استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان در گفتگو با خبرنگار استانی ایسکانیوز از همدان در رابطه با جشن آذرگان بیان کرد: جشن آذرگان یکی از جشن های ایرانیان باستان است که در ستایش نور و آتش برگزار میشود.
در نُهمین روز از آذرماه در گاهشمار زرتشتی که نام روز و ماه یکی میشود یعنی روز آذر در ماه آذر، جشن آذرگان برگزار میشود که در گاهشمار خورشیدی برابر است با سوم آذر ماه خورشیدی. این جشن نام های متفاوتی دارد به عنوان نمونه جشن آذرگان، آذر جشن یا عید آذر که یکی از عید های قدیم ایرانیان بوده است که گاهی به عنوان آذرخش خوانده میشود. آذرخش به معنای برق یا صاعقه است وجهه تسمیه این جشن ها در ۱۲ماه سال بوده است زمانی که ایرانیان باستان این جشن ها را میگرفتند آذرجشن به تعبیری ۹ام آذرماه بوده که امروزه در تقویم های زرتشتی نهم آذر را که مصادف با نهمین ماه می‌شده است این روز را جشن میگرفتند و جشن آذرگان نامیده اند
شهروز جمالی همچنین در رابطه با علت برگزاری جشن آذرگان گفت: عید یا آذر جشن که در روز نهم ماه برگزار میشود. ایرانیان در این روز به محل آتش کده ها رفته و همراه با لباس های پاک و تن های شسته مشغول به زینت دادن به آتش کده ها می‌شدند.
افراد این روز را به عنوان نیایش و بزرگداشت آذر در آیین زرتشتی می دانسته اند. عید آذر در کتاب آثارالباقیه ابوریحان بیرونی این گونه ذکر شده است که روز نهم آذر عیدی است که آن را برای توافق دو نام آذرجشن می‌نامیده اند و در این روز به افروختن آتش نیاز است و به نام فرشته ای که به همه آتش ها موکل است موسوم است و زرتشت امر کرده که در این روز آتش کده ها را زیارت کنند و قربانی ها را به آتش نزدیک کرده و در امور عالم مشاوره کنند.
وی در باب وجهه تسمیه جشن آذرگان به نور و روشنایی ادامه داد: واژه آتش و یا آذر، واژگان مشابهی دارد که آترش و در زبان پهلوی آتور یا آتار و در فارسی نو آذر آدیش و به شکل مخفف تش و در زبان کردی آگر نام گذاری می‌شدند. ریشه آتش در زبان سانسکریت زبان هند باستان اسرونه بوده است
این آتش در حقیقت نمادی از خداوند و اهورا مزدا است و در قالب آیین های توحیدی مثل یهودیت مسیحیت اسلام و زرتشتی نمادی از نور خداوند می‌باشد و مقدس است.
آذر که در خداوندها آتر است به معنای آتش اسم یکی از ایزدان است و می‌دانیم همه ادیان به نوعی نور را نماد خداوند می‌دانند و اگر در قرآن و دین یهودیت نگاه کنیم متوجه میشویم که خدای یهود در آتش و نور ظاهر میشود و با حضرت موسی گفتگو می‌کند و اگر سوره طاها آیه ۹و ۱۰ را قرائت کنیم، متوجه میشویم که از نار به یک جلوه‌ای از حق نام برده شده است.
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَی إِذْ رَأی ناراً فَقالَ لِأَهْلِهِ امْکُثُوا إِنِّی آنَسْتُ ناراً لَعَلِّی آتِیکُمْ مِنْها بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَی النَّارِ هُدیً
(آیا خبر موسی به تو رسیدن است؟ هنگامی که آتشی دید پس به خانواده‌ی خود گفت: قدری درنگ کنید، همانا من آتشی یافتم، شاید (بتوانم) مقداری از آن را برای شما بیاورم یا به واسطه‌ی (آن) آتش، راهی بیابم.)
در قرآن اگر ملاحظه کنید سوره نور آیه بیست و چهارم و آیه سی و پنج اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ ۖ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ ۖ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لَّا شَرْقِیَّةٍ وَلَا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ۚ نُّورٌ عَلَیٰ نُورٍ ۗ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَن یَشَاءُ ۚ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ ۗ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ﴾
(که به معنای خداوند نور آسمان و زمین است مثل نور او چون چراغدانی است که در آن چراغی و آن چراغ در شیشه ای است.)
بنابراین در اوستا کتاب مقدس زرتشتیان نیز اهورا مزدا نور خداوند خوانده شده است.
زرتشتیان نور را نمادی از خودشان می‌دانند
و موقع عبادت به نور؛ خورشید یا آتش نگاه می‌کردند و همچنان این آیین و رسم وجود دارد و نور و روشنایی سرمنزل خدایی به شمار می آید و قبله گاه زرتشتیان است.
زرتشتیان بر این باورند که مقدس بودن آتش به دلیل برگشت راستی و روشنایی آن است بنابراین در تمامی اقوام ابتدایی جهان در ابتدا که قصد دادن هدیه ای به خدایان داشتند، هدیه ها را درون آتش می انداختند و بر این باور بودند که بالا رفتن دود آتش به آسمان باعث برآورده شدن آرزو و تمناهایشان میشود.
جمالی در باب آداب و رسوم خاص جشن آذرگان بیان کرد: درباب این روز این گونه که ذکر شده است آتش کده ها حکم عبادتگاه زرتشتیان را داشته به طوری که مردم به آتش کده ها رفته و در آن مکان به درگاه اهورا مزدا نیایش می‌کردند.
خبرنگار: ندا گودینی
انتهای پیام/
نظر شما