرنامه‌ها و نوشته‌های سیاحان و جهانگردان غربی در شناساندن زبان و ادبیات فارسی در غرب انکار ناپذیر است.

ایرج عنایتی زاده ادامه داد: سفرنامه افرادی چون آدام اولئاریوس، انگلبرت کمپفر و پیترو دلاواله از مشاهیر ادبی ایران از جمله حافظ و اشعار او یاد کرده اند اما آدام اولئاریوس در شناساندن حافظ به شرق شناسان آلمانی نقش مهمی داشته است. قدیمی ترین آثار شرق شناسان درباره حافظ مربوط به سده های 17 و 18 میلادی است که ویلیام جونز انگلیسی نخستین کسی بوده که ابیاتی از دیوان حافظ را ترجمه کرده است.

وی افزود: از نخستین ترجمه های دیوان حافظ توسط غربیان که در کتابخانه ملی ایران موجود است، می توان به ترجمه گزیده اشعار حافظ توسط جان هادن هیندلی و جان ریچاردسون اشاره کرد. همچنین ترجمه کامل دیوان حافظ شیرازی نخستین بار توسط شرق شناس اتریشی یوزف فون هامر پورگشتان در 2 جلد انجام شده است که نسخه افست این اثر در کتابخانه ملی ایران وجود دارد.

گئورگ فریدریش داومر، روزنتسواگ فون شوانا در 3 جلد و هاینریش فردیناند سلمان از دیگر شرق شناسان آلمانی هستند که هر کدام بخش هایی از دیوان حافظ را ترجمه کرده اند و همه این آثار در بخش ایرانشناسی کتابخانه ملی ایران موجود است. نکته قابل توجه این است که ترجمه گزیده ای از غزلیات حافظ شیرازی، توسط فریدریش داومر از محبوب ترین غزل های حافظ است که به آلمانی ترجمه شده است.

لازم به توضیح است که روند ترجمه اشعار حافظ در سده های بعد با تنوع بیشتری ادامه یافت. به طوری که در سال های اخیر ترجمه های بسیاری از اشعار این شاعر پر آوازه به زبان های ایتالیایی، اسپانیایی، روسی، فرانسه، ترکی، مجاری، رومانیایی و نروژی به دست آمده است.

انتهای پیام/