مهدی مطهرنیا کارشناسی مسایل سیاسی و بین المللی در گفت و گو با خبرنگار ایسکانیوز، در رابطه با نقش دانشگاه آزاد اسلامی در عرصه سیاست گفت: دانشگاه آزاد اسلامی یک نهاد مردمی و سمبل مشارکت ملی در گسترش منطق معرفتی متکی بر تئوری های علمی است. به بیان ساده تر دانشگاه آزاد اسلامی در حوزه ادبیات اجتماعی ما یکی از مهمترین موجودیت های نمادین اصالت عمل سیاسی در ساحت ملی است.

وی افزود: دلایل آن را اینگونه می توانیم برشماریم؛ اول- دانشگاه آزاد اسلامی در برهه ای به همت بزرگانی چون آیت الله هاشمی رفسنجانی، رهبری کنونی انقلاب اسلامی و دیگر موسسین آن با حمایت همه جانبه حضرت امام راحل تشکیل شد که ساختار رسمی کشور در قالب آموزش عالی پاسخگوی نیاز به حجم گسترده و فشرده درخواست برای تحصیلات تکمیلی نبود و دانشگاه آزاد اسلامی به میدان آمد و این خلا را پر کرد.

او با بیان علت دوم ادامه داد: دانشگاه آزاد اسلامی براساس اراده نخبگان سیاسی برای حل و گسترش دانایی جهت مشارکت در حوزه سیاست به وجود آمد و به جای تکیه بر منابع دولتی تلاش کرد تا با تکیه بر منابع ملی برخاسته از تحرک برجسته ملت ایران به عنوان یک فرهنگ بسیار پسندیده در بُعد بین المللی که همه ایرانیان خواهان فرزندان تحصیل کرده و حاضر به پرداخت بسیاری از هزینه ها هستند وارد عمل شد بنابراین یک کلونی مشارکت خیز بر محور علم ساخت.

این استاد دانشگاه ادامه داد: ایرانیان در میان بسیاری از کشورهای جهان دارای مردمانی هستند که حتی با استضعاف مالی حاضر به تهیه نیازمندی های مالی فرزندان خود برای علم آموزی می باشند. در کمتر کشوری در جهان مانند ملت ایران در این زمینه می توانیم سراغ بگیریم. دانشگاه آزاد از این پتانسیل استفاده کرد و توانست خلا قدرت در حوزه رسمی را پر کند و با تکیه به این درخواست مردم یک نهاد مردمی متکی بر مشارکت ملی را در تاریخ ایران به نمایش بگذارد. این دانشگاه موفق شد و توانست درصدی بالا از نیاز جامعه ملی را مرتفع کند تا سال 1384 که داستان خاص خود را از آن به بعد پیدا می کند.

مطهرنیا در ادامه افزود: دانشگاه آزاد اسلامی از این جهت توانست یک کنش گفتمانی به وجود آورد و نفس موجودیت خود دانشگاه به عنوان یک پدیده سیاسی به معنای اصیل کلمه در محور مشارکت مردم را ایجاد کند.

وی با اشاره به ورود دانشگاه آزاد اسلامی به عرصه ادبیات و علوم سیاسی گفت: زمانی که دانشگاه آزاد اسلامی وارد شد نگاه به ادبیات سیاسی و علوم سیاسی یک نگاه محدود بود. در زمان رژیم پهلوی علوم سیاسی و تکیه بر گسترش علم سیاست تنها در دانشگاه تهران محدود می شد و تا سال 1365 تنها دانشگاه تهران بود که رشته علوم سیاسی را در خود داشت بعد از آن دانشگاه آزاد اسلامی به میدان آمد و از منظر کمی در مرحله نخست با گرفتن مجوز در باب رشته علوم سیاسی، روابط بین الملل و بعدها رشته هایی چون مطالعات منطقه ای زمینه شکست انحصار آموزش علم سیاست را به وجود آورد.

این کارشناس مسایل سیاسی افزود: اگر چه از نظر کیفی در دهه های نخست توانست به واسطه جهت گیری کمی اختلالاتی را به ظاهر ایجاد کند اما بعدها این اختلالات تا حدودی مرتفع شد و اگر اکنون اختلالی می بینیم به واسطه سیاست بازی های ناشی از تحرکات سیاسی در بُعد ملی است. به واسطه هدف قرار دادن کنشگران مهم در عرصه دانشگاه آزاد به ویژه شخص آیت الله هاشمی تلاش شد در برهه ای از زمان به ویژه در دولت نهم و دهم با ایجاد دانشگاه های رقیب چه از منظر دولتی، پودمانی ها و تاسیس دانشگاه هایی برای سازمان ها و نهادها و ارگان ها زمینه های فعالیت دانشگاه آزاد محدود و خود به خود دانشگاه آزاد برچیده شود و این فشار مضاعفی را به دانشگاه آزاد آورد؛ نه برخورد با شخص آیت الله هاشمی که در عمل برخورد با یک ایده بسیار مهم در مردمی کردن آموزش عالی را به دنبال داشت.

وی افزود: امروز جامعه علمی ما باید به این بیندیشد که امروز با این موضوع چگونه برخورد کنند. دانشگاه آزاد می تواند یک الگو و نماد بسیار مهم در سپردن کار به ملت باشد اما زمانی که ما نمی توانیم این برنامه ریزی را به سمت و سویی ببریم که تمام نیازهای خود را در دو بخش دولتی و آزاد یا ملی برنامه ریزی کنیم و زمینه های یک ایجاد استحکام در ستون فقرات آموزش عالی را به وجود آوریم به سمت سیاست بازی ها حرکت می کنیم و این سیاست بازی ها، سیاسی و امنیتی کردن حوزه آموزش عالی است که موجب می شود ما نتوانیم هم اکنون این چشم انداز را داشته باشیم و در این دو سطح دولتی و غیردولتی در چارچوب دانشگاه آزاد اسلامی همه نیازهای ارگان ها، نهادها، سازمان ها، سیستم ها و درخواست های مردمی را در این دو پیکره سازماندهی نماییم . اکنون هم آنچه که در حال ضربه خوردن است از منظر تحرکات سیاسی از زاویه جغرافیای علمی یعنی دانشگاه ها نگاه سیاسی به جامعه دانشگاهی است در حالی که این دانشگاه ها هستند که باید در این عرصه زمینه های تولید فکر، اندیشه و پیام های متنفذ در عرصه سیاسی برای ایجاد قدرت ملی بیشتر و به پیروی از آن هزینه های کمتر برای رسیدن به منافع ملی را داشته باشد.

مطهرنیا در پایان گفت: وقتی برخورد مناسب با دانشگاه ها صورت نمی گیرد و سیاست بازی های منفی به جای ادبیات سیاسی فاخر در برخورد با دانشگاه ها در راس حرکات و اقدامات قرار می گیرد به جای این که دانشگاه یک فرصت باشد دانشگاه، دانشجو و استاد را در مقام یک تهدید می نگرد و سعی می کند برای کنترل آن به ابزار گوناگون روی آورد.

300/302