دو سال پیش در چنین روزهایی بود که در چند محفل و جلسه کاری پیشنهاد طرح توریسم درمانی به عنوان یکی از مهمترین پتانسیل های استان برای توسعه و پیشرفت را ارائه دادم.

مجید محمد غریبانی - رئیس شبکه بهداشتی درمانی شهرستان گرمی: مطالعات و بررسی های نسبتا جامعی هم در اینخصوص انجام داده بودم.استان اردبیل در یکی از بهترین و سهل الوصول ترین شاهراههای ورودی - خروجی مسافر قرار دارد.ایران هدف درمان کشورهای آسیای میانه است و ماهانه دهها هزار نفر از این کشورها بخصوص آذربایجان از طریق استان ما به اردبیل و دیگر شهرها برای درمان وارد کشور می شوند.
در اینجا نمیخواهم مزایا و یا سود حاصل از اتفاق را تبیین کنم که همگان بر اهمیت استراتژیک آن واقفند.

در همان زمان پس از اطلاع برخی عزیزان موضوع با استقبال مشاور محترم استاندار آقای حافظی فر مواجه و طی یکی دو تماس توسط ایشان پیشنهادهایم و چگونگی اجرا و نحوه پیاده سازی طرح در اختیار ایشان قرار گرفت.احساس جدیت در پیگیری و استقبال ایشان به نمایندگی از مدیریت کلان استان نیز امیدوارم نمود.
البته بنده به جهت مسئولیت اداری مرتبط با موضوع و اشراف نسبی که داشتم ورود دولت به این مقوله و هماهنگی ادارات و سازمانهای ذیربط را ضروری میدانستم و این از عهده صرفا یک مجموعه و یا دانشگاه ساخته نبود.دامنه کار از کشور مبداء شروع میشد و بیمار پس از شناسایی تا طی دوره کامل درمان تحت حمایت و در اختیار قرار میگرفت.
با توجه به ارتباط و مذاکراتی هم که با سازمان هلال احمر کشور انجام داده بودم حتی مسیر ورود به همکاری و نقشه راه را نیز متصور و ارائه نمودم تا در صورت تمایل ارتباطات موثر و عملیاتی برقرار گردد.
تا اینجای کار به عنوان طرح کننده و پیشنهاد دهنده بودم اما حداقل در حوزه شهرستان مغان با توجه به عدم وجود هتل و یا مهمانسرا با فراهم آوری مهمانسرایی کوچک برای اقامت بیماران خارجی که برای بیمارستان مغان جذب میکردیم تدارک و از طریق تبلیغ و ارتباطات محلی بیماریابی انجام دادیم.اما این فقط یک اقدام محدود بود و طرح توریسم درمانی استانی میتوانست با اشتغالزایی و افزایش ارتباطات زمینه توسعه فراوانی به همراه داشته باشد.بنده بصراحت اهتمام به اجرای این طرح را کمتر از اهمیت منطقه آزاد نمیدانستم و کماکان نیز نمیدانم!
در طول این دو سال نیز جسته و گریخته در برخی مصاحبه ها و جلسات از این موضوع شنیدیم اما آنچه دیده نشد اهتمام جدی و یا باور به اهمیت آن بود.
در چند روز اخیر در حاشیه یک کنگره ملی فرصتی دست داد تا با مدیران و چند نفر از مسوولان موسسه حمایت از بیماران(محب) که دارای چندین بیمارستان و موسسه درمانی هستند آشنایی و مذاکراتی داشته باشم.این موسسه با روش مشارکت بخش دولتی و خصوصی (public private partnership ( PPP
اقدامات موثری انجام میدهد که هم باعث کاهش تصدی گری دولت،هم افزایش کیفیت خدمات و همچنین کاهش بهای تمام شده خدمات میشود.این موسسه با ورود جدی به مقوله توریسم درمانی تحول شگرفی در این عرصه ایجاد کرده است.برای مثال فقط در عرض چهار سال از سال ٩٠ تا ٩٤ تعداد بیماران سرپایی از ٩٦١ بیمار به ٣٠٨٤ افزایش داشته و با ارتقای تعداد بستری سه برابری در این مدت این موسسه عملکرد شگرفی داشته است.
این موسسه با ارائه طرح احداث دهکده گردشگری سلامت محب در استان البرز با سرمایه گذاری لازم که در عرض ٤/٥ سال نرخ بازگشت سرمایه دارد و با اشتغالزایی بیش از ٣٠٠ نفر و نرخ بازدهی ٢٦ درصد به الگویی برای کشور تبدیل شده است.
ضمن اینکه از وجود چنین اتفاقهایی در کشور عزیزمان خوشحالم اما نمیتوانم نهایت تاسف و ناراحتی خودم را از اینکه استان ما با این همه پتانسیل با بی مهری مواجه است را پنهان کنم.تعصب و علاقمندی ام را نمی توانم کنار گذارم و هدررفت سرمایه ها را نادیده بگیرم.
کاش میشد عزیزان و بزرگان دست اندر کار که بنا به ظاهر قابل مشهود دغدغه توسعه دارند بصورت ریشه ای و فنی این مقوله را آنچنان که بایسته و شایسته مردمان این استان است پیگیری و تا حصول نتیجه بی تفاوت نمی ماندند.
آینده روشن منطقه آزاد در گرو زیرساخت های لازم و ابزار جذب سرمایه مثل آنچه که در دلنوشته فوق مطرح نمودم ، است و امید که محقق گردد.

10900

کد خبر: 602418

وب گردی

وب گردی