به گزارش خبرنگار اقتصادی ایسکانیوز، البته این موضوع نیازمند ارائه راهکارهایی مناسب و عملیاتی‌است که از همین حالا باید مدیران بورس کشور دنبال امنیت سرمایه‌گذاری و ایجاد جذابیت بالا برای ورود سرمایه‌گذاران باشند. با وجودی ‌که سرمایه‌گذاران خارجی تمایل خود را برای حضور در بخش‌های نفتی و صنایع دیگر نشان می‌دهند، اما به هر حال سرمایه‌گذاری در این بخش‌‎‌ها فرصتی را برای مدیران بورس فراهم می‌کند که با ایجاد ظرفیت‌سازی، جذابیت‌هایی را برای سرمایه‌گذاران خارجی در این بازار ایجاد کنند.

محمد علی شهدایی، کار‌شناس بازار سرمایه، تاکید می کند: چنانچه اوراق قرضه از سیستم اقتصادی کشور حذف شود، تنها کانالی که به عنوان مشارکت فعال آحاد مردم وجود دارد، بازار سرمایه و بورس است، بنابراین توسعه پایدار در گرو تقویت بازار سرمایه است.

وی،با بیان اینکه نقش دولت در توسعه اقتصادی بر پایه بازار بورس پایبندی به وظایف نهادی است، می گوید: اقتصاد کشور به جای بانک محور باید بورس محور شود و اگر بخواهیم پایه توسعه اقتصادی کشور را براساس بازار بورس قرار دهیم باید یک الگوی جهانی داشته باشیم.

شهدایی، بر این باور است که بازار سرمایه باید تبدیل به محور اقتصادی کشور شود و به طورحتم در افق بلندمدت منطقی سرمایه گذاران عاقل زیان نمی کنند.

با محمد علی شهدایی، کار‌شناس بازار سرمایه، درباره این موضوع و موضوعات دیگر مثل فرصت ها و چالش های سهامدار بودن پس از لغو تحریم‌ها به گفت‌و‌گو نشستیم که ماحصل آن بدین شرح است.

توسعه پایدار در گرو تقویت بازار سرمایه است

آقای شهدایی به نظر شما بازار سرمایه چه جایگاهی در توسعه اقتصادی کشور در دوران پساتحریم دارد؟

بازار سرمایه در اقتصادهای موفق دنیا محوری ترین تامین کننده مالی بنگاه های اقتصادی آن کشورها است. یعنی اگر کشوری بخواهد در مسیر توسعه اقتصادی گام بردارد باید با مشارکت سرمایه های بخش خصوصی حرکت توسعه ای خود را آغاز کند.

بزرگترین بورس های جهان در صنعتی ترین و موفق ترین کشورهای دنیا هستند به عنوان مثال کشور عربستان شاید کشور رشد یافته ای باشد،اما هیچ وقت بورس توسعه یافته ای نداشته است یا امارات متحد عربی شاید کشور ثروتمندی باشد، اما تاکنون بورس این کشور جزء بورس های معتبر جهانی نبوده است. بورس های معتبر جهانی درکشورهایی چون کره جنوبی، ژاپن، سنگاپور و آمریکا مشاهده می شود، بنابراین لازمه گام برداشتن در مسیر توسعه پایدار و یکی از زمینه هایی که می تواند به تحقق توسعه پایدار کمک کند، مشارکت آحاد مردم است.

چنانچه اوراق قرضه از سیستم اقتصادی کشور حذف شود، تنها کانالی که به عنوان مشارکت فعال آحاد مردم وجود دارد، بازار سرمایه و بورس است. بنابراین بدون شک توسعه پایدار مساوی با تقویت بازار سرمایه است که تحقیقات بسیار گسترده ای در دنیا درخصوص اینکه تشکیل بازار سرمایه می تواند باعث توسعه اقتصادی پایدار شود، وجود دارد.

نقش دولت در توسعه اقتصادی بر پایه بازار بورس پایبندی به وظایف نهادی است

به نظر شما دولت باید در دوران پساتحریم چه راهبردهایی داشته باشد تا بورس نقش اصلی خود را در اقتصاد ایفا کند؟

دولت در وهله اول به منظور دستیابی به توسعه اقتصادی پایدار، باید از کشورهای توسعه یافته که دارای بورس های معتبر جهانی هستند،الگوبرداری کند.

