به گزارش خبرنگار ایسکانیوز، اسماعیل داورفر زاده ۱۳۱۱ در تهران بود. در کارنامه هنری این هنرمند نام فیلم هایی نظیر گاو ( ساخته داریوش مهرجویی-1348)، مجموعه تلویزیونی دایی جان ناپلئون، مجموعه‌های تلویزیونی آژانس دوستی و آقای دلار به چشم می خورد. اسماعیل داورفر دارای دیپلم هنرستان هنرپیشگی بود. او از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مدرک لیسانس گرفت و دارای دیپلم مدرسه تئاتر کالیفرنیا و مدرسه الیزابت هالووی بود و مدرک معادل دکترای خود را در رشته بازیگری از وزارت فرهنگ و هنر گرفت. یکی از ماندگارترین بازی‌های وی در نقش دوستعلی خان در مجموعه تلویزیونی دایی جان ناپلئون بود. این مجموعه تلویزیونی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران تولید شد. اسماعیل داورفر نزدیک به شش دهه در عرصه بازیگری حضور داشت. این هنرمند پس از گذراندن دوره یِ بازیگری هنرستان هنرپیشگی تهران در میانه دهه ۱۳۳۰ به گروه های تئاتری پیوست که پس از کودتا نمایش های مدرن ایرانی و فرنگی را در سنگلج اجرا می کرد . وی در سال ۱۳۴۸ با بازی در دو نقش از فیلم آقای هالو ساخته داریوش مهرجویی ، وارد سینما شد .
از آثار سینمایی ای دیگری که وی در آن به ایفای نقش پرداخته می توان به تعطیلات تابستانی، تحفه هند، روزهای خوب زندگی، مهریه بی‌بی، پادزهر، عیالوار، آقای بخشدار، زیر بام‌های شهر، افسون، لنگرگاه، وکیل اول، تاتورهف سرایدار، غبارنشین‌ها اشاره کرد.
اسماعیل داورفر پس ازجدایی از گروه هنرملی با اکثر هنرمندان اداره هنرهای دراماتیک چون حمید سمندریان، علی نصیریان ، جعفر والی، عزت الله انتظامی، داوود رشیدی و ... همکاری کرده است.
داورفر در آن سال ها وضعیت هنرنمایش درایران را اینگونه توصیف کرده بود: جوان ها با همه سختی هاو مرارت ها آماده اند که کار تئاتر بکنند، اما آموزش درست دراین زمینه کمتر می بینند. دانشگاه های هنری درحال حاضر، فقط یک سری تئوری پیش پا افتاده به هنرجویان و دانشجویان ارائه می دهند که کاربردی هم ندارد. کارتئاتر باید به صورت عملی و توام با آموزش های نظری باشد. اما متاسفانه دانشجویان رشته هنر به دلیل آموزش هایی که نمی بینند کارعملی را فراموش می کنند وکسی به آن ها این مهم را گوشزد نمی کند.
نیروی جوان زیادی درعرصه هنرنمایش است که باید فرصت تجربه و کار و اجرا برای آن ها فراهم شود که متاسفانه مدیران فرهنگی دغدغه برنامه ریزی برای این پتانسیل آماده به کار دراین عرصه را تا به امروز نداشته وندارند. به دلیل این غفلت بزرگ و فاحش، خدا آن ها را نمی بخشد. امیدوارم تا زمانی که زنده هستم چنین روزی را ببینم که باردیگر هنرنمایش درایران به دوران اوج و شکوفایی خود رسیده است.
وی در چهاردهم اردیبهشت ماه سال 1387 دار فانی را وداع گفت.
505502
