به گزارش ایسکانیوز به نقل از ماهنامه همشهری ماه، در شماره مرداد ۱۳۹۵ خود نوشت: «شکست» اصلاح‌طلبان در انتخابات هیات‌رئیسه مجلس را که به نوعی معلول چرخش اعتدالیون لیست امید به سمت اصولگرایی بود، به «مصلحت‌اندیشی» اعتدالیون تعبیر و همواره بر اعتدال و تعادل میان اعتدالیون و اصلاح‌طلبان تأکید می‌کند و حتی دلخوری اصلاح‌طلبان از عدم حمایت اعضای فراکسیون امید از عارف را مورد چشم‌پوشی قرار می‌دهد؛ طوری که گویا نمی‌خواهد بر طبل اختلاف و فاصله مشهودی که حال بیش از پیش هم آشکار شده، بکوبد اما همه اینها توجیه اختلاف عمیق میان اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان نیست حتی اگر که این عضو باسابقه جبهه اصلاحات از حمایت قاطعانه جریان متبوعش از دولت و آقای روحانی دم بزند.
شرح گفت‌وگویی با نجفقلی حبیبی، استاد دانشگاه و عضو جبهه اصلاحات را می‌خوانیم:
اصلاح‌طلبان به رغم پیروزی در انتخابات مجلس دهم در فرآیندهای بعدی شکست خورده‌اند. آیا اعتدالیون به اصلاح‌طلبان و میثاق‌نامه‌ها پشت کردند؟
جامعه ایران از سال ٩٢ به سمت اعتدال و آرامش پیش رفته است. به هر حال اتفاقاتی در روند رأی‌گیری‌های داخلی مجلس افتاد که به نوعی می‌توان گفت اصلاح‌طلبان مدیریت را واگذار کردند اما نمی‌توان اصطلاح پشت کردن را به کار برد. شاید بهتر باشد که بگوییم بخشی از افراد لیست امید مصلحت‌اندیشی کردند که باید مدیریت مجلس به دست کسانی باشد که قبلا در مجلس بوده‌اند و سابقه بیشتری داشتند که مدیریت‌ها را در دست بگیرند. به طوری که یک عده با روحیه اصلاح و اعتدال آمدند جلو و یک عده اما روش نادرستی در پیش گرفتند؛ یعنی برخلاف رویه مسالمت‌آمیز اصلاحی و اعتدالی گروه اصلاح‌طلبان به روش‌های دیگر متوسل شدند و این در شأن برخورد با یک جریانی که از بسیاری از اصول خود گذشته تا بتواند یک مجلس معتدل‌تر و آرام‌تر تشکیل دهد، نبود و به جهت سابقه تاریخی اصلا خوب نیست. به هر حال به رغم تمام ناملایمات و نامهربانی‌های صورت گرفته، جریان اصلاحات مصمم است همان روش اتحاد را در پیش گیرد و موضوعات تفرقه‌افکنانه را بزرگ نکند و به اشتباهات گذشته بازنگردد. همچنان تلاش می‌کند که تحمل کند و امیدواریم طرف مقابل این گذشت را درک کند.
برخی اما ناتوانی آقای عارف در مدیریت اصلاح‌طلبان را علت از دست دادن مدیریت مجلس توسط اصلاحات می‌دانند و ظرفیت ایشان برای اداره امور را نشانه می‌روند. نظر شما چیست؟
نمایندگانی که اصلاح‌طلب بودند، به ظرفیت آقای عارف شک نداشتند و همه خواست‌شان ریاست ایشان بود اما در سوی مقابل اعتدالیون قرار گرفته در لیست امید غیرمنصفانه عمل کردند و بر اصل وحدت نماندند. البته آقای لاریجانی هم کاندیدای اصلاح‌طلبان در قم بودند و این بدان معناست که حتما ایشان میان اصلاح‌طلبان از چهره موجهی برخوردار بوده‌اند. در نتیجه می‌توان گفت انتخاب آقای لاریجانی برای ریاست مجلس هر چند اصلح اصلاح‌طلبان نبود اما قابل قبول است. در خصوص آقای عارف هم باید بگویم که ایشان مورد حمایت قاطع اصلاح‌طلبان است و ظرفیت کافی برای اداره مجلس را داشت و ایشان حتما آن قدر بزرگوار هستند که مسائل کلان را ببینند و حاشیه‌سرایی نکنند.
