نیوشا یعقوبی.ایسکانیوز: "پرویز عبدی" را در محل کارش در آرایشگاه مردانه هنر + هنر ملاقات کردیم جایی که بیشتر شبیه گالری های نقاشی است و مشتریانش در میان تابلوها و آثار هنری محصور می شوند وشاید غرق در ظرافت دستان مردی که برای امرار معاش مجبور است سر بتراشد و مو کوتاه کند.
جالبتر اینکه او برای این کار و انتخاب نام مغازه اش دلیل منطقی و البته هنری دارد . از نظر این هنرمند وجه مشترک هنر سلمانی و هنر منبت کاری در این است که در هر دو هنر بار اضافی و زیادی کار برداشته می شود و هنر خود را نمایان

می سازد .
این هنرمند که تاکنون در چندین نمایشگاه های داخلی و کشورهای برزیل ،ایتالیا ، کویت ،ترکمنستان و آذربایجان شرکت کرده و منزل و محل کارش پر است از آثار هنری و بیش از 3 هزار عکس که با دوربین حرفه ای اش گرفته. گفتگوی ما را با هنرمند و ابداع کننده تلفیق هنر منبت و معرق کاری که شغل اصلی اش آرایشگری و سلمانی است را بخوانید.

یکی نیست حیدربابا را خوشنویسی کند؟

48 ساله است و متولد تهران اما اصلیتش برمی گردد به روستایی در اردبیل. عاشق شعرهای استاد شهریار است و آرزو دارد شعر حیدربابا را روی تابلو بیاورد اما هنوز خوشنویسی را پیدا نکرده که حیدر بابا را با خط نستعلیق نوشته باشد.
می گوید :« تابلوهایم به چهار دسته تقسیم می شود: کارهای رئال ، مینیاتور ، طراحی قاجاری و خط که فکر می کنم اگر همه کارهایم را کنار هم بگذارند تابلوهای خطم نمک خاصی دارند.»
عبدی با اشاره به اینکه تابلو ها اسم دارند می گوید:« ذبح اسماعیل ، نشاط، ایثار ، عصر عاشورا و آهنگ پرواز از کارهای ماندگار استاد فرشچیان و خط نستعلیق استاد عجمی را کار می کنم و برخی از مشتریان سفارشات و ایده هایی دارند که آن را با چوب در می آورم اما خودم بیشتر به کارهای خط علاقه دارم و ایده های کارهای تصویری ام را از طبیعت روستا و زنان روستایی با لباس محلی و صورت پدر ومادر بزرگ ها می گیرم. »

به این می گویند خانواده هنری
مثل امروز نبود که با رسیدن فصل تابستان دغدغه خانواده ها ثبت نام فرزندان در کلاس های شنا و موسیقی و آموزش کامپیوتر باشد آن روزها پدرها و مادرها بچه ها را تشویق می کردند تا در ایام فراغت ، هنر و یا مهارتی را بیاموزند تا در آینده به دردشان بخورد.
عبدی با بیان این مطلب می گوید:«مرحوم پدر اصرار داشت که هنر را نزد اساتید فن بیاموزم و با همفکری مادرم "کهلیک رضا زاده " من و برادرانم نزد" استاد صالح" و "صابر سلطانی" که پسر عمو بودند هنر منبت را آموختیم و بعدها با معرق آشنا شدم و تلفیق این دو هنر کنار هم بهانه ای برای ادامه فعالیت های هنری و باعث خلق آثاری شد که درنمایشگاه ها و فستیوال های چند کشور جهان رتبه نخست را کسب کردند.»
عبدی ها نمونه بارز یک خانواده هنری هستند . سه برادر به صورت حرفه ای و یکی به شکل تفریحی منبت و معرق کار می کنند و خواهر نقاشی می داند.

دوست ندارم همسرم هنرمند باشد
همسر پرویز عبدی آموزگار است و علاقه ای به ادامه کارهای هنری همسرش ندارد !
عبدی با بیان این مطلب می گوید :« شاید حق داشته باشد چرا که در خانواده ای هنرمند به دنیا آمده و این حقیقت را در یافته که نمی توان به در آمد حاصله از کارهای هنری تکیه و اعتماد کرد.»
هنرمند هم محله ای از صبح تا شب در کارگاه خود در زیر زمین منزل مسکونی اش کار می کند و ساعت 2 به بعد به آرایشگاه می آید و تا 12 نیمه شب کار می کند تا از این راه امورات زندگی چهارنفره شان را بچرخاند.

