قادر میزبان در خصوص المپیک ریو و آسیب دیدگی خود در ریو و خداحافظی خود با خبرنگار ایسکانیوز به گفت و گو پرداخت که در ادامه می آید:

المپیک 2016 ریو چگونه بود و مسابقات در سطحی برگزار شد؟

المپیک 2016 ریو یکی از سخت ترین المپیک ها برای دوچرخه سواری بود زیرا مسیری را که برای این دوره از مسابقات انتخاب کرده بودند بسیار سخت و دشوار بود به جرأت می توانم بگویم برای اولین بار در مسابقات بین المللی چنین مسیری انتخاب شده بود چرا که ما حتی در مسابقات جهانی هم شاهد چنین مسیری نبودیم.

مسیر مسابقه با این که سخت و دشوار بود اما مسابقات و رکابزنان از آمادگی خوبی برخوردار بودند و رقابت خوبی در استقامت با حریفان خود در ریو داشتیم. سختی این مسیر شیب ها و پیچ های بسیار تند آن بود که یکم کار را برای رکابزنان دشوار کرده بود. این مسیر را قبل از مسابقات مشاهده کردیم و بعد از مشاهده کامل مسیر قبل از مسابقات با مسیر آشنا شدیم.

در مجموع مسابقات خوبی برگزار شد و رکابزدن در چنین مسیری هم برایم در طول ادوار حضورم تجربه شد. در المپیک همه دوچرخه سواران با آمادگی تمام حاضر می شوند تا نتیجه خوبی را کسب کنند و در بعضی مواقع هم صاحب مدال المپیک شوند.

وضعیت خودتان در این دوره از المپیک چگونه بود ونتیجه ای که گرفتین راضی کننده بود یا نه؟

با آمادگی هر چه تمام راهی المپیک ریو شدم و قطعا هم میتوانستم بهترین نتیجه را بگیرم اما مصدومیت باعث شد تا نتوانم آن چیزی را که خودم میخواستم به دست بیاورم. اما باز هم از خودم برای به دست آوردن این نتیجه راضی هستم چرا که سن من بالاتر از تمام رکابزنان حاضر در المپیک بود.

در کیلومتر 130 مسابقات بود که با برخورد به دو دوچرخه سوار دیگر تعادل خود را از دست دادم و واژگون شدم و از ناحیه کمر دچار آسیب دیدگی شدم که همین آسیب دیدگی و واژگونی باعث شدند تا از بقیه رقبای خود جامانده و به رتبه دل خواهم نرسم. اگر این اتفاق برایم نمی افتاد مطمئناً شگفتی بزرگی را برای دوچرخه سواری به وجود می اوردم و در جایگاه 20 قرار می گرفتم.

دوست داشتم آخرین حضورم در المپیک را با شگفتی به پایان برسانم و نتیجه تاریخی برای ایران رقم بزنم اما نشد. اما باز هم نا امید نیستم و راضیم به رضای خدا.

بعضی از منتقدان بر این باور هستند که قادر میزبان از قصد خود را زمین زده است نظر شما در این باره چیست؟

آنهایی می نشینند و بدون هدف و تفکر انتقاد می کنند کسانی هستند که باعث عقب ماندن ورزش کشورمان شدند. قادر میزبانی که سال ها برای حضور در المپیک زحمت کشیده است و برای حضور در اردوهای مختلف تیم ملی از خانواده خود ماه ها دور مانده است، درست نیست بگوییم که قادر خودش را از قصد به زمین زده است.

من چرا باید این کار را بکنم آیا کسی که این حرف را می زند می داند چه می گوید؟ تلاش های من برای حضور در المپیک چیزی نیست که بتوان با این حرف ها از کنار آن ها عبور کرد. یقین دارم مردم بزرگ ایران هم می دانند کسانی که این گونه انتقاد می کنند برای چه انتقاد می کنند.

تنها کلمه ای که می توانم برای این آدم ها به کار ببرم کلمه برایتان متأسفم چرا که با حرفای خود زحمت چند ساله ورزشکاران و اعضای تیم ملی را زیر سوال می برید و در پیش خود فکر می کنید از تیم ملی انتقاد کرده اید.

آقای میزبان با وجود آروین گودرزی چرا دوباره شما برای بخش تایم تریل انتخاب شدید؟

یک رکابزن باید همیشه آماده باشد به تمرینات مقطعی اردوهای تیم ملی وابسته نباشد اگر این چنین باشد هیچ رکابزنی به آمادگی مطلوب خود نمی رسد. قادر میزبان 42 ساله به دلیل وابسته نبودن به تمرینات مقطعی تیم ملی می تواند در المپیک حاضر شود و رکاب بزند.

در روزگار کنونی مسئله های پشت پرده همه چیز را خراب کرده است ورزشکاران به راحتی از مواد نیروزا استفاده می کنند و انتظار دارند با استفاده از این مواد نیروزا نتیجه هم بگیرند. این حرفای من شاید اعضای تیم ملی و فدراسیون را ناراحت کند اما چیزی را که حقیقت است را می گویم.

آروین گودرزی به محض رسیدن به ریو با تحلیل نیروی بسیاری رو به رو شد که همین امر باعث شد تا آروین نتواند در بخش تایم تریل برای تیم ملی ایران رکاب بزند. این شرایط آروین به همان مسئله های پشت پرده برمیگرد که کمی خوش آیند نیست.

من با توجه به آسیب دیدگی در بخش استقامت برایم به وجود آمد قبول کردم تا در بخش تایم تریل هم برای تیم ملی ایران رکاب بزنم که بازهم توانستم در این بخش از مسابقات دوچرخه سواری المپیک هم از بین 37 شرکت کننده 31 شوم. در صورتی این مقام را کسب کردم که در المپیک 2012 لندن از بین 27 شرکت کننده 27 شده بودیم.

با به پایان رسیدن المپیک 2016 ریو زمزمه های خداحافظی شما از تیم ملی به گوش می رسد آیا صحت دارد؟

من همین الان هم از نظر سنی نباید در تیم ملی حضور داشته باشم اما با توجه به نبودن ورزشکار خوب و رکابزن خوب در تیم ملی مانده ام. صحبت های من در خصوص نبود ورزشکار این نیست که دوچرخه سوار نداریم، دوچرخه سواری که در حد قادر میزبان آماده باشد را نداریم. وگرنه سن من بیشتر از این هاست که بخواهم در تیم ملی حضور داشته باشم.

اکنون هم به دلیل بالا بودن سنم اتوماتیک وار از ترکیب تیم ملی کنار خواهم رفت اما همین جا عرض میکنم که از تیم ملی خداحافظی نمی کنم و تا آخر عمرم هرجا که فدراسیون و تیم ملی به من نیاز داشته باشد در خدمت تیم ملی هستم.

قدرمیزبان در پایان خاطر نشان کرد: از همه رسانه ها برای پوشش خبری این رشته ورزشی تشکر می کنم و از مسئولان می خواهم کمی بیشتر به دوچرخه سواری نگاه کنند و حمایت های خود را از این رشته ورزشی دریغ نکنند و کمک کنند تا دوچرخه سواری به آن جایگاه خود در جهان برسد. از منتقدان نیز خواهش می کنم نقد های خود را در راستای پیشرفت ورزش کشور انجام دهند.

601/402