ایسکانیوز- علی نصری-شاید هیچ یک از مجالس تا کنون شباهت کاملی به یکدیگر نداشته اند اما مجلس دهم را می توان سردمدار این افتراق و تفاوت دانست.

همین نکته که با وجود سپری شدن انتخابات و اعلام نامزدهای پیروز، هنوز هر یک از جریان های عمده سیاسی خود را پیروز انتخابات می دانند مؤید همین موضوع است .با اینکه به جز یک کرسی ، تمامی کرسی های مجلس صاحبان خود را شناخته اند اما پیروز انتخابات مشخص نیست و شاید بتوان ادعا کرد که مجلس دهم بدین جهت و دیگر مواردی که در ادامه خواهد آمد، نه تنها در تاریخ ایران بلکه در دنیا یا نظیرنداشته یا کم نظیر بوده است .

حال نکات جالب دیگری در مورد مجلس دهم را بایکدیگر مرور می کنیم :

1- هیچ یک از جریانات سیاسی که ادعای پیروزی در انتخابات را دارند حتی از شمردن کامل افراد خود در مجلس عاجزند .

2- دو جریان اصلی سیاسی در این کارزار ( چه در مرحله تعیین صلاحیت توسط شورای نگهبان و چه در مرحله رأی گیری ) اغلب فرماندهان خود را از دست داده اند و می توان گفت فقط سربازان دو جناح به خط پایان رسیده اند، از این رو، دشوار بتوان وزیر شدن آنها را متصور شد .

3- هر دو جناح به جای لابی در درون پارلمان ، چشم به رهنمون های خارج از مجلس دارند و آن هم به همان دلیل که در بند فوق آمد.

4- اما عجیب ترین و شاه بیت اتفاق این مجلس این است که در هر دو جناح طیفی نه چندان کم تعداد، سر دسته جناح مقابل( عارف و لاریجانی ) را برای نشستن بر اریکه ریاست مجلس به مصلحت می دانند!

از توضیح پیرامون چرایی سه مورد اول به دلیل مطول شدن این نوشتار پرهیز کرده و تنها به مورد چهارم که جواب سوال مطلب است، می پردازم .

مجلس دهم متشکل از سه گروه کلی اصولگرایان ، اصلاح طلبان و مستقلین است .

1- اصولگرایان :

الف ) اصولگرایان معتدل که قطعأ لاریجانی را برای ریاست مد نظر دارند .

ب ) جبهه پایداری و اصولگرایان نزدیک به این جبهه که عارف را برای ریاست بر مجلس ترجیح می دهند و آن هم به سه دلیل :

اولا : در جریان مجلس نهم و بالاخص ماجرای برجام دل خوشی از لاریجانی ندارند .

ثانیأ : این گروه از اصولگرایان نمی خواهند جریان اصلاحات، بدون هزینه کردن ، با گذاشتن بار مسئولیت دفاع از دولت و پیش برد اهداف اصلاح طلبی بر دوش یک نفر که ذاتا اصولگراست( لاریجانی) به سر منزل مقصود برسد و ترجیح می دهند اصلاحات از جیب خود هزینه کند .

ثالثأ : عارف را ناتوان تر از لاریجانی در مواجهه با مشکلات و دست اندازهای آتی می دانند که طی این دوره مجلس بتواند از پس آن بر آید.

2- اصلاح طلبان:

الف : گروهی از اصلاح طلبان که در هر صورت به معیارهای اصلاح طلبی وفادارند بدون شک عارف را انتخاب می کنند . این گروه را بیشتر نیروهای جوان اصلاح طلب شامل می شود .

ب : گروهی دیگر اصلاح طلبان سرد و گرم چشیده و مدبرترند که موافق ریاست لاریجانی خواهند بود. این طیف دلایلی برای خود دارند :

اولأ : باور دارند آهن را با آهن می توان برید و بهتر اینکه در برابر مخاطراتی که قطعأ در مواجهه با مخالفین دولت و برجام و..... در درون مجلس و بیرون از آن خواهند داشت ، شخصی را به مصاف حریف بفرستند که از جنس معارضانشان بوده و حرفشان را بهتر می فهمد.

ثانیأ : بدون هزینه کردن عارف، پنجه در پنجه حریف خواهند انداخت و عارف به عنوان رئیس در سایه با فراق بال به امور فراکسیون و برنامه ریزی جهت انتخابات آتی خواهد پرداخت .

3- مستقلین:

این گروه که معمولأ می توان گفت اکثرأ بی طرف نیستند ولیکن عقد اخوت قلبی هم با هیچ یک از جناحین نبسته اند، در دو دسته خلاصه می شوند .

الف ) دسته ای از مستقلین بنا به هر دلیلی تمایل دارند کلأ با دولت هم نظر و هم رأی باشند لذا در انتخاب رئیس مجلس ، چشم به اشارات دولت دارند که در نهایت این گروه بسیار تعیین کننده خواهند بود و تا کنون مجهول این معادله نوع پیش بینی رفتار آن هاست.

ب ) گروهی نیز مستقل تر هستند و بیش از همه در پی این موضوع اند که بتوانند در دوره های آتی نیز کاندیدا شوند و سعی دارند بدون سر و صدا فقط در مجلس حضور داشته باشند و به قولی مواظب سرفه خود هم باشند و در نهایت هم این سرفه را در انتهای دوره نمایندگی در حدی بیرون دهند که فقط موکلین شان متوجه شوند تا دوباره بتوانند رای بیاورند که این دسته نیز بدون در نظر گرفتن میل باطنی، رأیشان لاریجانی است .

با این حال، باید منتظر ماند و دید که کدام یک از این جریانات می توانند با رایزنی های گسترده حرف خود را به کرسی نشانده و از میان رئیس فعلی مجلس و معاون اول دولت اصلاحات یک نفر را برگزینند.

204/201