اقتصاد کشور به جای بانک محور باید بورس محور شود و اگر بخواهیم پایه توسعه اقتصادی کشور را براساس یک بازار بورس محور قرار دهیم باید یک الگوی جهانی داشته باشیم، به طوری که عکس العمل هایی که دولت کشورهای دارای بورس های معتبر جهانی از خود نشان می دهند می تواند الگویی برای توسعه اقتصادی بر پایه بورس باشد.

در هیچ کشوری مشاهده نمی شود که دولت ها شریک سفره بخش خصوصی باشند یا در فعالیت های موازی بخش خصوصی، دولت یا نهادهای عمومی فعالیت موازی داشته باشند.

در هیچ کشوری از دنیا مشاهده نمی شود که دولت را به عنوان یک تاجر خوب شناسایی کرده باشند به طوری که در جهان یک ضرب المثلی وجود دارد که دولت ها هیچ وقت تجار خوبی نیستند.

بنابراین اگر قرار باشد فرآیند توسعه اقتصادی برمبنای بازار بورس اجرایی شود باید دولت به وظایف نهادی خود پایبند باشد، وظایف نهادی دولت تامین امنیت اقتصادی و استفاده از ابزارهای مالی و مالیاتی جهت تقویت فعالیت های اقتصادی است. درحال حاضر کشور در دوران رکود اقتصادی به سر می برد بنابراین انتظار می رود که مشوق های مالیاتی زمینه ای برای توسعه فعالیت های اقتصادی شود، اما هم اکنون با تصویب قانون مالیاتی جدید به نظر نمی رسد که دولت خواهان توسعه اقتصادی کشور باشد.

کوچک شدن دولت یکی دیگر از وظایف نهادی دولت است،اما تاکنون این امر اجرایی نشده است، به عنوان مثال اقتصاد کشور ژاپن، آلمان، آمریکا چند برابر کشور است و دولت این کشورها چند برابر دولت ما است؟ بنابراین الگوهایی در جهان وجود دارد که به سادگی قابل استناد هستند.

به طورحتم باید تعرفه های گمرکی،حمایت های گلخانه ای از صنایع مختلف برداشته و زمینه های توسعه اقتصادی فراهم شود؛ این امر مهم ترین وظیفه دولت نه تنها در ایران بلکه در تمام کشورهای دنیا است.

آقای دکتر با توجه به اینکه این روزها شاخص بورس همچنان منفی و روند نزولی خود را طی می کند،آیا سهامداری یا به طوری کلی سهامدار بودن می تواند در دوران پساتحریم جایگاه اصلی خود را پیدا کند؟

شاید تأخر زمانی در رشد شاخص بازار سرمایه بوجود آید یا دوران گذاری وجود داشته باشد که رعب و وحشتی در سرمایه گذاران ایجاد کند اما بدون شک بازار سرمایه در دوران پساتحریم جایگاه اصلی خود را پیدا می کند.

بورس،مسیر توسعه اقتصادی نهایی کشور است و بازار سرمایه باید تبدیل به محور اقتصادی کشور شود و به طورحتم در افق بلندمدت منطقی سرمایه گذاران عاقل زیان نمی کنند.

مردم جیب خود را با دولت شریک شوند

به نظرشما فرصت ها و چالش های سهامداری در آینده اقتصاد ایران چگونه تحلیل می شود؟

یکی از دغدغه های اصلی که بین موافقان و مخالفان دولت مطرح می شود، میزان رشد نقدینگی کشوراست.

درحال حاضر نقدینگی با واسطه یا بدون واسطه در دست مردم است، اما واقعیت امر این است که متاسفانه نقدینگی به سمت تولید متمرکز نمی شود. بدون شک تمرکز نقدینگی در بخش تولید باعث اشتغال زایی، رفع رکود اقتصادی و توسعه اقتصادی پایدار کشور می شود. اما سوالی که مطرح می شود این است که این میزان نقدینگی در دست مردم چگونه در بخش تولید متمرکز شود؟ انتظاری وجود ندارد که هر یک از افراد جامعه به تاسیس شرکت یا بنگاه تولیدی اقدام کنند بلکه باید باهم مشارکت داشته باشد. مشارکت مردم به معنای سپرده گذاری در بانک ها نیست، شاید در یک مقطع زمانی تقویت سپرده بانکی یکی از راه های توسعه اقتصادی باشد اما سپرده گذاری در بانک ها باعث توسعه اقتصادی پایدار نخواهدشد.

اجرای توسعه اقتصادی نیاز به مشارکت مردم دارد که مشارکت مردم هم شامل همدلی است و هم اینکه جیب خود را با دولت شریک کنند نه اینکه مراقب شریک بزرگ خود یعنی دولت باشند.

401401