زهره حاجیان- ایسکانیوز : مثل این روزها نبود که یک خانواده دو - سه نفره سوار شوند ودر ترافیک سنگین خود را به پارک های دور از خانه برسانند و سیزده شان را به در کنند.

آن روزها همه فامیل و همسایه ها در بازدید های عید قرار سیزده بدر را می گذاشتند و همه اعضای فامیل غذاها و میوه ها و کاهو سکنجبین را بر می داشتند و در جایی سرسبز زیر اندازها را می گستراندند...

مردها آتشی به پا می کردند و ردیف دیگ های کوچک و بزرگ کنار هم قطار می شد.

تاب های ساخته شده از طناب های بسته شده به درختان برای کودکان آماده می شد و بوی آش رشته همه فضا را پر می کرد .

آن روزها کسی گوشی موبایل دستش نبود و خبری از گروه های تلگرامی به گوششان نخورده بود.

آن روزها مهربانی هاواقعی بود و جوان ترها بادوستان مجازی که بعضا نام و عکس واقعی شان را ندیده بودند هم کلام نمی شدند و رازهای خود را به افرادی که نمی شناختند نمی گفتند .

آن روز ها دختران و پسران فامیل و همسایه وسط بازی همدیگر را می پاییدند و بزرگترها دختران را نشان می کردند و در فرصتی مناسب مراسم سنتی خواستگاری و ازدواج بر پا می شد ...

کاش آن روزها تکرار می شد و مهربانی ها و همدلی ها در گوشی های همراه دست به دست نمی شد و نمود واقعی داشت.

این تصویر خانواده ای را در حال به در کردن سیزده نوروز و بدرقه نوروز را نشان می دهد:

105105