مدلینگ اسلامی ابتدا واکنش های بسیاری ازجمله اصولگرایان را برانگیخت اما آن هم مثل تبلیغات کم کم دارد در ایران تثبیت می شود. در ادامه گفتگویی کوتاه با یک مدل ایرانی 23 ساله انجام داده ایم.
این مدل می گوید از ابتدا دوست داشته است که مدل شود برای این منظور هم یک دوره کوتاه دیده در موردCATWALK ،ورزش و تغذیه و BODY LANGUAGE
البته این مدل می گوید در مدلینگ اسلامی تاکیدی بر این نیست که همه افراد لاغر یا قد بلند باشند ممکن است فردی توپر باشند اما مدل چاق نداریم. البته از افراد چاق در تیزرهای تبلیغاتی استفاده می شود.
او تاکید می کند: در اروپا ورزش های سختی برای مانکن شدن وجود دارد، مثلا باید استخوان های بدنتان در برخی از بخش ها بیرون بزند اما در مدلینگ اسلامی چنین رویکردی نیست. البته در اینجا بیشتر ورزش های هوازی، غیر هوازی و بدن سازی مهم است.
او در مورد چگونگی استفاده از مدل ها می گوید: بستگی دارد که چه چیزی می خواهد نمایش داده شود. ممکن است برای یک طراح فقط قد و وزن ملاک باشد، برای یکی صورت، استفاده از مدل الگوی واحدی ندارد.
این مدل نحوه پوشش مدل های رسمی را این گونه بیان کرد: در شوهای زنانه مدل ها پوشیده هستند و حجاب هم دارند. در ژورنال های خیاطی هم همین طور باید حجاب داشته باشیم. مدل های خارجی با عشوه راه می روند اما مدل های ایرانی در فضاهای رسمی نباید چنین رفتاری داشته باشند و باید با مطابق با موازین اسلامی رفتار کنند.
او در مورد دستمزد مدل ها در ایران حرفی نزد و ترجیح داد سکوت اختیار کند. معلوم نیست مانکن های ایرانی مثل همتایان خارجی خود دستمزدهای بالا می گیرند یا خیر؟ اما آیا دستمزد خوب داشتن می تواند جایگزین سلامتی شود؟
مدل های زیرزمینی!
اما در مورد مدل های زیرزمینی، دوستی سری زده بود به یکی از مغازه های پاساژی معروف در غرب تهران که لباس زیرزنانه می فروشند. البته فقط ورود زنان مجاز بوده اما هر مدل لباسی را که انتخاب کنید مدل آن را می پوشد. آیا زنهایی که در جاهای زیرزمینی کار می کنند در معرض آسیب نیستند؟آیا ممکن است توسط کارفرمایان خود استثمار شوند؟ گذشته از این مسئله حتی مدل های رسمی هم بنابر شنیده ها درگیر روابطی به شدت سلسله مراتبی با کارفرمایان خود هستند.
دیکتاتوری لاغری وحشتناک است
سه سال پیش مانکن معروف ایزابل کارو به کمپین ضدلاغری پیوست. او سالهای زیادی از عمرش را گذاشته بود تا مدلی معروف شود اما سلامتیش را از دست داد. و تلاش کرد تا دختران جوان را از دام مانکن شدن نجات دهد.
او به کمپین ضدلاغری گفت: اندامی را که از آن متنفرم، به نمایش گذاشتم تا دختران جوان در سر تا سر دنیا و دست‌اندرکاران مد متوجه بشوند که دیکتاتوری لاغری، تا چه اندازه وحشتناک است. لاغری بیش از حد باعث مرگ می‌شود و لاغری یعنی همه چیز به غیر از زیبایی. من می‌خواستم رنج خودم را فریاد بکشم. بعضی از مانکن‌ها برای نجات خانواده‌هایشان از فقر به چنین شرایطی ادامه می‌دهند. سال گذشته در برزیل دو مانکن جان خود را از دست دادند. طراحان لباس، بی‌مسئولیت هستند و از دختران جوانی که حاضرند برای وارد شدن به دنیای مد دست به هر کاری بزنند، سوءاستفاده می‌کنند.
او اجازه داد عکسهایی از او با بدن تکیده اش منتشر بشود تا دختران جوان با دیدن آن در دام مدلینگ نیافتند.
ارمغان مدلینگ برای زنان ایرانی
مدلینگ چه دارد که به زنان ایرانی بدهد؟ آیا زنان ما مدام خودشان را با مدل ها مقایسه نخواهند کرد؟ بی اشتهایی عصبی، ترس از اندکی چاق شدن، ایجاد دغدغه های فکری نسبت به بدن و شی واره دیدن خود؟ آیا مردهای جامعه زنانشان را تحت فشار برای پیروی از مدل ها نخواهند گذاشت؟ آیا این ها ثمره مدلینگ از هر نوعش برای زنان ما نیست؟ آیا مدلینگ هم مانند جراحی هایی زیبایی زن را از انسانی دارای قوه تفکر به انسانی تقلیل یافته به بدن فرونخواهد کاست؟
