خشونت علیه زنان از خانه تا دادگاه

به گفته این پژوهشگر حوزه زنان تامین امنیت زنان دربرابر خشونت که در سال های قبلی به صورت لایحه ای تنظیم و تدوین شده و هنوز معلق مانده است.

به گزارش ایسکانیوز به قانون، اقدامات خشونت آمیز علیه زنان که مانع حضورفعال آنان در عرصه های زندگی اجتماعی و شکوفایی استعدادهای آنها می شود، معضلی جهانی است و آسیب های ناشی از آن، به قشر، گروه و جامعه خاصی اختصاص ندارد. آثار اینگونه خشونت ها با هر عنوان و شکلی می تواند منجر به خسارات غیرقابل جبرانی به نهاد خانواده و درحقیقت ساختار هر جامعه ای شود. از سال 92 لایحه تامین امنیت زنان در برابر خشونت تدوین شده است که اکنون بعد از گذشت 3 سال، این لایحه مغفول مانده است.در همین راستا با«پردیس عامری»،«پژوهشگروفعال اجتماعی در حوزه زنان» به گفت و گو نشسته ایم که در ادامه می خوانید:

این پژوهشگر حوزه زنان با بیان اینکه تامین امنیت زنان دربرابر خشونت که در سال های قبلی به صورت لایحه ای تنظیم و تدوین شده و هنوز معلق مانده است،می گوید: بنا به آنچه تدوینگر این لایحه درسال 92 بیان داشته است، به دلیل حساسیت های ویژه ای که مساله دارد، ارتباط آن با نهاد خانواده و اینکه ورود به عرصه حقوقی خانواده کاری دشوار است، مدت های مدید مغفول واقع مانده است.

پردیس عامری در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا این لایحه تدوین شده است، می افزاید: به دلایل اجتماعی و اهمال هایی که در برخی دادگاه ها نسبت به زنان اتفاق می افتد و شاید برای برخی از آنها پیش بینی قانونی و حمایتی ویژه ای نشده است، ایده و ارائه این لایحه شکل گرفته است.

تدوینگران این لایحه معتقد بوده اند که امروزه باتوجه به اینکه ورود زنان به عرصه اجتماعی بیشتر شده و نگاه خاکستری و سیاهی که قبلا در مورد آمار خشونت علیه زنان وجود داشته است به تدریج کمرنگ تر شده است ،ضرورت دارد به پیش بینی های قانونی مجزایی در این زمینه پرداخته شود.


بی مهری مجلس نهم به لایحه تامین امنیت زنان در برابر خشونت زنان

وی تاکید می کند: روز یکشنبه 28 شهریور 95 ، معاون امور زنان و خانواده رییس جمهور درباره لایحه جامع تامین امنیت زنان در برابر خشونت گفته است که اگر در کمیسیون لوایح، پیشنهاد تشکیل مرجع ملی صیانت از زنان در برابر خشونت به تصویب می رسید اکنون خیلی از این برنامه‌ها با هماهنگی این مرجع انجام می‌شد ولی بیرون از دولت به ویژه از طرف فراکسیون زنان مجلس نهم با راه‌اندازی مرجع ملی صیانت مخالفت شده است.

کارشکنی در لایحه تامین امنیت زنان در برابر خشونت

این پژوهشگرحوزه زنان با بیان اینکه بیاناتی که از مسئولان اجرایی و قانونی می شنویم، با همه آرمان هایی که تدوینگران این لایحه داشته اند مغایرت دارد، و البته کارشکنی ها و بی توجهی هایی که به ناحق درباره این طرح مهم صورت گرفته است، می افزاید: مساله ای که نباید از نظر دور داشت این است که رفع مشکلات و مسائل زنان در خانواده فقط با تکیه و تاکید برابعاد قانونی میسر نیست بلکه رفع معضل را شاید اگر بدون پشتوانه آگاهی سازی عمومی باشد دچار بن بست کند، مگر در حالتی که همراه با برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های جدی فرهنگی-اجتماعی باشد.

وی در ادامه می گوید: علی رغم لایحه ها و آنچه به مراجع قانونی تحت عنوان منع خشونت علیه زنان ارائه می شود، آنچه که شاید درفرهنگ عمومی همچنان کمرنگ مانده است، افزایش آگاهی در ضرورت منع خشونت، شناخت انواع خشونت و دلایلی باشد که رفع هرنوع رفتار خشونت آمیزی را تبیین کنند. چراکه اگر همه چیز در حد قانون و لایحه و طرح دیده شود و حتی تصویب هم شود، نه تنها بسیاری از زنان که کمتر درعرصه عمومی هستند از این حقوق قانونی خود همچنان بی خبر خواهند ماند بلکه تاثیری که لازم است را هم نمی تواند داشته باشد.


