ایسکانیوز: سراهای محله چندی است که در تهران شکل گرفته است تا مشارکت شهروندان را جلب کند ودر حقیقت یکی از ابزارهای اجرای محله محوری در شهرداری تهران است. در بسیاری از مناطق تهران سراها جای خود را باز کرده اند و اهالی محل برای پر کردن اوقات فراغت از آن استفاده می کنند. سراهای محله مکانی آموزشی فرهنگی است و زیر نظر شهرداری ناحیه و منطقه فعالیت می کند. سراها باید به سمت خودگردانی بروند و از این رو معمولا حقوق کسانی که در سرا کار می کنند توسط مدیر سرا پرداخت می شود اما برنامه های بسیاری از سوی شهرداری مناطق و نواحی به سراها دیکته می شود. بسیاری از کارمندان سرا را زنان تشکیل می دهند شاید به این دلیل که نیروی کار ارزانی هستند. در ادامه با یکی از این زنان که در خانه تسنیم مشغول به کار است گفتگو کرده ایم.
پروانه قنبری مسئول خانه تسنیم اتابک در گفتگو با خبرنگار ایسکانیوز در مورد وظایف این خانه گفت: خانه تسنیم یکی از 14 خانه ای است که در سراهای محله دایر شده است. این کلمه برگرفته از توانمندسازی، سبک زندگی ایرنی – اسلامی، نهاد خانواده و مشارکت اجتماعی است.
او ادامه داد: البته ایده سرای محله و خانه های آن برای جلب مشارکت مردم محله است اما تعداد 14 خانه سبب موازی کاری های بسیاری می شود. از طرف دیگر عنوان می شود کار مشارکتی است پس چرا ما باید از 8 و نیم صبح تا 4 و نیم بعد ازظهر سرکار باشیم؟ چرا باید به شهرداری گزارش بدهیم؟ چرا برنامه از بالا به ما ابلاغ می شود؟ چرا مدیران که عوض می شوند به ما فشار می آورند که کارهای مختلفی را انجام دهیم و مدام گزارش از ما می خواهند؟ اگر مشارکتی است باید بگذارند خودمان با روش خودمان کار کنیم.
حقوق کم و نادیده گرفتن زحمات
قنبری افزود: پروژه های مختلفی به ما محول می شود که گاه موازی است. همزمان چند پروژه به ما می دهند و می خواهند که پیگیری کنیم. از یکسو حجم کار بالاست از سوی دیگر حقوق دریافتی ما 200 هزارتومان است که سرموقع هم داده نمی شود. خب چطور توقع دارند که انگیزه داشته باشیم؟ این در حالی است که خانه علم و زندگی و رفاه حقوقشان را معاونت اجتماعی می دهد. شهرداری باید به هر سرا هر 3 ماه 10 میلیون تومان بدهد که نمی دهد و مدیر سرا هم نمی تواند حقوق ما را سر وقت بدهد.
او خاطر نشان کرد: من سال گذشته در جشنواره تسنیم دو اثر برتر داشتم. یکی از آن ها اجرای کنسرت توسط نابینان برای زنان محله در سرا بود که با استتقبال هم روبرو شد و در جشنواره یکی از 30 اثر برتر بود .اما تقدیری که از من نشد هیچ از دیگر سو معاونت اجتماعی قول داده بود که هزینه گروه نوازندگان را بپردازد که نپرداخت و من حقوق دو ماه خودم را به آن ها دادم. این در حال بود که برای هر طرح برتر دو میلیون تومان به حساب منطقه واریز شده بود. بنابراین انگیزه ای از سوی مسئولان خانه تسنیم برای مشارکت بیشتر باقی نمی ماند. همچنین کارگاه هایی که برای جشنواره تسنیم برگزار می شود نه خروجی درستی دارد نه سودی برای محله ودلیل برگزاری آنها مشخص نیست.
نیاز محلات در نظر گرفته شود
قنبری ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات خانه تسنیم را برنامه های ابلاغی می داند که با محله اتابک سازگاری ندارد. قنبری گفت: درمنطقه 15 خشونت خانگی خیلی زیاد است. ممکن است این مسئله در منطقه 2 وجود نداشته باشد بنابراین لازم است شهرداری اجازه دهد خانه های تسنیم با توجه به نیاز محله خودشان برنامه ریزی کنند. ما نیاز به برگزاری کلاس مهارت های زندگی و کنترل خشم را داریم یک محله دیگر نیاز دیگری دارد این اختیار باید به سرا واگذار شود که برنامه های آموزشی را خودش انتخاب کند.
از سوی دیگر شهرداری به هر خانه برای ارائه گزارش فشار می آورد و درخواست برگزاری کلاس های مختلف را دارد این باعث می شود که اگر یک برنامه ای دارد اجرا می شود مسئول خانه های دیگر که ربطی برنامه هم به آن ها ندارند بیایند و بنر خودشان را بزنند و عکس بندازند و بروند. این کار عملا باعث می شود مردم اعتمادشان را به سرا از دست بدهند و فکر کنند که همه کارهای ما برای گزارش دهی است. این روندی است که به مشارکت مردم آسیب می زند و نادرست است. اگر شهرداری کارهای زیادی محول نکند و اجازه بدهد هر سرا برنامه های خودش را اجرا کند این اتفاق هم نمی افتد.