بر کسی پوشیده نیست که ریشه آقای لاریجانی در اصولگرایی است؛ هر چقدر هم که پرچم اعتدال را به دست گیرد. نوع رفتار ایشان را در قبال عطوفت‌های اصلاح‌طلبان چطور می‌بینید؟
اصلاح‌طلبان نمی‌خواهند به مسائل اختلافی دامن بزنند و هر گونه صحبتی در خصوص رفتارها می‌تواند به اختلافات و کدورت‌ها دامن بزند اما آقایان باید روش‌ها و منش‌های خود را مورد بازبینی قرار دهند و درصدد اصلاح آن برآیند. البته ما امیدواریم آقای لاریجانی عضو گروهی باشد که بخواهد خودش را اصلاح کند؛ هم چنان که ایشان در رفتارهای خود مشی اعتدال و اصلاح را پیش گرفته‌اند که اگر غیر از این بود، در میان اصلاح‌طلبان جایگاهی نداشتند. باز هم توقع هست که ایشان بیشتر با اصلاح‌طلبان مدارا کند؛ چرا که این روش بیشتر به نفع مصلحت کشور و مصالح ملی است. حتی داخل مجلس هم تعامل با اصلاح‌طلبان بهتر است و از همین جا به ایشان می‌گوییم که «با ما به از این باش که با خلق جهانی!»
اصلاح‌طلبان در این انتخابات استراتژی ائتلاف را در پیش گرفتند و با اعتدالیون - چه طرفدار دولت بودند چه از گروه اصولگرایان - دست اجماع دادند اما بازخوردی که می‌خواستند، دریافت نکردند. آقای عارف که انتخابات ۹۲ را به آقای روحانی واگذار کرده بود در انتخابات مجلس هم به یاران روحانی باخت تا فاصله میان اعتدالیون و اصلاح‌طلبان پیداتر شود. به نظر شما اصلاح‌طلبان دچار تکرار اشتباهات گذشته نشده‌اند؟
اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش رو حتما از آقای روحانی حمایت خواهند کرد و هیچ کاندیدای جدیدی معرفی نخواهند کرد و به خاطر حفظ مصالح ملی و خط سیاسی جریان اصلاح‌طلبی مصمم به حمایت از دکتر روحانی هستند؛ چرا که آقای روحانی کاری را شروع کرده و باید به اتمام برساند. حتی اگر طبق عرف کشور هم در نظر بگیریم که هر رئیس‌جمهور دو دوره ریاست می‌کند درست این است که ایشان در رأس کار باقی بماند. بنا بر این فکر می‌کنیم اگر شخص دیگری بیاید به صلاح نیست و حمایت قطعی خودمان را از دولت حفظ خواهیم کرد. اختلاف و تکثر آرا در هر گروهی وجود دارد اما مهم انتخاب روش‌های خردمندانه برای ابراز نظر مخالف است. لذا نباید از روش‌های تخریبی برای بزرگ کردن اختلافات بهره گرفت بلکه ما نظرمان این است که در شرایط فعلی باید همه بسیج شوند تا اعتمادها به دولت افزایش یابد نه کاهش.
به اعتقاد شما همچنان استراتژی اصلاح‌طلبان در قبال اعتدالیون مسامحه و ائتلاف و اجماع است؟
غیر از رئیس اکثریت دست اصلاح‌طلبان است و از این حیث تعادل وجود دارد. اکثریت هیات‌رئیسه منهای آقای رئیس که او هم مشی اعتدالی گرفته و با اصلاح‌طلبان کار می‌کند، دست اصلاح‌طلبان است. پس نمی‌توان گفت اصلاح‌طلبان در انتخابات هیات‌رئیسه شکست خوردند و لزومی هم ندارد این را بگوییم و بر اختلافات و احساس خطرها بیفزاییم. مجلس مصمم است که با یک روش ملایمت به پیشبرد کارهای مملکت برسند و از این نظر خیلی نگرانی وجود ندارد مگر این که بعدا اتفاقی بیفتد که در زمان لازم تصمیم‌گیری می‌شود و اگر عده‌ای هم دلخوری دارند، باید کلیت را ببینیم که مطلوب نظر است.
202/201
