به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)، محمدرضا ولی‌زاده؛ با فرارسیدن هجدهمین روز از بهار ۱۴۰۰، حالا درست بیست و سه سال شد که فوتبال ایران در سوگ از دست دادن سیروس قایقران نشسته است. در غم فقدان کسی که نام و آوازه‌اش نسل به نسل و دهان به دهان چرخید و کمتر کسی است که از فضایل اخلاقی و سطح فنیِ کاپیتان فقید بااخلاق تیم ملی ایران و باشگاه ملوان انزلی بی‌خبر باشد.

انزلی‌چیِ عاشق!

در شانزده سالگی در تیم‌های پایه ملوان رشد کرد و ازسال‌های ۵۷ تا ۶۳، باعملکردی درخشان در فوتبال گیلان و تیم ملوان به شهره خاص و عام رسید. در سال ۶۳، قایقران درست در دوقطبی‌ترین زمان فوتبال ایران در سطح ملی هم شکوفا شد. در همان موقعی که شرط پوشیدن پیراهن تیم ملی، عضویت در سرخابی‌های پایتخت بود، مردی از محله کلویر انزلی بدعت شکنی کرد و از ملوان با شایستگی به پیراهن تیم ملی رسید.

مرحوم دهداری، او را کاپیتان تیم ملی کرد و عنوان تنها بازیکن و کاپیتان شهرستانی آن روزهای فوتبال ایران، راهی آوردگاه‌های بین‌المللی شد و در سال ۶۷ تیم ملی ایران با کاپیتانی قایقران در جام ملت‌های آسیا در قطر به مقام سومی رسید و دو سال بعد هم با شکست طلسم بیست ساله، قایقران همراه با تیم ملی ایران قهرمان بازی‌های آسیایی پکن شد.

بعد از حضور در الاتحاد قطر و بازگشت به ملوان، قهرمانی در جام حذفی را با تیم محبوبش جشن گرفت و ملوان را راهی مسابقات آسیایی کرد. سپس در سال ۷۲ راهی تهران شد و به عضویت تیم کشاورز تهران درآمد و بعدتر با آویختن کفش‌هایش عنوان سرمربی کشاورز نتایج بسیار خوبی گرفت، پس کشاورز به بندرعباس نقل مکان کرد سرمربی تیم لیگ دویی مسعود هرمزگان شد، در همان سال‌های ۷۶ و ۷۷ قایقران از علاقه خود به بازگشت به ملوان می‌گفت اما به دلایل مختلف بازگشت سیروس به شهر زادگاهش منتفی شد.

داستان آن شب تلخ

بدون شک ۱۸ فروردین، سیاه‌ترین روز فوتبال گیلان است. قایقران درست همان موقعی که برای گذراندن تعطیلات نوروز همراه با خانواده به انزلی رفته بود، در راه بازگشت به تهران در حوالی امام‌زاده هاشم طی سانحه برخورد اتوموبیلش با یک خاور، جان به جان آفرین تسلیم کرد. متاسفانه راستین فرزند او هم در این تصادف جان خود را از دست داد تا داغِ از دست دادن سیروس سنگین‌تر شود.

سیروس آبای، چهره جاودان در فوتبال ایران

از جامعه فوتبال کمتر کسی است که هجدهم فروردین و سالگرد درگذشت مرحوم قایقران را از خاطر ببرد. قایقران در همین بهار کوتاه عمرش از هر معیاری برای فوتبال ایران یک اسطوره جاودان بود و خواهد ماند. قدیمی‌ترها بهتر می‌دانند که سیروسِ فوتبال ایران تا چه حدی محجوب و محبوب بود. شاید به همین دلیل است پس از خداحافظی از فوتبال گوشه عزلت گزید و از صحنه‌ها دور شد. اما بدون شک امثال مرحوم قایقران‌ هرچه از دیده دور باشند در دل و قلب فوتبالدوستان ماندگارترند.

روحش شاد و یادش گرامی‌باد

انتهای پیام/