قربانیان خشونت ویژگی های مشترکی دارند!

«زمانی که در داخل خانه که محل آسایش و آرامش افراد است فضای خشونت، رعب و وحشت ایجاد شود و از طرفی زنان دارای فرصت و امکانات مناسب اقتصادی و یا جایگاه مطلوب اجتماعی آنگونه که شایسته آنان است نباشند تا بتوانند برای احقاق حق خود اقدام کنند.»با بیان این مطلب می گوید: برای روشن شدن گفته هایم مثالی بزنم؛ زنی که تصمیم می گیرد بنا به هر دلیل طلاق بگیرد باید هزینه های سنگین وکیل و سایر پیگیری های قانونی را بپردازد، یا جایی برای رفتن از همان تنها محل زندگی خود که در آن هم مورد خشونت واقع می شود، نداشته باشند، چگونه می توانیم انتظار ایجاد تغییر جدی داشته باشیم؟ شاید در مواردی همه دیده و شنیده باشیم که افرادی که در محیط خانواده اهل خشونت ورزی هستند مطمئن و معتقد هستند که دربرابر خشونت های آنان، کسی شکایتی نخواهد کرد و حتی گاهی خودشان هم از خشونتی که روا می دارند آگاه نیستند! قربانیان خشونت خانگی در بعضی موارد، ویژگی های مشترکی همچون وابستگی و وحشت از طرد شدن دارند و گاهی به دلیل هراس جدایی از منبع وابستگی شان چه این وابستگی اقتصادی و چه عاطفی باشد، خشونت را تاب می آورند.

پردیس عامری در پاسخ سوالی مبنی بر اینکه خشونت علیه زنان در کدام ساختار جامعه بهتر درک می شود؟ اشاره می کند: خشونت علیه زنان در ساختار فرهنگی جامعه بهتر درک می شود چرا که از مسیر هنجارهای فرهنگی، اشخاص می آموزند که چه موقع و چگونه خشن باشد. این گونه خشونت ها معمولا به وسیله هنجارها و مقررات فرهنگی الگومند شده انجام می شوند و این الگوهای فرهنگی می تواند به تدریج درونی شود.

عدم آگاهی به حقوق خود

وی در پاسخ به این سوال که چه دلایلی باعث افزایش خشونت علیه زنان در جامعه می شود؟ می گوید: فقر فرهنگی یعنی عدم آگاهی دقیق افراد از قوانین و حقوق خود هم باعث می شود درک درستی از خشونتی که به آنها وارد می شود نداشته باشند و حتی برخی عوامل فرهنگی به افزایش خشونت علیه زنان، دامن می زنند. از جمله این عوامل می توان به باور برتری ذاتی مردان در خانواده، پرورش اجتماعی مبتنی بر تبعیض جنسیتی، پذیرش خشونت به عنوان وسیله ای برای حل و فصل اختلافات و همچنین تعاریف غلط درباره نقش های جنسیتی اجباری اعضا خانواده، اشاره کنیم.

باقی ماندن در مرحله تعریف خشونت

وی با بیان اینکه اینطور به نظر می رسد که ما هنوز در مرحله تعریف خشونت باقی مانده ایم، می افزاید: هنوز از مرحله تعریف خشونت علیه زنان فراتر نرفته ایم چرا که درخصوص پوشش و حمایت زنان حتی بعد از شکایت علیه خشونت و بعد از گرفتن حمایت های اولیه قانونی، همچنین توجیه مردان در اینکه مصادیق خشونت چیست و فقط در ضرب و شتم و آسیب جسمی و فحاشی خلاصه نمی شود، بعد از دهه ها فعالیت جنبش های زنان، هنوز نتوانسته ایم موفقیت چندانی داشته باشیم.

افزایش آگاهی عمومی اجتماعی

این فعال اجتماعی با بیان این سوال که جامعه برای دستیابی به این هدف نیازمند چیست؟ تاکید می کند: بی شک نیازمند افزایش آگاهی های عمومی، اجتماعی و فرهنگی، ازمسیر آموزش های فراگیر و همگانی است که نقطه آغاز آن حتی شاید بهتر باشد از مدارس و ازسال های اولیه ورود کودکان به مدارس درنظر گرفته شود تا نسل های بعدی تاحدی آگاهانه تر زندگی و رفتار کنند.

کد خبر: 679704

وب گردی

وب گردی