به گزارش ایسکانیوز به نقل از روابط عمومی شرکت کنترل کیفیت هوا، دکتر وحید حسینی با بیان این مطلب، گفت: یکی از مشکلاتی که برای کاهش آلودگی هوا در تهران وجود دارد این است که مساله آلودگی هوا در طول سال صرفا در روزهایی جدی گرفته می شود که هوای تهران در شرایط هشدار یا اضطرار قرار می گیرد و غلظت آلاینده ها به حدی میرسد که سازمان ها و نهادهای مسئول را ناگزیر از جلسات تصمیم گیری فوری برای مدیریت این شرایط می کند.

او با تاکید بر اینکه تهران در بیشتر روزهای سال هوای سالمی برای تنفس ندارد، گفت: اگر طبق برنامه ریزی ها و بر اساس مصوبات، طرح کاهش از ابتدای آبان امسال در تهران اجرا شده بود در شرایطی که از هفته گذشته بر هوای تهران حاکم شده این امکان وجود داشت تا با استفاده از بانک اطلاعات خودروها از تردد خودروهای کلاس زرد و قرمز که منبع اصلی تولید آلاینده در ناوگان حمل و نقل درون شهری تهران هستند، جلوگیری شود و از این طریق آلودگی هوا به صورت هدفمند و موثر کنترل کرد و کاهش یابد.

حسینی اتخاذ تصمیماتی مثل تعطیلی مدارس یا ممنوعیت فروش طرح ترافیک در تهران و محدود کردن فعالیت کارخانه های سیمان و مانند آنها را برنامه های مقطعی دانست که آثار آنی و کوتاه مدت بر کیفیت هوای تهران دارند اما مشکل آلودگی هوا را حل نمی کنند.

او گفت: اگرچه باید در شرایط خاص از همه ابزارها با بهبود کیفیت هوای تهران استفاده کرد اما آلودگی هوا در تهران رو به افزایش است و تهران در بیشتر روزهای سال هوای سالم ندارد. کنترل و کاهش با اجرای طرح های مقطعی و کوتاه مدت ممکن نمی شود و در این زمینه باید اجرای سیاست ها و برنامه هایی را مورد توجه قرار داد که ممکن است دیربازده باشند و نتایج آن چند سال بعد نمایان شود اما نتایج و تاثیر آنها پایدار و طولانی​مدت خواهد بود.

حسینی به تجربه ممنوعیت شماره گذاری خودروی پیکان و نیز حذف سرب از بنزین در دهه های گذشته اشاره کرد و گفت: در همان زمان مسئولان وقت راه دشواری برای اجرای این دو برنامه در پیش داشتند و با مقاومت های زیادی مواجه بودند اما عملیاتی شدن این دو تصمیم آثار محسوسی بر کیفیت هوای تهران داشت که تا به امروز هم نتایج مثبت آن ادامه دارد.

مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوا با بیان اینکه آلودگی هوا تهران یک منبع ندارد، گفت: منابع انتشار آلاینده هوا در تهران متعدد است و به همین دلیل باید برنامه های متعددی را به طور همزمان برای کاهش آلودگی هوای این شهر به اجرا گذاشت و در واقع این برنامه ها باید به صورت مکمل و در قالب یک سیاست کلی یکپارچه منجر به کاهش آلودگی هوا شوند. برای مثال توجه صرف به کیفیت سوخت یا حذف یک منبع آلاینده در شرایطی که صدها هزار دستگاه خودروی فرسوده و چند میلیون موتورسیکلت کاربراتوری در تهران تردد می کنند تاثیر چندانی در کاهش آلودگی هوای تهران نخواهد داشت.

20102