تابلوها به روایت اعداد
عبدی 30 تابلو در ابعاد مختلف خلق کرده که 14 مورد آن تابلوهای خط ،5 مورد کارهای رئال و 5 تابلو کارهای مینیاتوری است.
او در این باره می گوید:«کارکردن بعضی ازسوژه های تابلوها مانند شعر است. باید حس و حالش بیاید گاه ممکن است یک ماه و حتی بیشتر روی یک تابلو کار کنم و نتوانم تمامش کنم در آن لحظه باید بروم سراغ تابلوی دیگری و منتظر باشم تا حس و حال خلق آن اثر دوباره برگردد درست مثل حس آمدن شعر در ذهن شاعر. اما بطور متوسط روی هر تابلو خط بسته به بلندی و کوتاهی شعر و ریزه کاری ها و رنگ کردن 15 روز کار می کنم و تابلوهای تصاویر زمان بیشتری می برد .»
هنرمند محله ما در کنارخلق تابلوها و آثار هنری،یک عکاس حرفه ای است او از هر مشتری که معمولا از مشتریان دائمی اش می شوند عکس می گیرد و در آلبوم می گذارد. تعداد این عکس ها به بیش از 2 هزار عکس می رسد واین تعداد منهای صدها عکسی است که از نمایشگاه ها و فستیوال های داخلی و خارجی گرفته است.

ارتباط با مشتری حرف اول را می زند

او تا امروز برای کار های هنری و آرایشگری اش تبلیغ نکرده، مشتریانش او را به دوستان و آشنایان معرفی می کنند و سفارش کار می دهند و این دایره وسیع ارتباطات او را به افراد سرشناس و معروف وصل کرده است .می گوید :« 31 سال است آرایشگری می کنم و از 24 سال پیش در کوچه صالحی(محله شمس آباد ) هستم و به همین دلیل است که همه اهالی مرا می شناسند و با اینکه مغازه ام تابلو ندارد برای اصلاح به من مراجعه می کنند.»
او ادامه می دهد:« زمانی موی سر افرادی را اصلاح می کردم که الان پدر بزرگ شده اند و به همراه نوه هایشان به مغازه می آیند.»

مشتریان خاص

در و دیوار آرایشگاه پر است از عکس های مرحوم ناصر عبداللهی ، اصغر قهرمانی( دروازه بان تیم ملی فوتسال)، بهزاد حسینی (پیش کسوت کشتی فرنگی کشور) و مهدی ابطحی و اقبال درگاهی و یوسف نریمانی و یدالله اکبری از فوتبایست های قدیمی کشور و...
او می گوید :«ناصر عبداللهی از دوستان و مشتریان من بود و بسیاری از اعضای تیم های فوتبال و کشتی با معرفی دوستان و مشتریان برای اصلاح مو به مغازه من می آمدند البته جوانتر که بودم در آرایشگاهی در لاله زار کار می کردم و هنرمندانی مانند مرحوم نعمت الله گرجی، محمد ورشوچی ، آغاسی و ... به آرایشگاه مراجعه می کردند.

افتخارات

او در فستیوال هنر در عشق آباد ترکمنستان میان 16 کشور شرکت کننده مقام اول را کسب کرد و به عنوان نفر برگزیده فستیوال شناخته شد .
عبدی در این باره می گوید:«تابلوی های من در نمایشگاه قران و نمایشگاه میراث فرهنگی شرکت کرده و می توانم ادعا کنم که کارهای من در هر نمایشگاهی شرکت کرده مقام اول را بدست آورده است.»
انتخاب او به عنوان کار آفرین منطقه 10 و استاد ممتحن امتحانات هنرجویان رشته هنر از افتخارات دیگر این هنرمند محله است.

به دامادها هدیه می دهم

عبدی به تازه دامادهایی که برای اصلاح مو به مغازه او مراجعه می کنند تابلوی منبت و معرق "وان یکاد" هدیه می دهد .
او با بیان این مطلب می گوید:« در ایام فراغت تابلوهای وان یکاد کار می کنم و به تازه دامادهایی که از زمان کودکی مشتری من بوده اند هدیه می دهم و آنها بسیار خوشحال می شوند.»

یک سوال ساده ، چند پاسخ مصداقی و منطقی

این هنرمند ادعا می کند که بیشار اهالی و ساکنان روستای کری بزرگ از توابع اردبیل باسوادند ودر هنر منبت و معرق کشور سر آمدند.
مگر می شود 95 درصد از اهالی یک روستا باسواد باشند و هنر منبت را بدانند و بیشتر آنها بصورت حرفه ای به این هنر

بپردازند ؟ من می پرسم .
مرد با اطمینان می گوید :« می شود » و اضافه می کند:« هنرزیبای منبت را "عادل خانی "به روستای کِری بزرگ از توابع استان اردبیل آورد و زمینه ساز گسترش این هنر در میان جوانان روستا (که این روزها تبدیل به پیشکسوتان این رشته شده اند) شد.»
مگر می شود که 95 درصد از اهالی یک روستای کوچک باسواد باشند ؟ من می پرسم.
مرد با اطمینان بیشتری می گوید: «می شود. چرا که روحانیان و ادیبان در سال های نه چندان دور نقش مهمی در روستاها ایفا می کردند. یکی روخوانی قران کریم می آموخت و دیگری اشعار سعدی و مولانا .یکی شاهنامه خوانی می کرد و دیگری حدیث و روایات را با زبان ساده به کودکان می آموخت و می توانم به جرات بگویم که 95 درصد از ساکنان و اهالی روستای کِری بزرگ باسوادند.»

20106