تهران – ایسکانیوز:رییس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران گفت:قربانیان خشونت در مدارس، کودکان قشر آسیب‌پذیر هستند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکا نیوز فاطمه دانشوراظهار داشت:موضوع تنبیه بدنی در مدارس بازهم در شرایطی خبرساز شده که بسیاری از افراد گمان می‌کنند این نوع خشونت سال‌هاست که در مدارس کشور ما ریشه‌کن شده‌است؛ تصوری که با واقعیت موجود فاصله دارد و متأسفانه اخبار شوک‌آوری از گوشه و کنار کشور و حتی کلانشهر تهران، حکایت از این دارند که انواع خشونت‌های جسمی مانند کتک، حبس و حتی آزار و اذیت جنسی در برخی مدارس به وقوع می‌پیوندند.با وجود اطلاعیه اخیر آموزش و پرورش درباره ممنوعیت تنبیه بدنی و جرم بودن آن،چند روزی است که فایل تصویری‌ای در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که از تنبیه بدنی یک دانش‌آموز سرکلاس درس به شکل دردناک و تحقیرآمیزی پرده برمی‌دارد؛ معلم در این فیلم با مشت و لگد نوجوان دانش‌آموز را کتک می‌زند و دانش‌آموز دیگری به طور مخفیانه از این صحنه فیلمبرداری کرده است.
وی افزود:واقعیت این است که به مدد گوشی‌های موبایل و شبکه‌های اجتماعی، دیگر کمتر اتفاقی است که از چشم عموم پنهان بماند و هرنوع آسیب اجتماعی، هرقدر عده‌ای سعی در لاپوشانی و کوچک جلوه دادنش داشته باشند، بالاخره از روزنه‌ای آشکار می‌شود و در معرض قضاوت عموم قرار می‌گیرد. تنبیه بدنی در مدارس هم اگرچه بارها توسط مسئولان آموزش و پرورش انکار شده ولی با انتشار فیلم‌هایی از این دست، و اخبار حوادثی که هرچند وقت یک‌بار شاهدشان هستیم، همچنان یکی از معضلات اجتماعی ما محسوب می‌شوند.
دانشور ادامه داد:در شرایطی که ریاست جمهوری، آقای روحانی به صراحت اعلام کرده‌اند:« هیچ تنبیه بدنی درمدارس کشوربرای دانش آموزان وجود ندارد و اگرخدای ناکرده درگوشه ازکشوربا تنبیه جسمی دانش‌آموزان مواجه شویم دولت تدبیروامید با اشد وجه با آن برخوردخواهدکرد.» و در شرایطی که مغایر با این اظهار نظر صریح، ما همچنان شاهد تنبیه بدنی دانش‌آموزان در برخی مدارس هستیم، سوال من از وزارت آموزش و پرورش این است که اگر تنبیه بدنی، از مصادیق اعمال مجرمانه در مدارس محسوب می‌شود، چه سازو کاری برای پیشگیری از وقوع چنین تخلفاتی اندیشیده شده است؟ چه سیستمی برای رسیدگی عادلانه به شکایات دانش‌آموزان وچه مجازاتی برای متخلفان در نظر گرفته شده و آیا اصلا دانش‌آموزان ازچنین فضای امنی برخورارند که جرأت مطرح کردن و امید رسیدگی منصفانه به شکایات‌شان را داشته باشند؟ از این مهم‌تر، در نظام استخدامی آموزش و پرورش، چه تمهیدانی برای گزینش افراد صالح و سالم از نظر روانی به عنوان معلمان و کادر مدارس در نظر گرفته شده است؟ در مراکز تربیت معلم، علاوه بر آموزش علوم و فنون به کسانی که قرار است امین فرزندان مردم و حافظ سرمایه‌های ملی باشند، آیا سنجش دقیق شخصیت از نظر روان‌شناختی و سنجشمیزان برخورداری از مهارت‌هایی همچون کنترل خشم، انعطاف‌پذیری و همدلی در این افراد انجام می‌پذیرد؟
رییس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران تصریح کرد:واقعیت این است که به مدد گوشی‌های موبایل و شبکه‌های اجتماعی، دیگر کمتر اتفاقی است که از چشم عموم پنهان بماند و هرنوع آسیب اجتماعی، هرقدر عده‌ای سعی در لاپوشانی و کوچک جلوه دادنش داشته باشند، بالاخره از روزنه‌ای آشکار می‌شود و در معرض قضاوت عموم قرار می‌گیرد. تنبیه بدنی در مدارس هم اگرچه بارها توسط مسئولان آموزش و پرورش انکار شده ولی با انتشار فیلم‌هایی از این دست، و اخبار حوادثی که هرچند وقت یک‌بار شاهدشان هستیم، همچنان یکی از معضلات اجتماعی ما محسوب می‌شوند.
وی افزود: نکته دیگری که به زعم من بسیار نگران‌کننده است، این است که خشونت جسمی یا کلامی، بیشتر در مدارس دولتی که پذیرای کودکان و نوجوانانی از قشر ضعیف جامعه هستند رواج دارد؛ این‌ها که اغلب با مشکلات مالی، خانوادگی و بدسرپرستی دست به گریبان‌اند، ممکن است سوءرفتارهایی همچون خشونت، بیش‌فعالی و عدم علاقه به تحصیل را بروز دهند که اتفاقا نیازمند توجه و رفتار آگاهانه‌تری از جانبمعلمان و کادر مدرسه است ولی متأسفانه به دلیل همان سهل‌گیری در انتخاب و پرورش معلم، و به دلیل محروم بودن از احترامی که محصلان در مدارس غیرانتفاعی از آن برخورداند، بعضا با بدترین برخوردها و خشونت‌های کلامی و حتی جسمی مواجه می‌شوند. تداوم این خشونت و رفتار غیرانسانی، اندک علاقه و امید به تحصیل و پیشرفت را هم در این دانش‌آموزانآسیب‌دیده از بین می‌برد و نتیجه‌ای جز لجبازی، دلزدگی، ایجاد حس انتقام‌جویی و در نهایت ترک تحصیل و رها شدن‌شان در خیابان‌ها و محیط‌های آلوده را نخواهد داشت.
دانشور تاکید کرد:رواج خشونت در مدارس، به شکل آشکار و نهان، به صورت جسمانی و روانی، یکی از معضلات جدی نظام آموزشی ماست اما تا زمانی که وزارت آموزش و پرورش چنین پدیده‌ای را به رسمیت نشناسد و با دیدگاه حمایت صنفی و تعصبات درون سازمانی، برای پنهان نگه داشتن این آسیب تلاش کند، هیچ یک از ما نمی‌توانیم با خیال راحت فرزندان‌مان را به دست مدارس بسپاریم و از امنیت روانی و جسمانی عزیزان‌مان، در جایی که باید خانه دوم‌شان باشد اطمینان حاصل کنیم.
کد خبر: 205137
